«Πόσες θεωρίες έχουν χτιστεί γύρω από τ’ όνομα ενός έρωτα; Ποιος είναι αυτός που ορίζει τι είναι ο έρωτας; Μπορώ να τον ορίσω εγώ για εσένα ή εσύ για εμένα; Μήπως μπορούν να τον ορίσουν εκείνοι για εμάς;»

Ο έρωτας είναι αόριστη έννοια. Δεν προσαρμόζεται σε κουτάκια. Ζει ελεύθερος. Είναι τρελός και παλαβός. Ο καθένας τον βιώνει διαφορετικά. Ακόμη κι η έντασή του από άνθρωπο σε άνθρωπο, χρόνο με το χρόνο διαφέρει. Δεν είναι πάντα αμοιβαίος. Δε λογαριάζει σε ποιον και πότε θα χτυπήσει. Έρχεται στη ζωή σου σαν κεραυνός και σαν φύγει η βροντή του θα ηχήσει τόσο δυνατά που θα σπάσει την καρδιά σου σε χίλια κομμάτια.

Τώρα μοιάζεις να’ σαι δυσκολόπιστος, μέχρι εκείνος να φτάσει στο κατώφλι σου. Θα σου χτυπήσει τη πόρτα και τότε κάθε θεωρία σου, εν μία νυκτί, θα δεις να καταρρίπτεται. Μόνο τότε θα παραδεχτείς πως είχαν δίκιο. Αργά ή γρήγορα, η αλήθεια τους θα λάμψει στα μάτια σου.

«Έχεις ερωτευτεί πολλές φορές στη ζωή σου;»

Ερώτηση κι αυτή. Τι απαντάνε τώρα; Αυτό που μπορώ να πω είναι πως έχω ερωτευτεί, τίποτα περισσότερο γιατί θα ήταν άδικο για σένα. Έχω ερωτευτεί ανθρώπους που μπήκαν στο δρόμο μου, περπάτησαν δίπλα μου, αποκαλύπτοντάς μου κρυφά κομμάτια του εαυτού μου. Κομμάτια που, πιθανώς, να μην είχα καταφέρει ν’ ανακαλύψω ποτέ μόνη μου. Και τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα, ίσως μέσα απ’ όλους αυτούς τους ανθρώπους να ερωτεύτηκα περισσότερο εμένα παρά τους ίδιους. Ίσως, να ερωτεύτηκα περισσότερο τη μεταμόρφωση που υπέστη μέσα από τον ερχομό τους στη ζωή μου και τη φυγή τους.

Κι αν με ρωτούσες για σένα, θα σου έλεγα να γυρίσεις για λίγο πίσω τον χρόνο. Ήσουν ο ίδιος άνθρωπος στα δεκαπέντε σου, στα είκοσι, στα εικοσιπέντε σου; Θα είσαι ο ίδιος στα τριάντα σου; Συμπεριφέρεσαι, αντιλαμβάνεσαι κι αντιμετωπίζεις τις καταστάσεις και τους ανθρώπους με τον ίδιο τρόπο;  Οι άνθρωποι αλλάζουν. Οι καταστάσεις και τα συναισθήματά τους τούς αλλάζουν. Τι μου ζητάς, λοιπόν, να συγκρίνω εσένα μαζί τους; Θαρρείς πως είναι εύκολο κι δυνατό αυτό να συμβεί;

Σταμάτα να με ρωτάς αν έχω ερωτευτεί ξανά. Σταμάτα να με ρωτάς αν έχω αγαπήσει. Ρώτησέ με αν μετάνιωσα για όλους εκείνους τους αποκαλούμενους έρωτες που αναλώθηκα στο παρελθόν. Ρώτησέ με αν θα ερωτευόμουν τον ίδιο άνθρωπο ξανά και δύο και δέκα και είκοσι και εκατό φορές. Αντέχεις να μάθεις;

Το θεωρείς αδύνατο. Δε γίνεται να ερωτευτείς, ξανά κι ξανά, τον ίδιο άνθρωπο. Εγώ θα πάω κόντρα και θα σου πω πως αυτό που ακούγεται σ’ αυτιά σου παράλογο είναι λογικό. Αυτό που θεωρείς αδύνατο για κάποιους εκεί έξω είναι δυνατό. Όταν νιώσεις την ψυχή σου να καίει, μέρα με τη μέρα που περνά, όλο και περισσότερο στο άκουσμα ενός κι μόνο ονόματος είναι έρωτας. Ένας έρωτας μ’ ορμή, που ωριμάζει μέσα σου και σ’ ανύποπτο χρονικό διάστημα φουντώνει και πάλι. Μέσα από μία κίνηση, ένα βλέμμα, ένα άγγιγμα. Κάπου-κάπου καταλαγιάζει, αφήνοντάς σε να ηρεμήσεις. Να παρασυρθείς από τη συνήθεια, νομίζοντας πως τον έχεις νικήσει.

Όμως, εκείνος επιστρέφει δυνατότερος κάθε φορά. Κι αν είσαι από τους τυχερούς, θα επιστρέφει κάθε φορά για να χτίσει ένα μεγαλύτερο δέσιμο με τον άνθρωπο που είχες, έχεις και ελπίζεις να έχεις στο πλευρό σου για πολύ καιρό ακόμη. Κάπως έτσι, καταφέρνεις να ερωτεύεσαι -ξανά κι ξανά- τον ίδιο άνθρωπο.

Κι αν επιμένεις να με ρωτάς αν έχω ερωτευτεί πολλές φορές στη ζωή μου, θα σου πω πως ναι. Έχω ερωτευτεί πολλές φορές. Έχω ερωτευτεί πολλές φορές τον ίδιο άνθρωπο. Σε κάλυψα;

Συντάκτης: Λαμπρινή Νταβέλη
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου