Είναι αλήθεια πως ο έκαστος άνθρωπος θρέφει μέσα του μια σφοδρή ανάγκη για χάδι, τρυφερότητα κι αναζητεί διάφορους τρόπους τέρψης. Ο καθένας ανάλογα με τη ψυχοσύνθεσή του ορέγεται διαφορετικούς τρόπους εκδήλωσης πάθους. Άλλοι αρέσκονται στα πιο υπόγεια παιχνίδια, έχοντας τα χέρια ακινητοποιημένα κι άλλοι είναι ευχαριστημένοι με πιο ήπιας μορφής ευχαρίστησης, αφήνοντας σημάδια (με συγκατάθεση πάντα) σε μέλη του σώματος. Όμως, τις πιο έντονες απολαύσεις τις γεύεται κανείς όταν απρόσμενα ακούσει ένα ψίθυρο στο αυτί. Επίσης, το φιλί στο λαιμό μπορεί πολύ εύκολα να προκαλέσει αναστάτωση, πόσο μάλλον όταν τα σημάδια στο λαιμό δε λένε να φύγουν.

Άραγε οι πιπιλιές είναι τα γενεσιουργά αίτια που σε κάνουν πιο ποθητό; Είναι αποδεδειγμένο πως αν διακρίνεσαι από τέτοιου είδους σημάδια, θεωρείσαι αυτομάτως πιο ελκυστικός, διότι δηλώνεται πως είχες περάσει ένα έξαλλο βράδυ, γεμάτο περιπέτεια. Γίνεται έκδηλο, λοιπόν, πως είσαι ενεργός στην ερωτική σου ζωή κι επομένως συνεπάγεται πως κρατάς τη ζωή στα χέρια σου, αφού επιζητείς να βιώνεις όμορφες, «πικάντικες» στιγμές με το ταίρι σου ή έστω περιστασιακά μ’ ένα πρόσωπο. Το κάθε σημάδι φωνάζει την πυγμή του ερωτισμού σου και είθισται τα άτομα που παρατήρησαν την πιπιλιά, να φαντάζονται εικόνες μαζί σου.

Ας σκεφτεί κανείς πως άνθρωποι που βρίσκονται σε σχέση έχουν μεγαλύτερη πέραση, αυτό ίσως πηγάζει από το γεγονός ότι ορισμένοι άνθρωποι έχουν αποξενωθεί από τέτοιου είδους ενδείξεις αγάπης και πάθους κι έτσι τους γεννάται η έντονη επιθυμία να έρθουν σ’ επαφή με άτομα που δεν προσπαθούν να κρύψουν ότι έχουν ερωτική ζωή. Άλλωστε, όποιος δεν κρύβει κάτι μπορεί να το κάνει επιτηδευμένα, ώστε να προκαλεί και να δέχεται περισσότερο φλερτ.

Οι απόψεις διίστανται σχετικά με το αν είναι γοητευτικά ή όχι τα σημάδια στο λαιμό. Ωστόσο, γιατί υπάρχουν άνθρωποι στη σημερινή εποχή που αναζητούν επειγόντως τρόπους για να κάνουν το σημάδι να φύγει; Γιατί αισθάνονται ενοχή; Νιώθουν άβολα, επειδή ζουν τον έρωτα, επειδή δοκιμάζουν διάφορα παιχνίδια, επειδή θρέφουν περιέργεια και θέλουν ό, τι νιώσουν και σκεφτούν να το πράξουν; Είναι απόλυτα φυσιολογικό το ταξίδι της αναζήτησης κι εξερεύνησης των επιθυμιών του ανθρώπου, όντας ένα κοινωνικό ον με διάφορες ανάγκες. Επιπρόσθετα, η τέρψη θα επέλθει μόνο αν αφεθείς και αν πάψεις να ασχολείσαι με το τι θα πουν οι γύρω σου για τα όποια σημάδια έχεις επάνω σου. Κι αν, εν τέλει, είναι ελκυστικές οι πιπιλιές, τότε αυτός είναι ένας καλός λόγος να μη σπεύδεις να τις καλύψεις, αλλά εν τούτοις να κινείς ελεύθερα το κεφάλι σου, δίχως έγνοια πως θα σχολιαστείς επικριτικά. Ακόμη κι επικριτικά όμως να σχολιαστείς δεν πρέπει να σ’ αφορά, καθώς όπως έχεις εσύ την ανάγκη να δαγκώσεις τρυφερά το λαιμό του άλλου, έτσι κι ο καθένας ξεχωριστά, απλά κάποιοι πιθανόν αποφεύγουν να το δείχνουν δημόσια.

Αναρωτιέται κανείς για ποιο λόγο η πιπιλιά στο λαιμό μπορεί να προκαλέσει έλξη. Καταρχάς, το σημάδι αυτό δηλώνει πως χθες βράδυ έσκισες, πως πέρασες ωραία και με πολύ καλή παρέα. Φαίνεσαι ακομπλεξάριστος που παρουσιάζεσαι με την πιπιλιά και σχηματίζεται η εντύπωση πως είσαι ο τύπος που ξέρει να χειρίζεται ένα κορμί, που ξέρει να έχει τον έλεγχο και που αφήνει αποτυπώματα, τόσο σε ορατά σημεία όσο και σε μη ορατά. Ο άνθρωπος που θα εντοπίσει το σημάδι σου, αμέσως θα μπει στη διαδικασία να θέλει κι αυτός τα ίδια αποτυπώματα, τα δικά σου, να σε γευτεί, να δει μια άλλη γλύκα, που ίσως σε προηγούμενες σχέσεις δεν είχε τέτοιου είδους εμπειρία.

Όντως, όταν έχεις πιπιλιές σε κοιτάνε μ’ άλλο μάτι, άλλοι προσποιούνται ότι παραξενεύονται με αυτά τα σημάδια, λες κι αυτοί δεν είχαν ποτέ και παράλληλα μια άλλη μερίδα ανθρώπων σε θαυμάζει, σε ζηλεύει κι αρέσκεται στο να βλέπει την εικόνα με τις πιπιλιές, ακόμη κι όταν αυτός δε βρίσκεται σε σχέση κι άρα είναι σε αποχή εδώ και καιρό. Υπενθυμίζεις στον καθένα, μέσα από το σημάδι του λαιμού σου, πως η ερωτική ζωή είναι αναπόσπαστο κι αναγκαίο κομμάτι της ζωής του ανθρώπου, που όλοι έχουν το δικαίωμα να βιώσουν. Αισθήματα ορισμένων ανθρώπων που είχαν θαφτεί, εσύ έρχεσαι να επισημάνεις έμμεσα πως η φύση του ανθρώπου απαιτεί τον έρωτα και πως όλα είναι βαθιά ριζωμένα μέσα στον καθένα, όσο κι αν προσπαθεί να τα διαγράψει ή να τα ξεχάσει.

Συντάκτης: Μαρίνα Αργυρού
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου