Ερχόμαστε στη Γη για να δημιουργούμε σχέσεις μεταξύ μας. Οι άνθρωποι είμαστε φύσει συντροφικά όντα. Η μοναξιά ως επιλογή ή αναγκαίο κακό κρατά μόνο μερικές –μικρές ελπίζουμε– περιόδους στη ζωή μας και συχνότερα αναζητάμε τρόπους να την ξεφορτωθούμε, διαλέγοντας αμοιβαία συντρόφους που θα καλύψουν ο ένας τα κενά του άλλου -ή έστω τον χρόνο του.

Σε μια σχέση, λοιπόν, είμαστε δύο κι ενώ όλα ξεκινούν με πυροτεχνήματα και πάθος, κάπου στην πορεία και στη ρουτίνα της καθημερινότητας χανόμαστε κι εμείς και το ταίρι μας. Θες τα προβλήματα, θες ότι πια ίσως έχουμε μπει στην κατηγορία του δεδομένου, κάπου βρίσκουμε τους εαυτούς μας να μην προσπαθούν αρκετά πια. Κι είναι ειλικρινά κρίμα, τουλάχιστον για τις περιπτώσεις εκείνες που τα συναισθήματα δεν έπαψαν να υπάρχουν, εκείνα που μας έφεραν αρχικά κοντά να φθίνουν και μοιάζουν σαν φώτα που εξασθενούν.

Οι σχέσεις θέλουν διαρκώς δουλειά και προσπάθεια για να αντέξουν στον χρόνο. Το «τα αγαθά κόποις κτώνται» βρίσκει εφαρμογή κι εδώ και πρέπει καλά να το μάθουμε, γιατί αλλιώς θα χάσουμε αυτό που έχουμε πριν καν το καταλάβουμε. Κι αν νιώθουμε ακόμα πράγματα, αν νοιαζόμαστε κι αν αγαπάμε, δεν πρέπει να αφήσουμε τη σχέση μας στο έλεός της, γιατί τίποτα μα τίποτα δεν κρατάει για πάντα, ειδικά αν το εγκαταλείψεις.

Βρες χρόνο ή δημιούργησε εσύ τον χρόνο που χρειάζεσαι να μοιράζεσαι με το ταίρι σου. Να ‘ναι όμως χρόνος ποιοτικός. Μην πέσεις στην παγίδα του είδαμε μια ταινία μαζί, αρά είμαστε οκ ή βγήκαμε χθες –κι ας ήμασταν κολλημένοι στις οθόνες μας– οπότε είμαστε καλυμμένοι. Άσε τα κινητά στην άκρη, κι αν όλη μέρα οι δουλειές κι οι υποχρεώσεις σαν κρατούν απασχολημένους, όταν βρεθείτε ρώτα το βράδυ τον άνθρωπό σου πώς είναι, πώς ήταν η ημέρα του. Όχι διεκπεραιωτικά, μα με ειλικρινές ενδιαφέρον, κι ύστερα άκουσέ τον. Όχι τυπικά, τάχα ευγενικά ή από συνήθεια, δυο κουβέντες απλά για να ειπωθούν, τα τυπικά είναι για τους άλλους στη ζωή σου, όχι για εκείνον που αγαπάς και κάνει την ψυχή σου να χαμογελά.

Γελάστε παρέα, παίξτε παιχνίδια, κάντε εκπλήξεις και μικρές ενέσεις αδρεναλίνης για να μείνει το ενδιαφέρον ζωντανό κι εκείνη η σπίθα που κάποτε τρεμόπαιζε να καταφέρει να γίνει ξανά φλόγα. Μία ώρα τα φώτα τα πολλά να ‘ναι κλειστά, ένα κερί ίσως να ‘ναι αναμμένο, και δυο ποτήρια με τσάι, σοκολάτα ή κρασί γεμάτα να προκαλούν για εξομολογήσεις. Πες στον σύντροφό σου τι σου αρέσει σε εκείνον. Πόσο σου έλειψε ίσως όταν είδες κάτι κι ήθελες να ‘ναι εκεί ή συνέβη κάτι στη δουλειά κι ήθελες να το μοιραστείς μαζί του.

Το μυαλό να κατακλύζεται από εκείνο το πρόσωπο που επέλεξες για συνοδοιπόρο κι αν βλέπεις μια αδιαφορία να βρεις το θάρρος να την εκφράσεις. Όχι όμως με γκρίνια ή κάποιου είδους ζήλιας. Δήλωσε τα συναισθήματά σου και πες όλους σου τους προβληματισμούς. Γιατί μην ξεχνάς πως η σχέση θέλει δύο. Απαραίτητη προϋπόθεση για το παιχνίδι της σχέσης είναι να μη σταματάνε να παίζουν κι οι δύο, γιατί αλλιώς ο αγώνας θεωρείται λήξαν και το κίτρινο φύλλο αγώνα δε θα αργήσει να έρθει.

Ο διάλογος κι η ανοιχτή συζήτηση για όλα τα θέματα δεν πρέπει να υποτιμούνται -είτε αφορούν απλά πράγματα όπως γιατί δε σε πήρε ένα τηλέφωνο, είτε τις ανάγκες σας στον ερωτικό τομέα. Ο λόγος απλός, είστε δύο διαφορετικοί άνθρωποι κι αυτό πρακτικά σημαίνει πως ό,τι είναι δεδομένο για τον έναν αποτελεί καινούρια εμπειρία για τον άλλον. Κι αυτές οι εμπειρίες όταν μοιραστούν και κατανοηθούν θα σας φέρουν κοντά πραγματικά.

Γιατί η σχέση για να ‘χει λόγο ύπαρξης πρέπει να ‘ναι αληθινή κι όχι φαινομενική. Κι αν νοιάζεσαι δεν είναι εύκολα τα πράγματα, γιατί προσπαθείς και ματώνεις αλλά όχι μόνος. Δε διάλεξες τη μοναξιά, διάλεξες τη συντροφικότητα κι αυτό θέλει δύο να παίζουν. Το παιχνίδι δε θα είναι πάντα ωραίο, θα υπάρχουν σαφώς και διαφωνίες, κι ίσως κάποια μούτρα, μα τίποτα δεν μπορεί σας νικήσει, αν υπάρχουν συναισθήματα ειλικρινή. Αισθήματα που εκφράζονται κι υπολογίζονται με πράξεις κι όχι απλές λέξεις, εκείνα είναι που σε βάθος χρόνου μένουν, κι ακόμα κι αν έρθουν οι τίτλοι τέλους, θα ξέρετε κι οι δύο γιατί τελείωσε και τι πραγματικά είχατε δίπλα σας.

Οι αληθινοί άνθρωποι δε φοβούνται να κάνουν αληθινές σχέσεις κι αυτές παίζονται πάντα με ανοιχτά χαρτιά.

Συντάκτης: Άννα Αντωνίου
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη