Και ναι, έκανες σχέση με τον άνθρωπο που ήθελες κι επέλεξες να είναι δίπλα σου. Ο ενθουσιασμός σε πλημμυρίζει, χαρά, και γίνεσαι η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου. Βλέπεις εσένα μέσα από τα μάτια του/της και θέλεις και προσπαθείς να γίνεσαι καλύτερος για να διατηρήσεις τον θαυμασμό. Είναι, άλλωστε, γνωστό: όταν το θαυμαστικό πέσει, γίνεται τελεία και παύλα.
Αλλά είμαστε άνθρωποι και η φθαρτή ύπαρξή μας μάς κάνει ατελείς. Την ίδια στιγμή δε βρίσκεις ψεγάδι στο αντικείμενο του έρωτά σου. Και κοίτα να δεις, όλα κυλούν υπέροχα— λέει τα σωστά πράγματα τη σωστή στιγμή και σε κανακεύει με θαυμασμό και σεβασμό.
Είναι η φάση που είστε και οι δύο εξαιρετικά μεγαλόθυμοι:
«Όχι, εσύ είσαι πιο κουρασμένος, αγάπη μου»,
«Πώς μπορώ να σου φτιάξω το κέφι;»,
«Τι είναι αυτή η σκιά στα μάτια σου;»,
«Ποιος σε πείραξε; Να τον μαλώσω…», και ούτω καθεξής.
Και μετά μπαίνει η σχέση σε ρυθμό. Κάνετε πράγματα μαζί και κυλάει ο καιρός. Χαλαρώνει η επαγρύπνηση του εσώτερου εαυτού και κάποιες φορές πέφτουμε σε λάθη που υπονομεύουν τη σχέση. Ποια είναι όμως αυτά; Αν τα βάλουμε κάτω, θα βρούμε τουλάχιστον πέντε, τα πιο κοινά, που χαλάνε τη συνταγή της ευτυχίας.
1. Προσπαθείς να αλλάξεις τον άλλο
Όλοι θυμόμαστε τη σκηνή με τον Γεωργίτση και τη Λάσκαρη, με την εκπληκτική ατάκα «αυτή, βρε, μέχρι και το μουστάκι θα σε βάλει να ξυρίσεις». Και το ξύρισε ο καψερός, αλλά κάπου εκεί ένιωσε μη αποδεκτός. Και η αποδοχή είναι θεμελιώδης. «Έτσι με γνώρισες», λέει, «γιατί θες να με αλλάξεις;».
Όλοι κάνουν αμοιβαίες υποχωρήσεις για να λειτουργήσει η δυάδα, αλλά να ζητάς να γίνει ο άλλος, “λίγο πιο άλλος” είναι τελικά έλλειψη σεβασμού. Όλοι κουβαλάμε τον εαυτό μας, με όλα τα θετικά και τα αρνητικά. Οι πεποιθήσεις μας και το γούστο μας μάς προσδιορίζουν σαν ανθρώπους και ως προσωπικότητες. Κανένας δεν έχει το δικαίωμα να επεμβαίνει αθρόα σε αυτό. Άρα, προσπαθώντας να αλλάξουμε τον άλλο, ακυρώνουμε την αρχική επιλογή μας— πράγμα που οδηγεί σε σαμποτάζ της σχέσης μας.
2. Η απουσία προσοχής κι ενδιαφέροντος
Όταν θεωρείς δεδομένη την παρουσία ενός ατόμου στη ζωή σου, ασυναίσθητα σταματάς να δίνεις προσοχή, ενδιαφέρον και να κάνεις διάφορα όμορφα μικροπράγματα που θυμίζουν και στους δύο σας τους λόγους που είστε μαζί. Αν κοιτάς το κινητό σου την ώρα που σου μιλάει, αν αδιαφορείς και περικόπτεις τον χρόνο που περνάτε μαζί, ο σύντροφος αισθάνεται αποκομμένος.
Οι σχέσεις είναι ένα γλαστράκι με ένα λουλούδι. Θέλουν πότισμα και φροντίδα. Αν τις ξεχάσεις, θα ξεραθούν και θα χαθούν. Κανένας μας δε θέλει να νιώθει δεδομένος. Όλοι αποζητούν τη φροντίδα της αρχικής φάσης, ώστε να υπάρχει συνέχεια.
3. Παραμελείς τον προσωπικό σου χώρο και χρόνο
Η ασφυκτική προσκόλληση σε μια σχέση είναι όλεθρος. Αρχίζεις να χάνεις τον εαυτό σου, τα ενδιαφέροντά σου και τους φίλους σου. Κι αυτό δεν είναι ελκυστικό για κανέναν σας. Είτε θα πνίξεις τον άλλο γιατί θα απαιτείς το ίδιο, θα γεμίσεις οργή γιατί δε συμμερίζεται την επιλογή σου, είτε θα νιώσεις να ασφυκτιάς, κατηγορώντας τον για τα πάντα— ακόμα και για την τρύπα του όζοντος.
Η απόσταση χαρίζει ισορροπία και θέματα συζήτησης που ανανεώνουν τον αέρα της σχέσης.
4. Η συνεχής κριτική
Όταν υποδεικνύεις συνεχώς τα λάθη του άλλου, φτάνει σε σημείο να νιώθει ανεπαρκής. Αυτό μπορεί είτε να οδηγήσει ακόμα και στην απιστία, σε μια προσπάθεια να ανακτήσει τη χαμένη του αυτοεκτίμηση, είτε σε μια ανταλλαγή πυρών στην προσπάθειά του να αμυνθεί στη συνεχή κριτική σου.
Όπως και να έχει, απλά ροκανίζει τα θεμέλια της σχέσης και δυσχεραίνει την επικοινωνία.
5. Η παθητική επιθετικότητα
Το γνωστό:
—Τι έχεις αγάπη μου;
—Τίποτα.
Το σώμα σου προδίδει τον θυμό σου, αλλά εσύ τιμωρείς τον σύντροφο με σιωπή. Μια σιωπή που τον αποκλείει και τον κάνει να σκέφτεται εκατό σενάρια για το τι έχει συμβεί. Πόσο πιο απλό να πει κανείς (ήρεμα και όμορφα): «Έκανες αυτό κι ένιωσα έτσι». Με τον τρόπο αυτό, με ανοιχτή επικοινωνία και διάλογο, καλλιεργείται η σύνδεση και η σχέση πάει σε άλλο επίπεδο. Τα κατεβασμένα μούτρα, οι σπόντες και τα υπονοούμενα δε βοήθησαν καμία σχέση.
Το να πεις τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη είναι λυτρωτικό και εποικοδομητικό. Μόνον έτσι διορθώνονται τα κακώς κείμενα και συνεχίζεται το ταξίδι.
Και τώρα που τα αναλύσαμε, τι έγινε; θα πει κανείς. Τα λύσαμε κι από αύριο γίναμε γκουρού των σχέσεων; Προφανώς και όχι. Αλλά βάλαμε ίσως ένα λιθαράκι στην ανοιχτή επικοινωνία και στην ελπίδα την επόμενη φορά να είμαστε καλύτεροι σύντροφοι και να αποφύγουμε αυτά τα πέντε λάθη.
Συντάκτης: Χριστίνα Ευτυχίδου
