Αυτά τα τέρατα ψυχραιμίας, οι προσποιητά κι επιδεικτικά ατρόμητοι, αυτά τα άτομα που σε κάνουν να πιστεύεις πως δεν πρόκειται ποτέ να χαλαστούν για οτιδήποτε. Είναι εκείνοι που δεν πρόκειται ποτέ να κάτσουν παραπάνω από ένα λεπτό με κάποιον που πια δεν πληροί πια τις προϋποθέσεις για τους ίδιους, που δεν πρόκειται να ξεκλειδώνουν συνέχεια την οθόνη τους και να περιμένουν αυτό το μήνυμα. Γιατί πολύ απλά, είναι οι άνθρωποι που δεν περιμένουν ποτέ τους μήνυμα, παρά μόνο το στέλνουν, κι αυτό όταν εκείνοι το θελήσουν. Δεν έχουν προσδοκίες από κανέναν, δεν κάνουν όνειρα με το αγόρι ή την κοπέλα τους, γι’ αυτό και δεν πληγώνονται ποτέ.
Αποφεύγουν με επιτυχημένη προσπάθεια τη δέσμευση, και το τελευταίο πράγμα που αποζητούν είναι ο έρωτας. Γιατί; Επειδή για αυτούς, όπως τα προϊόντα, έτσι και οι άνθρωποι έχουν ημερομηνία λήξης.
Και μην χάψεις τη διαδεδομένη πεποίθηση τύπου «κάποτε δέθηκαν, ερωτεύτηκαν και πληγώθηκαν πολύ, και τώρα παίρνουν εκδίκηση από ανθρώπους που δεν τους φταίνε». Αυτή είναι η μειοψηφία και η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα. Στην πραγματικότητα, η συμπεριφορά αυτών των ατόμων οφείλεται στο πώς έχουν δημιουργήσει οι ίδιοι μέσα στο κεφάλι τους τη δική τους πραγματικότητα, την οπτική γωνία από την οποία θα βλέπουν τα πράγματα, τις καταστάσεις, τους ανθρώπους.
Μπορεί να σου πουλάνε ότι δεν έχουν κανένα πρόβλημα και ότι όλα στη ζωή τους πάνε ρολόι, αυτή τους όμως η συμπεριφορά και η στάση οφείλεται ακριβώς στο γεγονός ότι έχουν πολλά προβλήματα, σοβαρά και μη, τα οποία πιστεύουν πως αν αποκαλυφθούν θα γκρεμίσουν την τέλεια εικόνα τους, και θα φανερωθεί ότι μπορεί να είναι πολύ πιο αδύναμοι από σένα. Αυτός, είναι ο χειρότερος εφιάλτης τους: να είναι κατώτεροι από κάποιον, ή να ανακαλύψουν πως κάποιος είναι καλύτερος από εκείνους.
Η πλειοψηφία τους προτιμάει την εργένικη, την μποέμ αν θες ζωή, όπου πρωταγωνιστικό ρόλο έχουν οι επιθυμίες, οι περιστασιακές ηδονές και οι κάβλες τους. Θα ενθουσιαστούν πανεύκολα και με το παραμικρό, θα κυνηγήσουν ό,τι τους κεντρίσει το ενδιαφέρον, και δε θα σταματήσουν να διεκδικούν μέχρι να νιώσουν την ικανοποίηση ότι κατάφεραν για άλλη μία φορά να πάρουν αυτό που θέλουν. Και τότε είναι που φεύγουν, άλλωστε.
Ο λόγος είναι εξαιρετικά απλός, και όχι τόσο περίπλοκος όσο πιστεύουμε, ή όσο θα θέλαμε να είναι.
Όχι, δεν είχαν ως πρωταρχικό σχέδιο να σε πληγώσουν. Δεν είναι ότι πληγώθηκαν τόσο πολύ στο παρελθόν, ώστε άλλαξαν για να μην πληγωθούν ξανά. Απλά τους πέρασε ο ενθουσιασμός. Οι άνθρωποι για αυτούς πάνε κι έρχονται, κι αλίμονο αν κάτσουν με ένα άτομο παραπάνω από έναν με δύο μήνες, και είναι ευχαριστημένοι μάλιστα από αυτό. Δεν είναι καν στη φύση τους.
Αποζητούν την επιφάνεια προσπερνώντας την ουσία, συνειδητά συνήθως. Δεν μπαίνουν καν στη διαδικασία να σκεφτούν το λόγο που κάνουν ό,τι κάνουν. Είναι άτομα εγωκεντρικά και κακομαθημένα.
Γι’ αυτό μη σπαταλάς άλλο ούτε το σάλιο, ούτε τις σκέψεις, ούτε τις νύχτες σου γι’ αυτήν την κατηγορία ανθρώπων, γιατί όσο κι αν σου πλασάρουν ένα ενδιαφέρον και άκρως γοητευτικό πακέτο, μόλις το ξετυλίξεις θα δεις ότι στην καλύτερη είναι αδιάφορο. Δεν έχουν να σου προσφέρουν συναισθηματικά οτιδήποτε, πολύ απλά επειδή δεν πιστεύουν σε αυτά. Πιστεύουν ότι οι ανθρώπινες σχέσεις είναι καθαρά πάρε-δώσε, κι αυτό μέχρι τα δικά τους όρια, τα οποία είτε αργείς να τα φτάσεις είτε τα ξεπεράσεις, η κατάληξη θα είναι πάντα η ίδια: θα φύγουν. Πάντα θα φεύγουν. Αυτοί οι άνθρωποι γεννήθηκαν για να φεύγουν.
Όλοι μας κάποια στιγμή βρίσκουμε το δάσκαλό μας, τον άνθρωπο που μας συγκλονίζει και κάνουμε στροφή 180 μοιρών. Έτσι κι αυτοί. Θα ‘ρθει η στιγμή που θα την πατήσουν και θα καψουρευτούν. Αληθινά αυτή τη φορά.
Επιμέλεια Κειμένου Ειρήνης Μανουσαρίδου: Σοφία Καλπαζίδου
Συντάκτης: Ειρήνη Μανουσαρίδου
