Θα μπορούσαμε να πούμε ότι κάθε μέρα μας είναι και μια γιορτή. Δεν είναι δα και τόσο απαραίτητο να περιμένουμε κάτι συγκεκριμένο για να γιορτάσουμε. Θα μπορούσαμε πολύ απλά κάθε μέρα να βρίσκαμε μια αφορμή για να αφιερώσουμε χρόνο σε εμάς και να περάσουμε χρόνο με τον εαυτό μας και τους γύρω μας. Βγάζουμε πρόγραμμα, βρίσκουμε έναν λόγο να έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον η μέρα και γιορτάζουμε και σήμερα και αύριο.

Έλα όμως που η ημέρα των γενεθλίων μας μοιάζει λίγο διαφορετική και ξυπνά περίπλοκα συναισθήματα. Χαρακτηρίζεται ως «η δική μας μέρα» και θα βγούμε -αν το επιθυμούμε- να γιορτάσουμε, να περάσουμε καλά, να διασκεδάσουμε με φίλους, αλλά θα είμαστε λίγο κουμπωμένοι. Θα προτιμούσαμε να βγούμε μια άλλη μέρα να τα σπάσουμε, ακόμα και κάθε μέρα χωρίς κανέναν ιδιαίτερο λόγο, όχι όμως ανήμερα των γενεθλίων μας. Είναι διαφορετικό το συναίσθημα της επιτυχίας και η στιγμή που παίρνουν όλοι για «συγχαρητήρια» από τις ευχές των γενεθλίων.

Η μέρα των γενεθλίων μας μάς γεμίζει άγχος και είναι λίγο καταθλιπτική, ακριβώς επειδή είναι «η μέρα μας». Χωρίς να το θέλουμε νιώθουμε λίγο παράξενα, αμήχανα και περιτριγυριζόμαστε από εκατομμύρια συναισθήματα. Γιατί συμβαίνει αυτό; Τι είναι όλη αυτή η μαυρίλα που μας πιάνει και τι κρύβεται πίσω της;

Καταρχάς είμαστε ευγνώμονες που τα καταφέραμε ακόμη έναν χρόνο. Υπάρχει όμως κάτι που κάνει τη μέρα λίγο παράξενη και αμήχανη. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης γεμίζουν με φωτογραφίες με τούρτες, κεριά, φίλους, εκπλήξεις. Ευχές, πολλά τηλεφωνήματα, άνθρωποι που θέλουν να βγούμε να γιορτάσουμε. Η αλήθεια είναι όμως πως δε θέλουμε να ακούμε πολλά, αλλά λίγα και καλά.

Δεν είναι μόνο οι ευχές, οι ερωτήσεις και τα συναφή που μας κάνουν να νιώθουμε παράξενα. Μέσα στη μέρα περιμένουμε ένα απλό «χρόνια πολλά» από πρόσωπα που θα απογοητευτούμε αν δεν πάρουμε αυτή την ευχή. Υπάρχουν ακόμη κοινωνικές και προσωπικές προσδοκίες για το πώς πρέπει να περάσουμε τη μέρα αυτή. Όλοι ξέρουμε ότι υπάρχουν άτομα που θέλουν να μας δουν εκείνη τη μέρα και ίσως πρέπει κάτι να διοργανώσουμε, κάπου να πάμε όλοι μαζί να φάμε ή έστω να πιούμε κάτι. Έχουμε, δεν έχουμε διάθεση, δεν είναι σωστό να μας εύχονται οι κολλητοί και εμείς απλώς να λέμε «ευχαριστώ» ή να μας κάνει ο άλλος ένα μικρό δώρο και να μην κεράσουμε κάτι. Υπάρχουν κάποια πράγματα που αυτή τη μέρα είναι αναπόφευκτα. Μεγαλώνουμε, έχουμε όμως πετύχει τελικά αυτά που θέλουμε και εκείνα που πρέπει να πετύχουμε; Έφτασε η ώρα να κάνουμε έναν απολογισμό.Τι βγήκε απ’ όλη αυτή τη χρονιά και πώς νιώθουμε; Είμαστε ευχαριστημένοι ή τα χρόνια περνάνε κι εμείς τρέχουμε από πίσω τους;

Είναι λοιπόν πολλά που λίγο να τα σκεφτούμε, αμέσως μας πιάνει αυτή η μουντίλα. Ίσως να μην μπορούμε να την αντιμετωπίσουμε τελείως, αλλά σε μεγάλο βαθμό μπορούμε να τα καταφέρουμε. Πρέπει να είμαστε πιο θετικοί, αφού ό,τι πετύχαμε, πετύχαμε και αν δεν πετύχαμε, υπάρχει ακόμα χρόνος. Τη μέρα των γενεθλίων πρέπει να την αντιμετωπίζουμε ως αφορμή για κέφι και διασκέδαση, χωρίς πολλές σκέψεις. Δεν πρέπει να γεμίζουμε το μυαλό μας με προβληματισμούς για όλα, είτε μας αφορούν προσωπικά είτε όχι. Αρκεί να νιώθουμε καλά και ό,τι είναι να γίνει, ας γίνει. Η μέρα των γενεθλίων μας μάς θυμίζει ότι τα χρόνια περνάνε, η ζωή προχωρά και κάθε χρονιά πρέπει να είμαστε ευχαριστημένοι για ό,τι έχουμε καταφέρει, είτε μικρό είτε μεγάλο.

Συντάκτης: Παναγιώτα Νεοφύτου
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.