Μία ανάσα μακριά από το να ξεκόψεις

Τώρα σοβαρά, δεν ξέρεις ποια είναι η λύση στο πρόβλημά σου; Ή μήπως δεν τολμάς να πάρεις την απόφαση; Αυτή που φωνάζει μέσα σου εδώ και καιρό, αυτή που σου δείχνει την έξοδο κινδύνου, αυτή που δε θα σταματήσει αν δεν την ακούσεις. Ξέρεις κάποιες φορές το να μείνεις σε μία κατάσταση που σε θέλει συνέχεια στην τσίτα, να προσπαθείς, να αγωνιάς, να ξεπερνάς τον εαυτό σου και τα όριά σου μοιάζει -και είναι- πιο δύσκολο από το να φύγεις τελικά. Μπορεί με αυτή σου την έξοδο να χάνεις έναν σημαντικό σου, μα κερδίζεις εσένα, την αντοχή σου, την αξιοπρέπεια, την ενέργειά σου. Αναρωτήσου τι είναι πιο σημαντικό τελικά και μετά ξανασκέψου τη λύση στο πρόβλημα.

Δε χρειάζεται να στο πει κανείς, γιατί κάθε μέρα το βλέπεις μπροστά σου. Είσαι εκεί, αλλά κάτι σου λείπει, στριμώχνεσαι, δε βολεύεσαι, αντιδράς, δυσανασχετείς, ηρεμείς, συμβιβάζεσαι, κερδίζεις χρόνο και ψάχνεις αγωνιωδώς λόγους για να μείνεις. Κι όλο απ’ την αρχή ξανά, βρίσκεις μία ακόμα αφορμή και δε φεύγεις τελικά, κάτι σημαντικό απουσιάζει όμως. Δεν είναι θέμα υπερβολικών απαιτήσεων, γιατί αν απουσιάζει ο ίδιος σου ο εαυτός απ’ την ιστορία, τότε μιλάμε για προτραιότητες και όχι για απαιτήσεις. Λες συχνά πως θα φύγεις και δεν πάει άλλο αυτή η κατάσταση, φίλοι, γνωστοί και οικογένεια σού θυμίζουν όσα οφείλεις να διεκδικήσεις. Κάθε άνθρωπος αξίζει μία προσωπική ζωή στην οποία θα είναι χαρούμενος και το ξέρεις κι εσύ καλά αυτό. Εκτός όμως από όλους αυτούς, έχεις και το αγγελάκι στο δεξί σου ώμο που σου δείχνει επίμονα την έξοδο, όσο πιο γρήγορα τόσο πιο ανώδυνα. Εσύ όμως γυρίζεις βιαστικά από την άλλη, προς το τερατάκι στον αριστερό σου όμως, το παίρνεις από το χέρι και συνεχίζετε.

Την αλήθεια όμως δεν μπορείς να την κοροϊδέψεις, τουλάχιστον όχι την αλήθεια που έχεις μέσα σου. Αφού το βλέπεις, κάτι σε ενοχλεί, συνεχώς για κάτι παραπονιέσαι, δε χωράς σε καμία συνθήκη, ακόμα και στην πιο ιδανική. Συνεχίζεις να πιστεύεις ότι δεν είναι πρόβλημα, ότι το έχεις υπό έλεγχο και δεν κουράζεις τους άλλους με τις ίδιες συζητήσεις. Βαρέθηκες να λες τα ίδια και να ακούς τα ίδια με ακόμα πιο επιτακτικό ύφος. Αποφεύγεις να ακούσεις όσα πονάνε ήδη. Τη λύση την ξέρεις, να ξεκόψεις και να φύγεις μακριά. Δεν τίθεται καν δίλημμα εδώ «μένω ή φεύγω».

Αν μείνεις, δε θα αντέξεις να γεύεσαι την ευτυχία μ΄ έναν τρόπο που δεν έχεις διαλέξει, αλλά τώρα σού φαίνεται μικρότερη ζημιά από το να φύγεις. Ο δρόμος του «μένω, όσο κι αν πονάει» σου φαίνεται πιο εύκολος, από τον «φεύγω να σωθώ». Μία στιγμή όμως, κάνε ένα βήμα πίσω, μην είσαι ο πρωταγωνιστής στην ιστορία σου, αλλά αφηγήσου τη σε κάποιον άλλο, σαν να είναι λευκό χαρτί. Πες ολόκληρη την ιστορία σας χωρίς να παραλείπεις τα σημαντικά και χωρίς τις λεπτομέρειες που βαριέσαι. Άκουσε όσα θα πεις και διάλεξε ποιος είναι ο δρόμος, ποιο είναι το επόμενο βήμα σου. Αυτό που τώρα μοιάζει μετέωρο, γέμισέ το με δύναμη σιγουριά και αυτοπεποίθηση.

Η λύση σχηματίζεται μπροστά σου, όσο εσύ βάζεις σε σειρά τις λέξεις της ιστορίας που σού σιγοκαίει το κορμί. Υποκρίνεσαι για λίγο ότι δε βλέπεις καθαρά, μπλέκεσαι ανάμεσα στους λόγους που σε κάνουν να μείνεις και σ’ εκείνους που σε θέλουν να απομακρύνεσαι. Προσπαθείς να κολλήσεις έτσι τις φράσεις στο μυαλό σου για να τις κάνεις πειστικές, να σού δώσεις λίγο χρόνο ακόμη. Συνεχίζεις την ιστορία και η ανάσα σου βαραίνει απότομα. Στέγνωσες από δικαιολογίες κι αφορμές, τώρα πια η έξοδος δε μοιάζει τόσο μακριά.

Στο τέλος της ιστορίας νιώθεις και ξέρεις πως έπρεπε να είχες ήδη φύγει και αυτός δεν είναι ο δύσκολος δρόμος τελικά, αλλά είναι η πιο εύκολη απόφαση. Μία ανάσα από το να ξεκόψεις απέχεις μόνο κι αυτή η ανάσα θα ‘ναι ανακουφιστική. Θα δεις πόσο ανάλαφρα θα αναπνέεις μετά απ’ αυτό, τίποτα δε θα σε πιέζει, τίποτα δε θα σε ενοχλεί και ό,τι σου λείπει θα σταματήσεις να το ψάχνεις. Αν το πιστέψεις, μπορείς και να το κάνεις.

Όταν μπορείς να αντέχεις και να υπομένεις μία ζόρικη κατάσταση, που δεν τη διάλεξες ακριβώς, που σε δοκιμάζει, σε φτάνει στα άκρα και σε δυσκολεύει, τότε το να επιλέξεις το δρόμο της φυγής είναι μονάχα ένα μικρό βήμα από τη θέση σου. Αρκεί να δεις καθαρά, να σταματήσεις να φοβάσαι και να αναγνωρίσεις τη δύναμη που έχεις με το μέρος σου. Μη γοητεύεσαι από τη θέση του θύματος, μην αρέσκεσαι στο να είσαι ο αδύναμος της ιστορίας. Είναι περισσότερο ελκυστικό να είσαι δυνατός.

Πάρε αυτήν την ανάσα που σού χρειάζεται, κόψε το δεσμό, χωρίς να γκρεμίσεις το σκηνικό. Τώρα πια μπορείς να αφηγείσαι την ιστορία χωρίς να μετράς τις αναπνοές σου.