Από καταβολής του κόσμου έχει καταγραφεί στην ιστορία πως οι άνθρωποι έκαναν χρήση ουσιών για λόγους θρησκευτικούς που περιελάμβαναν τελετουργίες, για λόγους μαγείας ή και ιατρικής. Επηρέαζαν τη διάθεσή τους, την εικόνα που είχαν για τον εαυτό τους, τη σχέση που είχαν με τον κόσμο. Σπόροι παπαρούνας σε μέρη που δε θα μπορούσε το φυτό να ευδοκιμήσει, αποτελούσε εργαλείο επικοινωνίας με τους θεούς. Οι Αζτέκοι χρησιμοποιούσαν magic mushrooms «επιθυμία των θεών», όπως το αποκαλούσαν, 3000 χρόνια πριν από την εποχή μας. Κι η κάνναβη έχει ξεκινήσει το μακρύ ταξίδι της μέσω των ανθρωπίνων μεταναστεύσεων. Ενώ λοιπόν αρχικά η χρήση ουσιών ήταν πιο ξεκάθαρη ως προς τους λόγους που γινόταν, στην πορεία άλλαξε μορφή κι άρχισε να παίρνει έναν χαρακτήρα κοινωνικού φαινομένου, σε συνάρτηση με την ατομική αλλά και τη συνολική δομή και λειτουργία των σημερινών κοινωνιών.

Το αιώνιο ερώτημα είναι για ποιο λόγο να κάνει κάποιος χρήση ουσιών από τη στιγμή που γνωρίζει τις αρνητικές συνέπειες του εθισμού και τι μπορεί να επιφέρει αυτός στη ζωή του. Και σ’ αυτό το σημείο κάνει την εμφάνισή της η ορολογία microdosing. Και τι σημαίνει αυτό; Αφορά τη χρήση μικρών ποσοτήτων ναρκωτικών ουσιών, συνήθως ψυχεδελικών. Και μπορεί να εικάζεται πως ξεκίνησε σαν μόδα από τη Silicon Valley καθώς υποστήριζαν ότι αυξάνει τη δημιουργικότητα των φιλόδοξων εργαζομένων, όμως στην ουσία είναι παλαιότερη η γέννησή της.

Στις δεκαετίες του 1950 και 1960 παρουσιάστηκε έντονο ενδιαφέρον από την ψυχιατρική κοινότητα για τις ψυχεδελικές ουσίες και κατά πόσο θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην αντιμετώπιση και θεραπεία, τόσο του αλκοολισμού, όσο κι άλλων διαταραχών ψυχικής υγείας. Το LSD, τα magic mushrooms που περιέχουν ψιλοκυβίνη και το DMT το οποίο αποτελεί μέρος της πνευματικής ιατρικής ayahuasca, είναι από τα πιο γνωστά ψυχεδελικά που χρησιμοποιούνται στο microdosing.

To 2014 και 2016 αντίστοιχα είχαν διεξαχθεί έρευνες σχετικά με τη χρήση της μικροδοσολογίας. Τα αποτελέσματα ήταν αρκετά ενθαρρυντικά και παρουσίαζαν ενδιαφέρον ως προς το εξής. Φάνηκε ότι τα ψυχεδελικά με χρήση ποσοστού μεταξύ 5 έως 10% από μια τυπική δόση δημιούργησαν βελτίωση στη διάθεση, μείωσαν το άγχος των ασθενών, κυρίως σε αυτούς που νοσούσαν από απειλητικές για τη ζωή τους ασθένειες. Και μάλιστα με το ενδεχόμενο να παρουσιάζουν μικρότερο ποσοστό παρενεργειών από τα κλασικά παραδοσιακά φάρμακα ψυχιατρικής χρήσης.

Όλα αυτά είναι σ’ επιστημονικό επίπεδο και χορήγηση από εξειδικευμένο προσωπικό. Τι συμβαίνει όμως όταν η χρήση μικροδοσολογίας γίνεται χωρίς ιατρική καθοδήγηση; Μια γενική εικόνα που επικρατεί είναι πως οι άνθρωποι κάνουν χρήση ουσιών γιατί επιθυμούν ν’ αλλάξουν κάτι που αφορά τη ζωή τους. Και πριν γίνουμε αφοριστικοί κι απόλυτοι, ας σκεφτούμε πρώτα ότι δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι, ούτε λειτουργούν ή αντιδρούν με τον ίδιο τρόπο. Μια ουσία που μέσα σε λίγα λεπτά μπορεί να μειώσει τον πόνο ή το άγχος και στη θέση αυτών να δημιουργήσει ευχάριστα συναισθήματα ή ακόμη και να βελτιώσει την απόδοση σε κάποια δραστηριότητα, τότε αυτόματα υπάρχει η πιθανότητα αυτό να φαντάζει μοναδικό κι άκρως θελκτικό.

