Μία στιγμή ξεκούρασης

Πάνω που αποφάσισες να δημιουργήσεις τον φανταστικό μικρόκοσμό σου, δίνοντάς του μια αίσθηση από αυτές τις ταινίες που με θαυμασμό απολαμβάνεις στον καναπέ σου, συνειδητοποιείς πως δε φτάνουν οι ώρες της ημέρας για αυτή σου την επίτευξη. Στον πλανήτη Άρη λέγεται πως η μέρα διαρκεί λιγάκι παραπάνω κι αυτό από μόνο του φαντάζει ξεκάθαρη αδικία. Ας μας πει κάποιος, ρεαλιστικά μιλώντας, πώς να χωρέσεις τη ζωή σου μέσα σε λιγότερο από 24 ώρες με επιτυχία και χωρίς ενοχές.

Εγκλωβίσαμε τη ζωή μας μέσα σε χρονικά πλαίσια και παλεύουμε συνεχώς με το χρόνο. Περικυκλώνουν το μυαλό μας ενοχές που δε μας αφήνουν να ξεκουραστούμε, μήπως και η διανομή του χρόνου μας δε μοιράστηκε ισόποσα και τίμια απέναντι στα αγαπημένα μας πρόσωπα και την ατέλειωτη λίστα υποχρεώσεων που έχουμε. Ενοχές για την μη σωστή διαχείριση και διανομή του χρόνου, ενοχές για την απόδοσή σου, για την αναβλητικότητα πραγμάτων, ενοχές που αισθάνεσαι κουρασμένος και δεν μπορείς να ανταπεξέλθεις, που είσαι άυπνος και τα νεύρα σου σε νικούν, ενοχές, πολλές ενοχές.

Κι εμείς μάθαμε να τοποθετούμε αυτή την ενοχή πιο ψηλά από το ίδιο μας το συναίσθημα, περνώντας μια ζωή με το να συγκαλύπτουμε και να οικειοποιούμαστε δυσλειτουργικά παραδείγματα και πεποιθήσεις άλλων ανθρώπων. Και ξέρεις, δημιουργεί τεράστια ενοχή η ανάγκη για αλλαγή και δεν υπάρχει συναίσθημα πιο βασανιστικό για τον άνθρωπο από αυτό, που επί της ουσίας αποτελεί ξεκάθαρο δημιούργημά μας. Τι κάνουμε λάθος λοιπόν και πάνω που γευόμαστε την μέρα, αν τη γευόμαστε δηλαδή, πριν καλά-καλά την χορτάσουμε αυτή έχει ξεγλιστρήσει για τα καλά κι έχει φύγει;

Ας πέσουμε για ύπνο να σκεφτούμε τι πήγε στραβά η έστω τι θα μπορούσε να έχει πάει καλύτερα και από αύριο θα κυλήσουν όλα πιο ομαλά, πιο δίκαια, σκέφτηκες.Ώρα για ύπνο λοιπόν με τεράστια τροφή για σκέψη. Πόση ευγνωμοσύνη γι’ αυτήν την ιερή στιγμή, ξαπλώνεις με τις καλύτερες των προθέσεων και έρχεται η ώρα της αυτοκριτικής βρε αδερφέ, σκέφτεσαι πώς θα οργανώσω την αυριανή μέρα και να στριμώξω και λίγο από αυτά που περίσσεψαν από το σήμερα κι όλα καλά.

Από την ώρα που βουρτσίζεις τα δόντια ξεκινά σιγά-σιγά να γράφεται ο επίλογος της ημέρας, κάνοντας τον τελευταίο έλεγχο για να βεβαιωθείς πως δεν ξέχασες κάτι κι από την άλλη σε κοιτάς στον καθρέφτη και λες πως δε φανταζόσουν έτσι τη ζωή σου.
Είχες όνειρα, ξεκάθαρους στόχους, πώς κατάντησες έτσι να μην έχεις κουράγιο να πλυθείς. Κι αρχίζει η λούπα της αυτολύπησης.

Είναι ωραίο να τελειώνει η μέρα και να φιλάς το παιδί σου ενώ έχει αποκοιμηθεί, είναι σπουδαίο να μην κοιμάσαι μόνος, είναι ανακουφιστικό που έχεις το καταφύγιό σου να σε περιμένει πάντα κι εσύ να νιώθεις ασφαλής μέσα σ’ αυτό, είναι υψίστης σημασίας που είσαι υγιής που τα κατάφερες και σήμερα περίφημα κι ας μη σε αφήνουν οι ενοχές σου να το δεις. Είναι μεγάλη ευλογία που είσαι υγιής, που είσαι ελεύθερος. Ξεκουράσου και δώσε δύναμη στον εαυτό σου.

Ζούμε σε ένα κόσμο απεριόριστων δυνατοτήτων όντας συν-δημιουργοί της δικής μας πραγματικότητας, γιατί να μη διαλέξουμε την πιο φωτεινή εκδοχή σεβόμενοι τα ψυχικά μας όρια και τις ανάγκες μας επίσης. Σημασία δεν έχει να σε καταλάβουν οι άλλοι, σημασία έχει να καταλάβεις και να ανακαλύψεις εσύ εσένα, αγκαλιάζοντας τα θέλω σου και κατανοώντας τα μπορώ σου.

Να βάζεις προτεραιότητα το συναισθηματικό σου κομμάτι, κάνεις δε θα πάθει κάτι τρώγοντας το ίδιο φαγητό δεύτερη ημέρα κι ούτε τα ρούχα θα επαναστατήσουν που δεν τα σιδέρωσες, τις καρδιές μην ταΐζεις με αποφάγια, αυτές σε έχουν και τις έχεις ανάγκη. Να σ’ αγαπάς και να αντιλαμβάνεσαι τις ανάγκες και τα όριά σου. Κι όλα θα πάνε καλά αρκεί να το πιστεύεις. Να μάθεις να μη διαπραγματεύεσαι με τις ενοχές σου, να περνά το δικό σου θέλω. Να κάνεις αυτό που ξαλαφρώνει το μυαλό και γεμίζει την καρδία σου, αυτό που θα ανοίξει ορίζοντες για το μέλλον που πάντα ονειρευόσουν. Έχεις όλο τον καιρό να αρπάξεις κάθε πιθανό ερέθισμα και πληροφορία που φανερώνεται μπροστά σου και να θυμάσαι, το μέλλον ανήκει σε όλους όσους ονειρεύονται.