«Καλύτερα να μείνουμε φίλοι»

Θα ξεκινήσω από το τέλος, γιατί η αρχή δε μας αφορά ιδιαίτερα. Δε σας βγήκε. Ο ένας άρεσε στον άλλο, αλλά όταν έφτασε η ώρα η μεγάλη, μηδέν εις το πηλίκο. Μηδαμινή χημεία και καταλήξατε να αναρωτιέστε τι πήγε στραβά και να περιμένετε ποιος από τους δύο θα σπάσει τη σιωπή και θα πει αυτό που σκέφτεστε αμφότεροι.

Αυτό είναι, ας πούμε, το εύκολο σενάριο. Το περίπλοκο είναι να εξακολουθήσει ο ένας να θεωρεί ότι το ανύπαρκτο ερωτικό ταίριασμα, είναι υπαρκτό. Το ακόμα πιο περίπλοκο είναι εάν ο ένας από τους δύο εξαρχής δεν ενδιαφερόταν να λάβει από τον άλλο κάτι παραπάνω από τη φιλία του, ενώ ο άλλος τα έβλεπε όλα ροζ κι ονειρευόταν κοινό μέλλον.

Σε κάθε μία από τις προαναφερθείσες περιπτώσεις, η ερώτηση είναι μία: Μπορούν αυτοί οι δύο άνθρωποι να γίνουν φίλοι, από τη στιγμή που το ερωτικό δεν τους βγήκε, είτε κοινή συναινέσει είτε γιατί απλά ο ένας απέρριψε ερωτικά τον άλλο;

Να ξεκαθαρίσω ότι, προσωπικά, συντάσσομαι με την άποψη ότι δύο άνθρωποι που είχαν μία σχέση οποιασδήποτε μορφής, η οποία βασίστηκε σ’ έναν αληθινό -ιδανικά κι αμοιβαίο- έρωτα που κάποτε γεννήθηκε, δεν μπορούν να παραμείνουν φίλοι. Το μόνο που μπορώ να δεχτώ είναι να έχουν κρατήσει μια πολιτισμένη σχέση και να μπορούν να συνυπάρχουν αρμονικά, αν χρειαστεί, χωρίς να βαράνε τα τύμπανα του πολέμου.

Οι προπεριγραφείσες περιπτώσεις διαφέρουν, οπότε ας τις πιάσουμε μία-μία για να μην έχουμε παρεξηγήσεις. Στην περίπτωση υπ’ αριθμόν 1, ας υποθέσουμε ότι γνωριστήκατε, υπήρξε ένα αμοιβαίο ενδιαφέρον, μια περιέργεια, τέλος πάντων, αν όλο αυτό θα μπορούσε να εξελιχθεί σε κάτι παραπάνω. Ε, δεν εξελίχθηκε. Για το χ, ψ λόγο δε θέλατε τα ίδια πράγματα, δεν ταιριάξατε κρεβατικώς, οτιδήποτε. Βρίσκετε όμως ο ένας τον άλλο ενδιαφέρον τυπάκι, περνάτε καλά κι αν δεν έκατσε το κάτι παραπάνω τι σημαίνει; Πιθανότατα τίποτα. Οι ίδιοι άνθρωποι είστε, no hard feelings, οπότε μόλις περάσει το απαραίτητο διάστημα προσαρμογής και ξεπεραστεί η αμηχανία κάλλιστα θα μπορούσε να γεννηθεί μία φιλία.

Στην περίπτωση υπ’ αριθμόν 2, η κατάσταση είναι κάπως πιο ζόρικη αφού ο ένας εκ των δύο εκτός από τα αισθήματα που πρέπει να ξεπεράσει, έχει να αντιμετωπίσει κι έναν πληγωμένο εγωισμό, κάποιες ανασφάλειες που ίσως ξύπνησαν από την απόρριψη, ενδεχομένως και μια κάποια ντροπή για την συναισθηματική του έκθεση απέναντι σ’ ένα άτομο που εν τέλει δεν ανταποκρίθηκε. Κι όλοι ξέρουν ότι σ’ αυτή την προσπάθεια, το να βλέπεις τον άλλο και να συμπεριφέρεστε σαν κολλητοί δε βοηθά ιδιαίτερα, μάλλον το αντίθετο. Αν όμως τα όποια δυσάρεστα συναισθήματα ξεπεραστούν, γιατί αυτοί οι δύο άνθρωποι να μην μπορούν ν’ αναπτύξουν μια άλλου είδους σχέση;

Σε αμφότερες τις περιπτώσεις, ωστόσο, υπάρχουν κανόνες απαράβατοι, αν θέλουμε να μιλάμε για φιλίες καθαρές και τίμιες. Απαραίτητη προϋπόθεση, αρχικά, είναι όντως να μην υπάρχει πλέον ούτε ψήγμα ερωτικού συναισθήματος σε καμία καρδούλα. Διότι πολλοί πιστεύουν ότι κερδίζοντας τη φιλία κάποιου θα τον κάνουν να το ξανασκεφτεί. Ήδη γνωρίζεστε, ήδη έχετε δοκιμάσει και δεν έδεσε το γλυκό, ήδη ξέρει τα αισθήματά σου και τα έχει απορρίψει. Όχι ότι είναι απίθανο να γυρίσει το φύλλο, αλλά ξεφεύγουμε από το θέμα καθώς προφανώς κι η φιλία, εν προκειμένω, δεν είναι αγνή αλλά εξυπηρετεί ιδιοτελείς σκοπούς, άρα δεν είναι φιλία. Τόσο απλά.

Επιπρόσθετα, ο εγωισμός πρέπει να μείνει στην άκρη. Απορρίφθηκες, ε και; Τι είχαμε, τι χάσαμε. Αν ο εγωισμός υπερισχύει, απομακρύνσου. Το να προσπαθείς να γυρίσεις το παιχνίδι ή να το παίζεις φίλος για τους τύπους, αλλά επί της ουσίας να βγάζεις κακίες και να ξεσπάς, αποκλειστικά για να ικανοποιήσεις έναν πληγωμένο εγωισμό, πρώτον είναι αναξιοπρεπές και δεύτερον μόνο εσένα βλάπτεις.

Εν συνεχεία, ο έτερος κανόνας είναι να μη φέρθηκε κάποιος μπάσταρδα. Κι εξηγούμαι ευθύς αμέσως. Το να μη σου εξελιχθεί ένα αρχικό γουστάρισμα σε κάτι παραπάνω ή να μη σου ξυπνήσει καν γουστάρισμα ή να σου φύγει όπως σου ήρθε είναι απόλυτα σεβαστό και ποιος να σε κατηγορήσει για τι. Εάν συμβαίνει, όμως, κάτι από τα παραπάνω κι εσύ δεν μπαίνεις στον κόπο να ενημερώσεις την άλλη πλευρά ενώ, αντίθετα, επιλέγεις μισόλογα, εξαφανίσεις, προβολές δικαιολογιών νηπιακού επιπέδου ή, ακόμα χειρότερα, τον μπουκώνεις φρούδες ελπίδες είτε επειδή ψήνεσαι να τροφοδοτήσεις την αυτοπεποίθησή σου είτε επειδή βαριέσαι και λες να παίξεις λιγάκι είτε επειδή δεν είσαι σίγουρος, τότε μάλλον αξίζεις σιχτίρισμα κι όχι φιλία. Ήρεμα το λέω.

Πολλοί οι κανόνες, σωστά; Το εύκολο θα ήταν να χωρίζαμε τα τσανάκια μας, εφόσον ο πρωταρχικός μας σκοπός δεν ευοδώθηκε. Το ενδιαφέρον θα ήταν να βγάλουμε τις παρωπίδες και να είμαστε ανοιχτοί στην είσοδο αξιόλογων ανθρώπων, αφαιρώντας τους την αρχική ταμπέλα. Υπό τους παραπάνω όρους και προϋποθέσεις, όμως, εντάξει; Γιατί οι καλοί λογαριασμοί… ξέρετε τα υπόλοιπα.