Αχ αυτές οι ρομαντικές ταινίες τι μας έχουν κάνει, αχ! Το σενάριο γνωστό, δύο νέοι γνωρίζονται τυχαία ένα βράδυ κι η τρελή έλξη κι η χημεία που νιώθουν τους οδηγεί σε μια βραδιά παθιασμένου και τρελού έρωτα. Ύστερα χάνονται για λίγο, η μοίρα όμως είναι αθεράπευτα ρομαντική και τους θέλει μαζί γι’ αυτό και ξεπερνούν κάθε εμπόδιο, αφήνουν πίσω τους κάθε παρεξήγηση κι αφού περάσουν από 40 κύματα ζουν πια μαζί ερωτευμένοι κι ευτυχισμένοι. Ναι, έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.
Αυτά βάζει το χαζοκούτι και βλέπουμε και ταυτιζόμαστε και μετά κάθε καινούργια γνωριμία που κάνουμε φαντάζει το άλλο μας μισό. Εντάξει, όμορφες οι ταινίες, όμως είναι απλά ταινίες και τις περισσότερες φορές δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Το τέρας από το θρίλερ που είδες ανήκει στη φαντασία του σεναριογράφου και μένει στο θρίλερ, έτσι και οι ιδανικές σχέσεις. Μία ιστορία τρόμου είναι το ίδιο με μία ιστορία αγάπης. Ιστορία δηλαδή.
Στην πραγματική ζωή όμως τι συμβαίνει; Εάν δεν είναι σχέση από την αρχή; Θα γίνει; Κι αν δεν κολλήσετε εξ’ αρχής; Γίνεται να κολλήσετε σταδιακά; Τα πράγματα δυστυχώς είναι πιο δύσκολα και πιο περίπλοκα από ό, τι στις ταινίες. Γουστάρεις, γουστάρει και μετά; Το απόλυτο χάος. Συναντήσεις, μισόλογα, τρίτα πρόσωπα, έλλειψη επικοινωνίας, ηρεμιστικά, καραμπίνα και μπουμ! Κακά τα ψέματα, αυτά τα πράγματα συμβαίνουν ακαριαία, με την πρώτη ματιά που λένε. Γιατί όσο πιο πολύ ζορίσεις και κυνηγήσεις μία κατάσταση τόσο πιο πολύ χάνει την ομορφιά κι αυθεντικότητά της.
Ήδη γνωρίζουμε πως δεν κάνουν όλοι για όλους και προφανώς δεν ταιριάζουν όλοι με όλους. Όταν όμως ταιριάζουν; Γιατί να μην είναι μαζί; Γιατί αυτό από μόνο του δεν αρκεί, για να είναι μαζί απαιτείται να θέλουν και τα ίδια πράγματα για να έχουν μία κοινή πορεία. Έγινε το μοιραίο μία, δύο, τρεις, περνάτε υπέροχα, ανταλλάζετε μηνύματα και ζεις το απόλυτο ρομάντζο μόνος σου κρεμασμένος πάνω από ένα κινητό. Περιμένεις μία λέξη που θα σου επιβεβαιώνει ότι περνάτε στην επόμενη φάση. Αντ΄αυτού το μήνυμα το στέλνεις εσύ και στην καλύτερη των περιπτώσεων λαμβάνεις μία απάντηση που δεν την λες και διαφωτιστική, παρ’ όλα αυτά δεν ανοίγεις συζήτηση για το κοινό σας μέλλον και κανονίζετε άλλο ένα ραντεβού που το μόνο που καταφέρνει είναι να σε μπερδέψει πιο πολύ.
Την επόμενη μέρα βέβαια πάλι τα ίδια, κανένα μήνυμα, καμία κλήση. Ξενερώνεις και με το δίκιο σου κι εξαφανίζεσαι, ο άλλος σε ψάχνει και μάλιστα επίμονα. Κι εκεί που έχεις πάρει απόφαση πως το μόνο που θέλει από σένα είναι απλώς να περνάτε καλά όποτε κάτσει, η επιμονή σού φουντώνει την ελπίδα πως ίσως να θέλει και κάτι παραπάνω.
Δε θες γάμους, παιδιά, ούτε να δώσετε όρκους αιώνιας αγάπης. Αυτό που θέλεις είναι να μάθεις αν υπάρχει προοπτική εξέλιξης για κάτι παραπάνω και τελικά τι θέλει από εσένα. Οπότε συνεχίσεις ή πας παρακάτω; Ωστόσο φταις κι εσύ, τόσο καιρό το έπαιζες χαλαρός κι άνετος. Ήθελες να φαίνεσαι υπεράνω. Θα πρέπει ν’ αφήσεις στην άκρη την ανωτερότητα και να γυρέψεις απαντήσεις που κατά πάσα πιθανότητα τις γνωρίζεις ήδη και δε θα σου αρέσουν καθόλου.
Δε θα γίνει σχέση και το ξέρεις. Δεν είστε παιδάκια να συμφωνήσετε ότι τα φτιάξατε, είστε ενήλικες κι αυτά προκύπτουν χωρίς προσπάθεια και συμφωνίες αρκεί να το θέλουν κι οι δύο. Δεν μπορείς να απαιτήσεις να είστε μαζί. Πόσο μάλλον όταν εσύ ο ίδιος τόσο καιρό έδειχνες πως είσαι εντάξει μ’ αυτό, κανείς δε σε πίεσε να βρίσκεσαι περιστασιακά μαζί του και να είσαι διαθέσιμος όποτε σε καλεί. Κανείς δε θα σε κοροϊδέψει επειδή επέλεξες και δεν άφησες κάποιον άλλον να επιλέξει για εσένα.
Υπάρχει ένας άτυπος κανόνας που λέει πως όταν κάποιος γουστάρει και γουστάρει πολύ δημιουργεί από μόνος του χρόνο κι αφορμές για να βρεθεί δίπλα σου. Κι σ’ αυτό δε χωράνε εγωισμοί και παιχνίδια. Σκοπός δεν είναι ούτε να κυνηγάς μα ούτε να σε κυνηγούν, σκοπός είναι να περπατάτε πλάι-πλάι και να είναι όλα αμοιβαία. Στο αμοιβαίο είναι η μαγεία.
Όλο αυτό το περιττό δράμα μπορείς κάλλιστα να το γλυτώσεις εάν ξεκαθαρίσεις τα πράγματα από την αρχή και μάθεις να μην ακούς μόνο τα λόγια. Πολλές φορές οι πράξεις και η σιωπή λένε πολλά περισσότερα. Προστάτεψε τον εαυτό σου από αδιέξοδες καταστάσεις και μην προκαλείς κάτι που δεν αντέχεις να το ζήσεις.
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου