Σίγουρα θα ‘χεις πιάσει τον εαυτό σου, αρκετές φορές, να αναπολεί εκείνες τις στιγμές που ήταν παιδί κι αντιδρούσε πολύ αθώα κι αυθόρμητα στα ερεθίσματα που δεχόταν. Είχε το θάρρος να απαντήσει αβίαστα μέχρι και στην ερώτηση «ποιον αγαπάς;».

Ωστόσο, όσο τα χρόνια περνούν η απάντηση σ’ αυτήν την ερώτηση, που παραμένει διαχρονική, ολοένα κι αποκρύπτεται. Ειδικά στο λύκειο, την φυλάς σαν μυστικό του κράτους. Για να φτάσεις μεγαλώνοντας όχι απλώς να το κρύβεις αλλά να αμφιβάλλεις και για το αν νιώθεις κάτι τέτοιο. Έρχεσαι σε ρήξη με τον ίδιο σου τον εαυτό, όμως το πραγματικό πρόβλημα σου χτυπάει την πόρτα, όταν κάποιος σε φλερτάρει.

Το μυαλό σου τρέχει και φαντάζεται καταστάσεις μη ρεαλιστικές. Δε σου είναι πολύ εύκολο να πιστέψεις πως κάποιος μπορεί να σε ερωτευτεί. Ίσως και να σου μοιάζει απίθανο σε περιπτώσεις πιο περίπλοκες, αν, για παράδειγμα, έχεις περάσει ήδη από ένα γάμο κι έχεις παιδιά. Ψάχνεις να βρεις την πραγματική αιτία που είχε το θάρρος (θράσος) να σε προσεγγίσει και με την καχυποψία που σε δέρνει σίγουρα η αιτία αυτή πιστεύεις ότι απέχει πολύ απ’ το ότι έχεις καταφέρει να γοητεύσεις έναν άνθρωπο, που απολαμβάνει την παρέα σου.

Ίσως να μη φταίει μονάχα η ανασφάλειά σου για την τόση καχυποψία σου, αλλά κάπου θα ευθύνεται και το timing. Συνήθως, οι ευκαιρίες σου χτυπάνε την πόρτα εκεί που πραγματικά δεν το περιμένεις κι εσύ βάζεις τα δυνατά σου για να τις αποφύγεις. Σε τρομάζει η επιμονή του άλλου, κι αντί να την εκτιμήσεις, ίσως να θεωρήσεις πως ο άλλος πεισμώνει μονάχα γιατί σε βλέπει σαν τρόπαιο. Πως θα ‘σαι απλώς το «συν ένα» στην ερωτική του ζωή, και τίποτα παραπάνω, κι έτσι πετάς την ευκαιρία μακριά σου.

Κατακρίνεις τους πολύ ενθουσιώδεις κι εκδηλωτικούς τύπους. Δε θες πολλά-πολλά. Έχεις χτίσει τη ζωή σου και ποιος είναι αυτός που θα σου διαταράξει την ισορροπία; Κι αν λέει τα ίδια παντού; Σιγά μη θέλει τόσο εσένα. Θέλει απλώς κι εσένα, σε πείθει η χαμηλή σου αυτοπεποίθηση, ίσως και κάτι παλιά παθήματα από καρδιές αγκινάρες.

Όπου ακούς πολλά κεράσια, πλέον βαστάς μικρό καλάθι. Όμως υπογράμμισε ότι το καλάθι είναι μικρό και κάποια απ’ τα κεράσια θα πρέπει να τα γευτείς, γιατί δε χωράνε όλα στο καλάθι σου. Σαφέστατα κι υπάρχει η περίπτωση να σε προσεγγίσει κάποιος επειδή κάτι είδε σε ‘σένα και σε ξεχώρισε μέσα στο πλήθος. Μπορεί να υπερβάλλει κάποιες φορές, ίσως ούτε καν σκόπιμα αλλά από ενθουσιασμό, όμως δεν είναι απίθανο όντως να ‘ναι τόσο καψουρεμένος μαζί σου και με την ισοπεδωτική συμπεριφορά σου και τη διαρκή αμφισβήτησή σου να του κόψεις τα φτερά.

Οι σχέσεις δεν είναι άσπρο μαύρο. Χρειάζεται να ‘σαι ανοιχτός και δεκτικός, χωρίς να ακυρώνεις κάθε αυθόρμητη κίνηση που πριν μερικά χρόνια θα έδινες τα πάντα γι’ αυτή. Γιατί να αναρωτιέσαι αν όντως ο άλλος είναι τρελά ερωτευμένος μόνο μαζί σου και να τον ξενερώνεις, ενώ μπορείς κάλλιστα να δεχτείς όλον αυτόν τον ενθουσιασμό και να τον χρησιμοποιήσεις για να βγάλεις τον κρυμμένο παιδικό σου εαυτό;

Ναι, σύμφωνοι, τα πολλά και τα μεγάλα λόγια κουράζουν, όταν δε συνοδεύονται από πράξεις, αλλά έχουν κι εκείνα το νόημά τους. Για φαντάσου να ήσουν με έναν άνθρωπο που δε θα σου έλεγε ποτέ ότι σ’ αγαπάει, ότι του λείπεις ή ότι σε σκέφτεται. Εκεί δε θα αναρωτιόσουν αν αδιαφορεί, αν σε ‘χει για δεδομένο, αν έχει βαρεθεί; Τότε δε θα ‘χες ένα δείγμα ότι μπορεί κάτι άλλο –ό,τι κι αν είναι αυτό– να ‘χει πάρει τη θέση σου στη ζωή του;

Έχει τόσο νόημα να βάζεις φρένο στο συναίσθημά σου; Κι αν το κάνεις, ποιο είναι το νόημα της ζωής, όταν δεν έχεις το θάρρος να την ζήσεις; Αυτές οι καταστάσεις είναι εκείνες που μας δίνουν δύναμη. Είναι ο τρόπος μέσα απ’ τον οποίο εξελισσόμαστε. Γεμίζουμε τις μπαταρίες της αγάπης και λάμπουμε. Δεν είναι κρίμα να χάσεις την ευκαιρία να λάμψεις;

Συντάκτης: Ιωάννα Αποστολάκου
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη