Τόσες κατακτήσεις πια που δεν προλαβαίνουμε να τις μετράμε!

Κατακτήσεις. Είτε είσαι σε σχέση είτε όχι το φλερτ είναι κάτι που υπάρχει στη ζωή και την καθημερινότητά μας. Δεν παίζει κανένα ρόλο αν είσαι αντικειμενικά όμορφος, υπερβολικά έξυπνος, σοβαρός ή με εξαιρετική αίσθηση του χιούμορ. Ο καθένας έχει το κοινό του και το τι αρέσει σε κάποιον και με ποιον θα αποφασίσει να ασχοληθεί ή απλά να φλερτάρει είναι καθαρά υποκειμενικό.

Οι κατακτήσεις που έχουμε είναι ένα από θα θέματα συζήτησης με την παρέα μας. Πάντα. Υπάρχουν αυτοί που τους τα βγάζεις με το τσιγκέλι, αυτοί που κάνουν μια απλή αναφορά σε περίπτωση που δεν υπάρχει κάτι αξιοσημείωτο για να αναφερθεί κι εκείνοι που ξοδεύουν εργατοώρες και πλάθουν σενάρια που θα ζήλευε ακόμα και ο Woody Allen. Τι είναι αυτό που μας κάνει να υπερβάλλουμε για τις κατακτήσεις μας;

Οι λόγοι που οδηγούν κάποιον να το κάνει είναι πολλοί. Καταρχάς, ας ξεκινήσουμε με μια προφανή κατηγορία που είναι αυτοί που για κάποιο λόγο ζούνε το δικό τους παραμύθι και κατασκευάζουν τα δικά τους «προϊόντα» απλά για να μπορέσουν να ενταχθούν σε ένα κοινωνικό σύνολο ή σε μια παρέα αποδεικνύοντας με αυτόν τον τρόπο ότι μετράνε. Στο μυαλό τους όλο αυτό είναι κάτι φυσιολογικό κι ακόμα και ένα καλημέρα είναι φλερτ. Δύσκολη περίπτωση αν συναναστρέφεσαι, δυσκολότερα περνάνε οι ίδιοι αλλά «αγαπά τον πλησίον σου με τα ελαττώματά του».

Αν δεν ανήκεις στην παραπάνω κατηγορία και θεωρείς τον εαυτό σου «φυσιολογικό», σίγουρα έχει έρθει εκείνη η περίπτωση που κι εσύ έχεις υπερβάλει για τις κατακτήσεις σου. Είναι εκείνη η περίοδος της ζωής σου που το αντικείμενο του πόθου σου αντιλαμβάνεσαι είτε ότι αδιαφορεί για σένα είτε γενικά η αδιαφορία είναι αυτό που τον χαρακτηρίζει. Δε ζηλεύει τίποτα και κανέναν, δεν εκφράζει τα συναισθήματα του κι εσύ θέλεις με κάποιον τρόπο να εκμαιεύσεις έστω κι ένα ψήγμα ενδιαφέροντος. Κι εκεί θεωρείς ότι το να παινευτείς για τις κατακτήσεις σου ή να υπερβάλλεις γι’ αυτές θα σε οδηγήσουν στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Λάθος. Το μεγαλύτερο όλων. Πρώτα λάθος για εσένα γιατί μπαίνεις στη διαδικασία αυτή χωρίς να σέβεσαι τον εαυτό σου και δεύτερον γιατί ασχολείσαι ουσιαστικά με έναν άνθρωπο που δε θα έπρεπε.

Τελευταία περίπτωση είναι αυτή που λόγω έλλειψης αυτοπεποίθησης ή αυτοεκτίμησης μια συγκεκριμένη περίοδο στη ζωή μας προσπαθούμε να πάρουμε την έμμεση επιβεβαίωση από τους ανθρώπους που γίνονται δέκτες αυτής της υπερβολής. Αφηγείσαι γεγονότα για να ανεβάσεις την αξία σου γιατί αυτό σου λείπει, γιατί δεν το παίρνεις από εκεί που θέλεις και μπαίνεις σ’ έναν φαύλο κύκλο χωρίς νόημα.

Όποια κι αν είναι η κατηγορία που ανήκεις ή όποιος κι να είναι ο λόγος που σε ωθεί σε κάτι τέτοιο, πάρε λίγο το χρόνο σου για να ανασυγκροτηθείς και να κάνεις μια ενδοσκόπηση. Κανένας άνθρωπος δε «μέτρησε» ποτέ βάσει των κατακτήσεών του, ειδικά αν αυτές δεν έχουν κάποια ουσιαστική εξέλιξη ή κάποιο ενδιαφέρον κι είναι απλά σκόρπιες, ανούσιες αναφορές. Το πιο σημαντικό όμως από όλα είναι ότι το να παινεύεσαι και να μιλάς γι’ αυτά δεν είναι κάτι που επιβεβαιώνει το πόσο γαμάτος είσαι αλλά ακριβώς το αντίθετο, το πόσο ανασφαλής αισθάνεσαι κι απελπισμένος. Γιατί «η αυτοπεποίθηση είναι σιωπηλή, η ανασφάλεια είναι αυτή που κάνει θόρυβο».