Όσες φορές ανατρέξουμε στο παρελθόν, πάντα θα θυμόμαστε μια δύσκολη κατάσταση. Στιγμές πανικού κι απόγνωσης, που έδειχναν ότι τίποτα δε θα καλυτέρευε, αντιθέτως μας προετοίμαζαν για μεγαλύτερα ζόρια. Είναι αυτά τα λίγα δευτερόλεπτα που νιώθεις κουρασμένος, σαν να μην έχει τίποτα νόημα και το μόνο που θέλεις είναι απλά να εξαφανιστείς από προσώπου γης. Νιώθεις έναν κόμπο γύρω απ’ τον λαιμό σου σαν ένα σχοινί που όλο σε πνίγει και δυσκολεύει την αναπνοή σου.

Μην ανησυχείς, δεν είσαι ο μόνος που το ζει αυτό και πάρ’ το σαν παρηγοριά. Όλοι κάποια στιγμή στη ζωή τους έρχονται αντιμέτωποι με κάτι δύσκολο, κάτι που τους πατάει κάτω και δεν τους αφήνει να σηκωθούν. Κάθε μέρα θα ακούσεις φωνές απ’ το διπλανό ζευγάρι, να τσακώνονται επειδή χάθηκε ερωτικό ενδιαφέρον ή θα ακούσεις δύο αδέλφια να μαλώνουν για το ποιος θα κάτσει στον υπολογιστή κι άλλα τέτοια χιλιάδες παραδείγματα μικροπροβλημάτων που μας απασχολούν.

Δυστυχώς, όμως, ξεχνάμε πολλά σημαντικά και χάνουμε τη ζωή μας για ασήμαντα θέματα. Όπως λέει κι ένα ρητό «Ο άνθρωπος είναι δυστυχισμένος επειδή δεν ξέρει ότι είναι ευτυχισμένος». Κι αυτό τα λέει όλα.

Αρκεί για να είμαστε ευτυχισμένοι το ότι είμαστε υγιείς κι έχουμε κοντά μας ανθρώπους να μας αγαπάνε. Το νόημα της ζωής βρίσκεται στα πράγματα που δεν αγοράζονται. Αρκεί κάθε μέρα να βλέπουμε καλά την οικογένειά μας, να είμαστε ερωτευμένοι με δύο μάτια που κάνουν την καρδιά μας να χτυπάει δυνατά. Ακόμα, όμως, κι αν βγούμε από έναν επώδυνο χωρισμό ή από μία μακροχρόνια φιλία, θα πρέπει να θυμόμαστε πως κάπου εκεί υπάρχει η ελπίδα. Η ελπίδα για το αύριο, για το μέλλον που μας ανήκει και για τα χρόνια που έχουμε να ξοδέψουμε με πολλά χαμόγελα και πολλή αγάπη.

Μία μικρή δόση ευτυχίας πάντα αρκεί για να ζούμε το σήμερα. Να κάνουμε βόλτες στα στενά, να ακούμε μουσική, να αγαπάμε δυνατά. Σε όλα αυτά μέσα κρύβεται η ελπίδα. Ποτέ κανένας δεν ξέρει τι θα μας συμβεί αύριο, γι’ αυτό τον λόγο πρέπει να ζούμε την κάθε στιγμή σαν να μην πρόκειται να υπάρξει επόμενη. Να μάθουμε να εκτιμάμε τις πολύτιμες ανέσεις μας, που θεωρούμε δεδομένες ενώ άλλοι δεν έχουν τη δυνατότητα να τις αποκτήσουν.

Αξίζει να ζούμε τη ζωή μας σαν τρελοί, με δόσεις λογικής όπου επιβάλλεται. Να γελάμε, να χοροπηδάμε και να χορεύουμε σαν να μην υπάρχει αύριο. Με το να καθόμαστε να υπεραναλύουμε τις ίδιες και τις ίδιες καταστάσεις, το μόνο που καταφέρουμε είναι να σπαταλάμε τον χρόνο μας κι ο χρόνος είναι εξαιρετικά πολύτιμος.

Γι’ αυτό ας μην αγχωνόμαστε! Άς πιούμε ένα ποτήρι κρασί κι ας σκεφτούμε θετικά. Θα ήταν καλό να στείλουμε σήμερα ένα «Μου λείπεις» στο άτομο που θα θέλαμε να είναι δίπλα μας ή ένα «Σ’ αγαπώ» στη μητέρα μας, που πάσχισε για μας φέρει στον κόσμο και να μας μεγαλώσει. Ας τολμήσουμε να εκφράσουμε τα αισθήματά μας κι ας πάψουμε να τα πνίγουμε.

Ο πνιγμός την αισθημάτων μας δεν έχει νόημα. Αργά ή γρήγορα θα ξανακάνουν την εμφάνισή τους. Γι’ αυτό πρέπει να λέμε πάντα αυτό που νιώθουμε. Κυρίως για να είμαστε εμείς καλά με τον εαυτό μας και να μην κουβαλάμε ένα συναισθηματικό βάρος ανείπωτων.

Έτσι θα δούμε ότι η ευτυχία κρύβεται στην κάθε μέρα ξεχωριστά. Θα πρέπει να έχουμε πάντα ένα όραμα, ένα όνειρο ή ακόμα κι έναν πολύ μικρό στόχο. Με κινητήρια δύναμη τη θέληση θα πραγματοποιήσουμε όλα αυτά που επιθυμούμε κι έτσι θα μάθουμε πως αυτή είναι η αξία της ζωής.

Κάθε δευτερόλεπτο που περνάει είναι κρίσιμο για την πορεία μας. Κάθε απόφαση που παίρνουμε έχει και το αντίτιμό της. Όλες μας οι επιλογές μας οδηγούν σε ένα αποτέλεσμα. Είμαστε οι επιλογές μας.

Όλα στη ζωή είναι πιθανότητες και πάντα θα βρίσκουμε τον δρόμο μας, όσο κι αν έχουμε χαθεί στον λαβύρινθο που αποκαλούμε «ζωή». Να ζούμε το κάθε μας λεπτό σαν είναι το τελευταίο!

 

Συντάκτης: Ειρήνη Κουκέλλη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη