Άτιμο πράγμα η προσδοκία. Είναι κάτι άυλο. Δεν το βλέπεις με γυμνό μάτι. Αδυνατείς να το αγγίξεις και να καταλάβεις την ουσία του. Παρ’ όλα αυτά παίζει δραστικό ρόλο στην καθημερινότητά σου και στη ζωή σου γενικότερα. Δύναται να σε ανεβάσει στα ουράνια όταν υλοποιείται και να σε πετάξει στο βράχο σαν χταπόδι όταν μένει στάσιμη και δεν εξελίσσεται. Δημιουργείται από την ανάγκη σου να βγάλεις το κάτι διαφορετικό από τους άλλους. Ο εαυτός σου βέβαια, δεν εξαιρείται από την όλη διαδικασία. Από ‘κει ξεκινούν τα πάντα βασικά. Όταν θέτεις υψηλές προσδοκίες στον εαυτό σου, σχεδόν ασυναίσθητα κάνεις το ίδιο και στις υπόλοιπες σχέσεις που διαμορφώνεις.

Η γένεση των προσδοκιών στο μυαλό σου πραγματώνεται συνήθως όταν έχεις μπουχτίσει με τα τωρινά δεδομένα κι αναζητάς το παραπάνω. Στη σχέση σου; Η ύπαρξή τους μπορεί να αποτελέσει μια καλοστημένη παγίδα ορισμένες φορές. Όσο παραγεμίζουμε το καλάθι των απαιτήσεων από το σύντροφό μας, τόσο πιο πιθανό είναι να επέλθει ρήξη στα θεμέλια. Δε θα είσαι ευχαριστημένος με τίποτα. Ο λόγος; Οι προσδοκίες θα πολλαπλασιάζονται και θα πολλαπλασιάζονται λαμβάνοντας επιδημιολογικές διαστάσεις.

Κατ’ αυτόν τον τρόπο, δημιουργείται ανασφάλεια στο άλλο άτομο, γιατί του δίνεται η εντύπωση πως ό, τι και να κάνει δεν ανταποκρίνεται στα δικά σου υψηλά στάνταρ. Αγνοείς, φαίνεται, το γεγονός ότι σε μια σχέση υπάρχουν δύο παίκτες, δύο όψεις του νομίσματος. Οι οδηγίες του παιχνιδιού απευθύνονται και στους δύο, όχι μόνο στη μονάδα. Ο συμβιβασμός και το χαμήλωμα των προσδοκιών σε φυσιολογικά επίπεδα είναι το βασικό συστατικό για την πετυχημένη συνταγή της. Όπως η σωστή ποσότητα αλατιού αποτελεί αδιάλειπτη προσθήκη στο φαγητό, έτσι και η συνετή δόση προσδοκιών δένει μια σχέση. Μη ζητάς πάντα τον ουρανό με τ’ άστρα. Δεν έχουν όλοι τη δυνατότητα να σου προσφέρουν το πλανητικό σύστημα στο πιάτο.

Στις φιλίες σου; Αν εισαχθεί εδώ η μεταβλητή της υπερβάλλουσας προσδοκίας, θα συναντήσουμε το χάος. Η εξίσωση καθίσταται πιο περίπλοκη από ό,τι ήδη είναι και χάνεται το μέτρημα. Αυτός έκανε τούτο για σένα, εσύ έκανες εκείνο, αυτός δεν έκανε το άλλο όταν χρειάστηκε κ.τ.λ. Αν μπεις στη διαδικασία να απαριθμείς κάθε φορά τις πράξεις καλής θελήσεως  προς και από τα άτομα που αποκαλείς φίλους, το μόνο σίγουρο είναι ότι φθείρεται αυτός ο δεσμός και από κάπου μπάζει. Η ομαλή ροή διακόπτεται, γιατί δε γίνονται όλα αβίαστα όπως θα έπρεπε. Περιμένεις από τα άτομα γύρω σου να μπουν στο κεφάλι σου και να καταλάβουν το τι θες ανά πάσα στιγμή. Εγκλωβίζεσαι από αυτά που προσμένεις και όταν δε συμβαίνουν τα βάζεις μαζί τους. Επιτρέπεις στον εαυτό σου να καταστεί δέσμιο του μυαλού σου. Μήπως, όμως βρε αδερφέ ζητάς υπερβολικά πολλά;

Το βέλτιστο, αυτό που μπορεί να σε απογειώσει ψυχολογικά, ωστόσο, δεν το αποζητάς μόνο από τους άλλους, αλλά και από τον ίδιο σου τον εαυτό. Κυνηγάς το καλύτερο και η επιθυμία σου να το φτάσεις είναι μέγιστη. Πεισμώνεις για να αγγίξεις έστω κι αμυδρά το πικ και να είσαι ευχαριστημένος με το μέσα σου. Διότι αν το εσωτερικό βρίσκεται σε ισορροπία, γαληνεύεις αυτόματα σε όλους τους τομείς της ζωής σου.  Κι η απογοήτευση, όμως, στο πρόγραμμα είναι. Ειδικά όταν αρχίζει να διακρίνεται η ανηφορική πορεία. Είναι τεκμηριωμένο, όμως ότι στην ανηφόρα καίγονται οι περισσότερες θερμίδες και το αποτέλεσμα στο τέλος της διαδρομής ανταμείβει. Έτσι και με τις προσδοκίες. Εάν τις θέσουμε στα ύψη, είναι λογικό το ταξίδι της ολοκλήρωσής τους να είναι γεμάτο προκλήσεις και διακυμάνσεις. Θα τις ακουμπήσεις, όμως ποτέ; Πρέπει να μάθεις να οραματίζεσαι πιο ρεαλιστικά πράγματα, προσγειωμένα στην πραγματικότητα και στα δεδομένα της σημερινής εποχής, διαφορετικά το ψυχολογικό χτύπημα είναι αναπόφευκτο.

Είναι πιο εύκολο να χτίσεις κάτι βήμα βήμα, απολαμβάνοντας το μακρύ δρόμο, παρά να τρως τα μούτρα σου άπειρες φορές στεκούμενος μπροστά σε κάτι, το οποίο φαντάζει άπιαστο. 

Συντάκτης: Δήμητρα Παναγιωτίδου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου