Πλημμυρίσαμε από σχεδόν σχέσεις. Δύο σχεδόν σύντροφοι που σχεδόν θέλουν ο ένας τον άλλον ή τουλάχιστον αυτό υποστηρίζουν. Σχέσεις που αντιστέκονται πεισματικά στην απειλή της ταμπέλας και επιλέγουν το «σχεδόν» από το «καθόλου».
Μπορεί να πληγώθηκαν, μπορεί πάλι να μη δοκίμασαν ποτέ με το δόγμα ότι δεν είναι αυτά τα γλυκανάλατα γι’ αυτούς. Φαντάζει ιδανικό να έχεις μία σχέση, η οποία δεν έχει να σε χρεώσει με τίποτα. Ξεκαθαρίζετε στον άλλο ότι δεν έχετε σκοπό να ερωτευτείτε. Ωστόσο, αυτά τα ξεκάθαρα «σχεδόν» μπορεί να καταλήξουν πιο μπερδεμένα απ’ τα πιο δύσκολα σταθερά. Πολύ απλά γιατί όσο κι αν οι δύο πλευρές υποστηρίζουν με σθένος ότι δε θέλουν τίποτα παραπάνω, πολύ συχνά ο ένας από τους δύο την πατάει άσχημα.
Την πατάει γιατί οι άνθρωποι δεν είναι μηχανήματα που δουλεύουν βάσει προγραμματισμού και πρωτοκόλλων. Δεν μπορείς να ζητήσεις δηλαδή τα ρέστα από κάποιον μόνο και μόνο επειδή τελικά σ’ αγάπησε. Πρέπει απλά να σωπάσεις γιατί εσύ του έδωσες τις αφορμές και τα κίνητρα να το κάνει. Ούτε φυσικά μπορείς να τον κατηγορήσεις γιατί το συμβόλαιο σας μέσα έγραφε « επιτρέπονται μόνο σχεδόν συναισθήματα». Οι άνθρωποι δυστυχώς δε νιώθουν κάπως, λίγο και αόριστα. Ή πολύ, ή καθόλου!
Εμείς τραβιόμαστε, εσείς τραβιέστε, αυτοί τραβιούνται. Γενικά, γίνεται του τραβήγματος και τελικά όλα τα τραβάνε οι φίλοι που μας ακούνε να γκρινιάζουμε σε περίπτωση που γίνει καμιά στραβή. Βέβαια, έχεις την επιλογή να το κρατήσεις σαν εφτασφράγιστο μυστικό. Τι θα απαντήσεις στην ερώτηση «τι έχετε»; «Ό,τι θέλουμε» ή «σχεδόν τα έχουμε»; Περνάμε καλά κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε.
Περνάμε καλά αλλά το βράδυ θα μας βρει τον καθένα στο κρεβάτι του και στη σχεδόν μοναξιά του. Τώρα αν τύχει και κοιμηθούμε κάποτε μαζί, μη φανταστείς ότι σοβαρεύει η κατάσταση. Πού να βρίσκεις ταξί μέσα στα μεσάνυχτα; Είναι κι εκείνο το τηλέφωνο που ένιωσες την ανάγκη να πάρεις τα ξημερώματα για να περάσεις τυχαία από το σπίτι. Αφού έτυχε να περνάς από κοντά. Εσείς όμως δεν έχετε τίποτα παραπάνω κι ούτε πρόκειται. Δεν πρόκειται, ε;
Όποιος νιώσει χάνει ή όποιος χάσει νιώθει. Από τη στιγμή όμως που κι οι δύο δώσανε σιωπηλά τα χέρια από την αρχή, άρχισαν να θυμίζουν κάτι από καβάτζες. Χρησιμοποιούμε τη δικαιολογία του timing για ανθρώπους που δεν ποθήσαμε πολύ. Για εκείνους που είτε τους έχεις στη ζωή σου, είτε όχι, δε σε νοιάζει τελικά και πολύ.
Δε φταίει κανένας ανάδρομος Ερμής, ούτε ότι η Αφροδίτη σας νταλαβερίζεται με τον Δία που πάσχετε από αδυναμία δέσμευσης. Ή σας έχει γυρίσει το μυαλό ή δεν έχετε βρει το κατάλληλο άτομο και συμβιβάζεστε με μία επίσημη καβάτζα. Στην πρώτη περίπτωση, καλά θα ήταν να μην μπλέκετε με ανθρώπους που ζητάνε απελπισμένα ν’ αγαπήσουν μόνο και μόνο για την πλάκα σας. Στη δεύτερη περίπτωση, θα χρησίμευε να κατεβάσετε τα μάτια από τα άστρα για να ξεστραβωθείτε, μήπως κι ερωτευτείτε κάποια στιγμή.
Χωρίς τη δέσμευση της αποκλειστικότητας, συμβιβάζεσαι με την πιθανότητα ότι μοιράζεσαι τον άλλο γιατί δεν αντέχεις ή απλά δε θέλεις να τον διεκδικήσεις αποκλειστικά. Δεν έχεις δικαίωμα να ζηλέψεις, όσο και να καίγεται μέσα σου που εκείνα τα μάτια που κάρφωναν εσένα χθες το βράδυ, τώρα μπορεί να φλερτάρουν απροκάλυπτα μ’ όλο το προσωπικό του μαγαζιού.
Δύο σχεδόν δεν κάνουν δυστυχώς ένα ολόκληρο. Κι αν νιώσεις έστω και λίγο πιο γεμάτος, θυμήσου ότι κάθε φορά που βλέπεις τον άλλο να φεύγει, μπορεί και να είναι η τελευταία. Τότε είτε θα σηκώσεις τους ώμους αποδεχόμενος πλήρως ότι η σχέση του μπορεί να έχει ημερομηνία λήξης πιο σύντομη και από το γάλα που έχεις στο ψυγείο, θα γυρίσεις πλευρό και θα πέσεις ήσυχος για ύπνο.
Μπορεί όμως να νιώσεις πιο μισός από ποτέ κι εκείνη τη νύχτα να μην κλείσεις μάτι. Αν συμβεί, το δεύτερο, συγχαρητήρια! Την έχεις πατήσει και καλά ξεμπερδέματα. Σχεδόν δηλαδή.
Επιμέλεια κειμένου Θεοδώρας Μαρίας Βένου: Ελευθερία Παπασάββα.
Συντάκτης: Θεοδώρα Μαρία Βένου
