Έλα τώρα δε θα δουλευόμαστε. Περισσότερη ανάγκη έχεις να νιώσεις πως έστω είσαι ερωτευμένος παρά να βιώνεις το συναίσθημα του έρωτα σε όλο σου το είναι. Και πραγματικά έχεις σκεφτεί ποτέ αν η ανάγκη σου να ερωτευτείς κάποιον άνθρωπο σ’ αυτόν τον κόσμο σε οδηγεί σε ατοπήματα; Μήπως πολλές φορές θέλουμε απλά και τόσο εύκολα να βρεθούμε μέσα σε μία πλάνη που θα ονομάσουμε έρωτα μόνο και μόνο από τον φόβο της μοναξιάς και της απόρριψης του ποιοι είμαστε;

Και το ποιος είσαι, αγαπητέ μου φίλε, είναι μάλλον κάτι που σε παιδεύει περισσότερο στο να αφεθείς στα συναισθήματά σου. Πολλές φορές δεν είμαστε έτοιμοι. Δε μπορούμε να μας ελέγξουμε. Δε διαχειριζόμαστε σωστά τι νιώθουμε κι ακόμα κι ο παραμικρός αυθορμητισμός στα μάτια σου φαντάζει για έρωτας. Έρωτας ή αστείο; Αστείο όταν κι εμείς δεν ξέρουμε τι μπορεί να είναι αυτό που νιώθουμε γιατί πολύ απλά δεν έχουμε συστηθεί ξεκάθαρα στον εαυτό μας.

Όπως θα έχεις ξανακούσει, ο έρωτας της ζωής σου θα πρέπει να είσαι εσύ πρώτα. Και για να γίνεις, σίγουρα θα χρειαστεί πέρα των ορίων που εσύ θέτεις, προσωπικό κόπο και δουλειά με τον ίδιο σου τον εαυτό. Πρέπει να νικάς τη μοναξιά σου και να ψάχνεις πρώτα πώς θα είσαι καλά σε αυτή κι όχι να βρίσκεις τον πρώτο τυχόντα για να την καμουφλάρεις. Δεν καμουφλάρεται η ιδέα του να είσαι κάτι που δεν είσαι. Τουλάχιστον όχι στο μυαλό σου. Κι ας έχεις προσπαθήσει επανειλημμένα να δείχνεις μία ψεύτικη ευτυχία σε φίλους και συγγενείς. Ειδικά όταν μέσα σου η πραγματικότητα γελάει κι ο εαυτός σου σε λυπάται που απλά δεν έκανες λίγο περισσότερο υπομονή μαζί του.

Είναι όμορφες οι ιδέες. Αλλά εξαρτάται και με τι ιδέα πας να μπλέξεις. Υπάρχουν ιδανικές κι όχι τόσο ιδανικές. Κι αν σκέφτεσαι πως δε σε ερωτευτεί κανένας σε μία απελπισμένη αναζήτηση να βρεις κάπου να πιαστείς, είσαι λάθος. Σταμάτα, λοιπόν, να κυνηγάς τον έρωτα σε ακατάλληλους χρόνους λόγω φόβου, δεν υπολογίζει δαύτος από αυτούς και μην ψάχνεις τα κατάλληλα άτομα γιατί το αποτέλεσμα θα είναι να πέφτεις πάντα στα πιο ακατάλληλα. Και τα πιο ακατάλληλα θα είναι εκείνα που πίστευες ότι σου αρμόζουν, σου ταιριάζουν γάντι όταν η πραγματικότητα θα σε μπουγελώνει στα μούτρα, φωνάζοντάς σου ξύπνα!

Χάνεις τόσες στιγμές απλά σε μία διαρκή αναζήτηση που θα ξυπνήσεις ένα πρωί, θα αρχίζεις να βλέπεις τον εαυτό σου αλλιώτικο, φθαρμένο και κουρασμένο από όλη την παγίδα που με τα χεράκια σου έφτιαξες και θα σκέφτεσαι «τι μου έκανα;!».

Ο αληθινός έρωτας θα έρθει. Και θα έρθει μόνο από τη μέρα που θα πεις στον εαυτό σου «κοίτα, είσαι ελεύθερος» και σταματήσεις να αναζητάς. Ο χρόνος στον έρωτα είναι μία έννοια ανύποπτη. Θα σε βρει σε ένα μαγαζί που θα πας ατημέλητα και χαλαρά για μπίρα με την παρέα, θα σε βρει μέσα σε ένα καράβι που σε ταξιδεύει σε ένα νησί για γαμάτες διακοπές, θα σε βρει σε μία επίσκεψη ή μία βόλτα που εάν συνεχίζεις να καταπιέζεις τον εαυτό σου, δε θα κάνεις, θα σε βρει στο πιο απρόσμενο μέρος την πιο απρόσμενη στιγμή.

Κι εκείνο το άτομο που θα ερωτευτείς ίσως να μην περνούσε ποτέ από τον νου σου, ίσως να ήταν το πιο ακατάλληλο κι ίσως αν του δώσεις μία ευκαιρία να είναι ο μεγαλύτερος έρωτας της ζωής σου. Το μόνο που έχεις να κάνεις μέχρι τότε, είναι να έχεις ελευθερώσει τον εαυτό σου κι απλά να ζεις. Και βάλ’ τα όλα αυτά καλά στο μυαλό σου. Πάρ’ το σαν μία συμβουλή στον εαυτό σου από τον εαυτό σου. Ή τουλάχιστον από έναν άνθρωπο που θα ήθελε πολύ κάποιος να του πει αυτά που σου λέει.

 

 

 

 

Συντάκτης: Δέσποινα Δημησιάνου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου