Είσαι η μόνη που μου διώχνει όλους τους φόβους, στην αγκαλιά σου τα ξεχνάω όλα. Και ξέρεις κάτι; Δεν έχει καμία απολύτως σημασία που δεν είμαστε πια μαζί. Την αγκαλιά σου ακόμα τη νιώθω ως κάτι τόσο οικείο και ζεστό, το πιο όμορφο μέρος στο οποίο βρέθηκα και θα μπορούσα να βρεθώ ποτέ.

Ο Νίκος ισχυρίζεται πως ο άντρας μια φορά μόνο ερωτεύεται˙ τις υπόλοιπες φορές απλά προσπαθεί να ξεπεράσει αυτόν τον πρώτο, πραγματικό του έρωτα. Αν κρίνω από το πώς νιώθω εγώ για σένα, ο φίλος μου έχει απόλυτο δίκιο.

Πιστεύω ότι είναι εντελώς τυχαίο το πώς θα προχωρήσει ένας έρωτας. Αν θα υπάρξει χημεία ή όχι, αν το ζευγάρι χτίσει σωστά τις όμορφες στιγμές του και τέλος αν θα καταφέρει να επιβιώσει, να υπερνικήσει τους κινδύνους, τόσο τις ανασφάλειες και τις αδυναμίες του καθενός, όσο και τα εξωτερικά εμπόδια.

Εμείς δεν τα καταφέραμε. Όμως καταφέραμε, έστω και για λίγο να υπάρξουμε ο ένας μοναχά για τον άλλον, να αγκαλιάσουμε ο ένας τον προβληματισμό του άλλου, να μοιραστούμε σκέψεις, ιδέες, φόβους για το μέλλον και σκιές του παρελθόντος. Και όλα αυτά μέσα από μια κοινή αγκαλιά.

Για μένα δεν υπάρχει σημαντικότερο κομμάτι σε μια σχέση. Είναι το άλφα και το ωμέγα αυτό, όλα τα άλλα έρχονται δεύτερα και υστερούν κατά πολύ. Και σε τόσο μεγάλο βαθμό, με τόσο μεγάλη αυτοθυσία και αυταπάρνηση, δεν έχω δοθεί ποτέ σε άλλη σχέση.

Θυμάμαι τις φορές που φοβόμουν, που δείλιαζα, που βυθιζόμουν στο δικό μου, προσωπικό σκοτάδι. Από την αρχή της σχέσης μας κιόλας, υπήρχαν τέτοιες στιγμές. Ειδικά όταν τα πράγματα ήταν αβέβαια, όταν δεν ήξερα ακόμη πόσο πολύ σε θέλω, ούτε μέχρι πού μπορώ να φτάσω για να σε κάνω δικιά μου. Και οι άντρες δειλιάζουν, φοβούνται, κλαίνε, έρχονται αντιμέτωποι με δαίμονες από το παρελθόν και το μέλλον. Εγώ θεωρώ ότι αυτές τις στιγμές ο άντρας έχει την ευθύνη και την υποχρέωση να τις περάσει μόνος του.

Πώς το έλεγε ο Ζορμπάς; Η γυναίκα είναι αδύναμο πλάσμα, δεν κάνει να δει τον άντρα να κλαίει. Αν δει τον άντρα να κλαίει, πάει χάθηκε, έχασε το στήριγμά της. Αυτής της άποψης ήμουν κι εγώ και πάντα κρατούσα μέσα μου όλες μου τις σκέψεις και τα συναισθήματα. Μόνο για μένα και τον εαυτό μου, ήμασταν οι δυο μας σε κάθε πρόβλημα. Φαντάσου λοιπόν την έκπληξή μου, την εντύπωση που μου έκανες, όταν από την αρχή καταλάβαινες πότε ήμουν σκεπτικός και προβληματισμένος. Με ρωτούσες τι έχω, επέμενες να με βοηθήσεις, ήσουν δίπλα μου, ακόμη κι αν μας χώριζαν πολλά χιλιόμετρα. Ήταν αδιανόητο αυτό για μένα, δε φαντάζεσαι πόσο πολύ το εκτιμούσα κάθε φορά.

Μόνο εσύ τα κατάφερες από όλες τις γυναίκες της μέχρι τώρα ζωής μου. Μόνο εσύ έδιωξες τους δαίμονες και κατάφερες να τους κρατήσεις μακριά για αρκετό καιρό. Έγινες η μούσα μου, η έμπνευσή μου, το όμορφο μέρος στο οποίο πήγαινα νοητά, όποτε ήθελα να σκεφτώ, να ξεκουραστώ, να νιώσω λίγη γαλήνη.

Έγινες το αγαπημένο μέρος στο οποίο και ήθελα πάντα να επιστρέφω.

Τόσο μεγάλη δύναμη έχει η αγκαλιά μιας γυναίκας για έναν άντρα.

 

 

 

Συντάκτης: Γιώργος Πατούλης