Σε κανέναν δεν αξίζει μια σχέση που δεν πάει πουθενά

Όλοι έχουμε χωρίσει και μία και δύο και σίγουρα παραπάνω φορές και ξέρουμε καλά πως κάθε φορά είναι διαφορετική. Πάντα παίζουν ρόλο πολλοί παράγοντες που επηρεάζουν τα μετέπειτα συναισθήματά μας, η φύση της σχέσης, ο σύντροφος, οι συνθήκες, η διάρκεια της σχέσης και πάνω απ’ όλα οι λόγοι που μας οδήγησαν στη λήξη της. Ωστόσο καμία φορά ο χωρισμός δε θυμίζει τόσο τέλος μα αναγέννηση.

Βλέπεις υπάρχει μία λεπτή γραμμή που διαχωρίζει το συναίσθημα της απώλειας και της απογοήτευσης από το συναίσθημα της ανακούφισης κι εν τέλει της πληρότητας. Καλώς ή κακώς τις περισσότερες φορές ο χωρισμός είναι περισσότερο απόφαση του ενός από τους δύο, είτε επειδή είναι πιο ώριμος και βλέπει πως το πράγμα μεταξύ σας δεν τσουλάει είτε επειδή είναι προδομένος. Άλλωστε πάντα κάποιος πρέπει να το πάρει πρώτος απόφαση και να κάνει το μεγάλο βήμα, χωρίς αυτό να σημαίνει πως εκείνος δεν πονά ή ότι του είναι εύκολο.

Δεν υπάρχουν όμορφοι χωρισμοί, όσο χάλια κι αν είναι τα πράγματα μεταξύ δύο ανθρώπων υπάρχει δέσιμο, συνήθεια, αναμνήσεις κακές μα και καλές. Ο πόνος είναι αναπόφευκτος και για τους δύο, ίσως ο καθένας να τον βιώσει για διαφορετικούς λόγους μα θα τον βιώσει.

Ξέροντας πως η αγάπη από μόνη της δεν είναι αρκετή, οι πρώτες μέρες θα είναι δύσκολες. Στο μυαλό θα πολεμά η συνήθεια κι η βολή με την απώλεια. Ο φόβος για το πώς θα είναι η ζωή σου στο εξής θα είναι εμφανής κι ειδικά αν ήταν μακροχρόνια η σχέση, οι αλλαγές θα είναι πολλές και τα υπαρξιακά θα βαρέσουν κόκκινο. Είναι ένα σοκ, αλλάζει ολόκληρη η καθημερινότητα και πράγματα που ως τώρα ήταν σταθερά και δεδομένα. Μην ξεχνάμε πως η συνήθεια είναι ο μεγαλύτερος εχθρός του μυαλού μας.

Κι εκεί που ήσασταν δύο, βρέθηκες να΄σαι μόνος ξανά. Δεν υπάρχει λόγος ν’ αναλύουμε τα συναισθήματα αντί να τα ζούμε. Είτε καλά είτε κακά οφείλουμε ν’ αφηνόμαστε σ’ αυτά στο έπακρο και να μην τα καταπιέζουμε, είναι κομμάτια του εαυτού μας κι αυτά. Ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός και θα κάνει τη δουλειά του. Μετά την περίοδο προσαρμογής θα έρθει η ηρεμία και τότε τα πράγματα θα είναι πιο καθαρά κι αντικειμενικά. Έπεσες έξω στις αρχικές σου αξιώσεις για τον σύντροφο που είχες επιλέξει, ε και; Ούτε ο πρώτος είσαι ούτε ο τελευταίος. Αν τα βάλεις κάτω θα δεις πως δεν είναι και τόσο άσχημα τα πράγματα. Μόνο πίσω σας πήγαινε η σχέση σας, όσα καμπανάκια και αν βαρούσαν όλα οδηγούσαν στο τέλος. Γκρίνιες, ψέματα, νεύρα, φασαρίες, έλλειψη επικοινωνίας κι ερωτισμού, ήταν ξεκάθαρο πως δεν υπήρχε κοινό μέλλον. Αξίζει λοιπόν τον κόπο η στεναχώρια και το αυτομαστίγωμα;

Μήπως πρέπει να το δεις λιγουλάκι διαφορετικά το όλο και να μαζέψεις τα κομμάτια σου; Η ζωή δεν τελειώνει μα ούτε αρχίζει εξαρτώμενη από χωρισμούς και σχέσεις. Κανενός η ζωή δεν σταμάτησε επειδή χώρισε και κανένας δεν έγινε ευτυχισμένος μόνο από μία σχέση. Ζύγισε τα μέσα σου και δες, κάνε τα καλύτερα να έρθουν με περισσότερη, αυτή τη φορά, σοφία και σιγουριά. Οι αδιέξοδες καταστάσεις δεν αξίζουν σε κανέναν. Κι αν μπεις, μάθε να βγαίνεις.