Ολόκληρο το κεντρικό νευρικό σύστημά μας διαχέεται από ορμόνες. Η βασικότερη όλων είναι η σεροτονίνη, ο κυριότερος χημικός αγγελιοφόρος που ευθύνεται για την ευτυχία, τη διάθεση, τη γνωστική λειτουργία, τη μνήμη, το φαγητό, τον ύπνο, τη ρυθμισμένη θερμοκρασία και γι’ αρκετές φυσιολογικές διεργασίες. Η μικροδοσολογία λοιπόν ψυχεδελικών μπορεί να διεγείρει το σύστημα της σεροτονίνης. Ο εγκεφαλικός φλοιός διεγείρεται σε τέτοιο βαθμό όπου έχει παρατηρηθεί πως αυξάνει τη νευροπλαστικότητά του.

«Στο παρελθόν οι άνθρωποι χρησιμοποιούσαν τη μικροδοσολογία ν’ αυξήσουν την έντασή τους και τη δημιουργικότητά τους. Τώρα νομίζω ότι το χρησιμοποιούν για να βελτιώσουν τον τρόπο που αντιμετωπίζουν τη ζωή τους και να μειώσουν το άγχος της ψυχικής εξασθένησης» έχει πει ο Adam Winstock (Καθηγητής Ψυχιατρικής κι ειδικός σε θέματα εξάρτησης.) Και πράγματι, κατά τη διάρκεια της πανδημίας παρατηρήθηκε ραγδαία αύξηση της μικροδοσολογίας ψυχεδελικών. Σύμφωνα με μελέτες, που πραγματοποιήθηκαν σε παγκόσμιο επίπεδο, στην περίοδο της πανδημίας αυξήθηκαν τα ποσοστά της κατάθλιψης που περιλαμβάνει συναισθήματα όπως της θλίψης, της απώλειας, του θυμού ή της απογοήτευσης. Με την επιβολή των περιοριστικών μέτρων τροποποιήθηκε και η χρήση ουσιών.

Σε έρευνα που πραγματοποιήθηκε σχετικά με την ποσοτική και ποιοτική ανάλυση της μικροδοσολογίας ψυχεδελικών προέκυψε το αποτέλεσμα πως στην περίοδο από Δεκέμβριο 2020 έως Μάιο 2021 αυξήθηκε το ποσοστό από 619.563 σε 676.581 μέλη, ποσοστό περί το 9,2%. Οι ουσίες που παρουσίασαν αύξηση σε μικροδοσολογία είναι τα ψυχεδελικά, τα κανναβινοειδή, τα οπιούχα και τα διεγερτικά που σχετίζονται με θέματα συμπεριφοράς.

Οι ειδικοί θεωρούν την αύξηση αυτή ως κάτι σχεδόν φυσιολογικό, με δεδομένο τις συνθήκες που επικρατούν τα τελευταία χρόνια στις ζωές όλων μας. Το κοινωνικό άγχος, οι διαταραχές πανικού, η ψυχική κόπωση που έχουν προκύψει στην πανδημία παρουσιάζονται σαν διαταραχές μετατραυματικού στρες. Η επιστημονική κοινότητα ασχολείται περισσότερο από ποτέ μελετώντας τη χρήση ουσιών, προσπαθώντας να κατανοήσει και να διαχειριστεί το σημαντικό ποσοστό της αύξησης και της επιβάρυνσης των ασθενειών σε παγκόσμιο επίπεδο.

Βιώνοντας λοιπόν μοναξιά και κενό αναζητούν κάποιοι μια σύνδεση με οικείους ή μη. Και φυσικά τα αίτια συνήθως είναι ψυχολογικά. Γεγονότα του παρελθόντος ή και περιστασιακά θέματα που διαδραματίζονται στο παρόν τους, μπορούν να επηρεάσουν την ψυχολογία τους. Κι εκεί ακριβώς χρησιμοποιούν μέσα που ηρεμούν έστω και προσωρινά την ψυχική τους αγωνία. Κι ίσως τελικά, η χρήση μικροδοσολογίας γίνει ένας βιώσιμος τρόπος ώστε στο μέλλον να αξιοποιηθούν οι δυνατότητες που διαθέτουν οι ψυχεδελικές ουσίες και να επιτευχθεί η θεραπεία της ψυχικής υγείας ανοίγοντας νέους ορίζοντες. Ίσως πάλι αυτό, να είναι από μόνο του μεγάλο ρίσκο.

 

*Το παρόν άρθρο έχει αποκλειστικά ψυχαγωγικό χαρακτήρα και σε καμία των περιπτώσεων δεν προτρέπει στη χρήση ουσιών.

 

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!

Συντάκτης: Ειρήνη Αγρίτη
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου