Είναι κάποια μηνύματα που έρχονται αργά τη νύχτα. Ξέρεις ότι έχουν γραφτεί υπό την κατανάλωση μεγάλης ποσότητας αλκοόλ από τον αποστολέα. Είναι μηνύματα που κρύβουν πόνο, στεναχώρια, παράπονο. Πληκτρολογήθηκαν με δάκρυα στα μάτια και περίσσια αγανάκτηση που προσπάθησε να αποτυπωθεί σε επτά λέξεις, τρεις γραμμές, σε ένα μήνυμα τα ξημερώματα.

Περισσότερο πόνο και παράπονο όμως έχουν τα νευριασμένα μηνύματα. Πληκτρολογήθηκαν με μανία με σκοπό ναι μεν να πουν όσα έχουν μέσα τους μα παράλληλα χωρίς να ενδιαφέρονται για την ηρεμία σου που θα ταράξουν. Μην περιμένεις να καταλάβεις πολλά από ένα νευριασμένο μήνυμα. Ίσως καταλάβεις τα μισά, ίσως να μη βγάλεις και κανένα απολύτως νόημα. Αλλά δεν είναι αυτό το δύσκολο σε όλη την υπόθεση. Το δύσκολο είναι να βρεθείς αντιμέτωπος με ένα τέτοιο μήνυμα και να πρέπει να βρεις την κατάλληλη απάντηση, έτσι ώστε η συζήτηση να ακολουθήσει μια ομαλή πορεία χωρίς εντάσεις.

Είναι, λοιπόν, αυτές οι δύο κατηγορίες μηνυμάτων που δεν είμαστε σε θέση να διαχειριστούμε, και ούτε πρόκειται να είμαστε ποτέ. Είτε είμαστε ο αποστολέας είτε ο παραλήπτης, δεν είναι εύκολο να τα διαχειριστούμε. Πληκτρολογείς, σβήνεις, ξαναγράφεις, ξανασβήνεις και πάλι μετά από λίγο, έχοντας μπροστά σου ένα μήνυμα που δεν είσαι σίγουρος ούτε για το αν η σύνταξη είναι σωστή. Θα καταφέρει ο παραλήπτης να καταλάβει τι έχεις στο μυαλό σου, να πιάσει το ακριβές νόημα και τα υπονοούμενα πίσω απ’ τις λέξεις; Νιώθεις ανάλαφρος που το έβγαλες από μέσα σου, οτιδήποτε κι αν ήταν αυτό. Το μοιράστηκες και όσο είσαι ακόμα υπό την επήρεια του αλκοόλ νιώθεις ανακουφισμένος. Την επόμενη μέρα, βέβαια, ίσως και να αναθεματίζεις την ώρα και τη στιγμή. Είναι αυτή η στιγμή που όλα σου τα «αν» γίνονται «επιτέλους» και θα έπρεπε να νιώθεις όμορφα, αλλά εσύ είσαι κενός. Κενός από λέξεις, γιατί από συναισθήματα είσαι γεμάτος. Τα μάτια σου λάμπουν, ίσως από το αλκοόλ, μα δεν ξέρεις τι νιώθεις. Δεν ξέρεις καν αν πρέπει να νιώθεις.

Τα νεύρα και το αλκοόλ σου δημιουργούν σύγχυση. Δε σε αφήνουν να ηρεμήσεις και οδηγείσαι σε πράξεις που μετά μετανιώνεις, αν και ξέρεις ότι εκείνη τη στιγμή ήθελες και τις έκανες, αυθόρμητα, χωρίς να το πολυσκεφτείς. Κι ας αναρωτιέσαι την επόμενη μέρα, γιατί το έστειλες εκείνο το μήνυμα και γιατί είπες όλα όσα δεν ήθελες ποτέ να ξεστομίσεις. Κατά βάθος ξέρεις πολύ καλά γιατί το έστειλες το μήνυμα. Το γούσταρες, έψαχνες αφορμή να πεις όσα νηφάλιος και ήρεμος δεν τολμούσες. Πάντα, όμως, θα πρέπει να υποστείς τις συνέπειες των πράξεών σου και να βρεις τρόπο να τις αντιμετωπίσεις.

Λίγο πριν σε αφήσω να βυθιστείς στις σκέψεις σου, να καθαρίσεις το μυαλό σου και να ηρεμήσεις, σκέψου πόσο πολύ ήθελες να στείλεις αυτό το μήνυμα. Όπως και να ‘χει εσύ και ο εαυτός σου θα καθορίσετε την πορεία και την εξέλιξη που θα έχει αυτό το μήνυμα. Και στο μήνυμα που σου ήρθε στις τρεις τα χαράματα δήθεν για να μάθει πώς είσαι ή για να σου πει ότι του λείπεις, μην απαντήσεις. Αν άξιζε θα ήταν κοντά σου και δε θα έπρεπε να μεθύσει για να σου πει ή να τον νευριάσεις για να σου στείλει ότι σε θέλει. Βάλε, λοιπόν, στο αθόρυβο το κινητό σου, και μην απαντάς σε τέτοια μηνύματα. Απάντηση είναι και αυτή.

Συντάκτης: Δήμητρα-Μαρία Κοσμά
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.