Χωρισμένη με παιδί

«Καλά παιδάκι μου, δε ντρέπεσαι; Χωρισμένη; Α πα πα πα πα. Και  με παιδί;  Κακό που μας βρήκε, μπήκε ο Σατανάς στο σπίτι μας!»

Ωρυόταν η μάνα του Αποστόλη για την «κατάρα» που πλάκωσε την οικογένεια. Της πρόλαβε τα νέα σήμερα το πρωί η γειτόνισσα την ώρα που πότιζε τα λουλούδια. Γέμισε το μπαλκόνι νερά, καστανόχωμα και πέταλα μολόχας.

Ο Σατανάς που μπήκε στη ζωή της δύσμοιρης μητέρας δεν ήταν άλλος από την Ελεάννα, την κοπέλα του Αποστόλη. Δε διέφερε σε τίποτα από τις υπόλοιπες κοπέλες της ηλικίας της, παρ’ όλα αυτά πληρούσε όλες τις προϋποθέσεις για να καεί στο πυρ το εξώτερον. Παιδί από προηγούμενο αποτυχημένο γάμο.

Έκτοτε, η καθημερινότητα του ζευγαριού στιγματίστηκε από σκηνές απείρου κάλλους από πλευράς της κυρίας Αμαλίας, που θα τις ζήλευαν ακόμη και οι αρχαίοι τραγικοί. Μεταμεσονύχτια σπαραξικάρδια τηλεφωνήματα, υποδείξεις για χωρισμό και άλλες, έμμεσες και άμεσες απειλές.

Το μόνο που κατάφερε αυτή η συμπεριφορά να προκαλέσει, ήταν παροδικό προβληματισμό στο ζευγάρι. Είχαν μια σχέση με γερές βάσεις και αμοιβαία εμπιστοσύνη, οπότε, οι τρίτες γνώμες, αν και από πρόσωπα επιρροής, έμεναν έξω από την καθημερινότητά τους. Δεν έχουν όμως την ίδια κατάληξη όλες οι περιπτώσεις.

Η τάση της κοινωνίας να καταδικάζει σε συναισθηματική απομόνωση ανθρώπους, ιδίως γυναίκες που αν και χωρισμένες, διεκδικούν το δικαίωμά τους στον έρωτα, είναι το 12 στην κλίμακα 1-10 του γελοίου.

Σε σάπιες κοινωνίες, η  γυναίκα που θα προβεί στη λήξη ενός γάμου, αποκτά μια φωτογραφία σε στόχο όπου οι απανταχού προασπιστές της «ηθικής» πετάνε βελάκια.

Αν δε, αποφασίσει να προχωρήσει σε καινούργια σχέση, το «σ’ έστησαν σε μια γωνιά κι ήσουνα νέο παλικάρι» ωχριά ως περιγραφή της κατακραυγής, πόσο μάλλον όταν πρόκειται για τη μητέρα του «θύματος».

Πώς θα μπορέσει η εκάστοτε κυρία Αμαλία να κυκλοφορήσει στο δρόμο, όταν ο γιος της είναι μαζί με μια γυναίκα η οποία έχει αποδείξει με σάρκα και οστά ότι δεν ήταν άσπιλη και αμόλυντη πριν τον γνωρίσει;

Διότι οι περισσότερες ενήλικες γυναίκες που μπαίνουν σε μια σχέση σήμερα έρχονται πακέτο με τη ζώνη αγνότητας.

Το ασήκωτο βάρος έρχεται να μεγιστοποιήσει το γεγονός ότι αυτή η στυγνή εκμεταλλεύτρια,  το συμφεροντολόγο τέρας χωρίς αισθήματα ,θα χρησιμοποιήσει το γιο της ως σπόνσορα για το μεγάλωμα του παιδιού της. Όταν πάψει να της είναι χρήσιμος, ίσως του κόψει και το κεφάλι σαν άλλο αλογάκι της παναγιάς.

Δυστυχώς, σε αντίστοιχες περιπτώσεις με αυτή του Αποστόλη και της Ελεάννας, η κοινωνία και οι οικογένειες φαίνεται να έχουν άγραφο πρωτόκολλο συμπεριφοράς, που ακολουθείται πιστά εναντίον της χωρισμένης γυναίκας.

Οποιαδήποτε απόπειρα να συνεχίσει την ερωτική της ζωή είναι πράξη κατακριτέα και ανήθικη, με τις σχετικές συζητήσεις να τελειώνουν με την ατάκα: «Κοίτα που θέλει και έρωτες; Να πάει στο παιδί της».

Κανείς εκ των καλοθελητών βέβαια, δεν αναρωτήθηκε ποτέ για τις αιτίες οι οποίες οδήγησαν στο τέλος του πρώτου γάμου. Δεν έχει όμως και καμία σημασία. Αν η γυναίκα υπέμενε ψυχολογική ή σωματική βία, αλλά έμενε σε αυτό το γάμο για να κρατήσει τα προσχήματα θα ήταν και πάλι θέμα συζήτησης στο απανταχού θειτσολόι.  

Σαφώς και δεν αποκλείεται ποτέ η περίπτωση να έχουν όλες οι πλευρές ένα μερίδιο ευθύνης. Αυτό το γεγονός όμως δεν καταδικάζει τη μετέπειτα πορεία της ζωής κανενός. 

Το αν μία γυναίκα θέλει να έχει σχέσεις μετά από το διαζύγιο, είναι θέμα που αφορά μόνο την ίδια για τη διατήρηση της συναισθηματικής και σεξουαλικής της υγείας.

Όπως επίσης και το πώς θα διαχειριστεί την κατάσταση απέναντι στο παιδί της, με τα μηνύματα που θα περάσει. Η ηλικία του παιδιού, η διανοητική του ανάπτυξη και το μέλλον της σχέσης, είναι παράγοντες τους οποίους θα λάβει υπ’ όψιν της για το αν, το πώς και το πότε θα μιλήσει για αυτό. Ένα κακής ποιότητας οικογενειακό περιβάλλον είναι περισσότερο επιζήμιο για την παιδική ψυχολογία από την ύπαρξη ενός νέου συντρόφου.

Με τη σειρά του και αυτός καλείται να συνειδητοποιήσει την ιδιαιτερότητα της σχέσης του. Να κρατήσει τις ισορροπίες και να αντιληφθεί τις προτεραιότητες που τη διαφοροποιούν.  

Σε καμία περίπτωση όμως η σχέση αυτή δεν είναι επικεντρωμένη στον κοινωνικό περίγυρο και τα στερεότυπα.

Tα ζευγάρια θα αλλάξουν την πραγματικότητα. Οι εκάστοτε Αμαλίες απλά θα συνεχίσουν να μοιράζουν κόλυβα για τη «δυστυχία» τους.