4η χειρότερη χώρα στην κακοποίηση γυναικών η «Ελλαδάρα» μας

Η 25^η Νοεμβρίου είναι αφιερωμένη στην εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών. Στα πλαίσια μιας Πανευρωπαϊκής έρευνας για την έμφυλη βία στην Ελλάδα, η οποία διεξήχθη από το Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών ενώ δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή», τα αποτελέσματα που αποτυπώνονται σε ένα ευρύ φάσμα ερωτηθέντων γυναικών (12.000 γυναίκες συμμετείχαν) είναι άκρως ανησυχητικά κι απογοητευτικά για την κοινωνία μας.

Η χώρα μας είναι στην τέταρτη χειρότερη θέση, με τα πιο υψηλά ποσοστά έμφυλης βίας στην Ευρώπη. Με τη χρήση του όρου έμφυλη βία δεν εννοείται μόνο η σωματική κακοποίηση, όπως πολλοί θεωρούν αλλά νοούνται η σ3ξουαλική βία, η ψυχολογική βία, η σ3ξουαλική παρενόχληση σε χώρο εργασίας και η μη, η εμφανής παρακολούθηση / παρενόχληση, το λεγόμενο “stalking”. Η συντριπτική πλειοψηφία με ποσοστό 90,1% των γυναικών πιστεύει πως έχει υποστεί τουλάχιστον μια μορφή βίας από τις προαναφερόμενες, ενώ την ίδια ώρα δηλώνει πως το 40,4% έχει υποστεί ψυχολογική βία, η οποία σε μεγάλο βαθμό ασκείται συνήθως από το στενό συντροφικό περιβάλλον.

Σύμφωνα με την εν λόγω έρευνα αξίζει να σημειωθεί πως «Οι γυναίκες που αναφέρουν συχνότερα τις κακοποιητικές συμπεριφορές ή/και την έμφυλη βία που έχουν βιώσει, διαθέτουν σχετικά καλύτερη (ή πολύ καλή) εκπαίδευση, είναι σχετικά νεότερες σε ηλικία, είτε είναι διαζευγμένες είτε δεν έχουν παντρευτεί κι είναι ενταγμένες στην αγορά εργασίας».

Η καταπολέμηση της έμφυλης βίας θεωρείται ευχολόγιο κι αναφέρεται συχνά μόνο όταν έχει γίνει το «κακό» δηλαδή αφού έχει βγει στο φως της δημοσιότητας μια κακοποίηση γυναίκας κι όσο δεν υπάρχουν ενιαίοι ευρωπαϊκοί κανόνες, δυστυχώς δε θα μειώνεται το ποσοστό.

Η γυναίκα, για να είναι αρεστή σε μια κοινωνία, την ελληνική κοινωνία που βρίσκεται στην τέταρτη χειρότερη θέση για την κακοποίηση, θα πρέπει καταρχάς να μην είναι δυναμική, να ακολουθεί συγκεκριμένο πρότυπο μάνας και νοικοκυράς, να «υπηρετεί» τον κανακάρη της κοινωνίας που τον μεγαλώνει χωρίς ουσιαστική παιδεία και μόρφωση. Πρέπει να προσέχει τι φοράει, πώς μιλάει, να προσέχει γενικώς. Να αμείβεται λιγότερο, να απολύεται όταν μένει έγκυος, να δικαιολογεί πότε θα μείνει έγκυος κι αν όχι, γιατί. Χρειάζεται να μην προκαλεί, ασφαλώς, γιατί αλλιώς θα δει αυτή.

Δυστυχώς, η κοινωνία μας απαξιώνει καθημερινά τη γυναίκα, ενώ ταυτόχρονα τη θεωρεί υπαίτια για όλα όσα της συμβαίνουν. Μια δυναμική γυναίκα που θα βγει να φωνάξει για το ζήτημα της κακοποίησης βαφτίζεται ως «φεμιναζι»· μετά μην απορεί κανείς για ποιον λόγο ανήκουμε στην πεντάδα. Θα πρέπει να σταθεί υπόλογη απέναντι στον κακοποιητή της, να αποδείξει ότι όντως της συνέβη κακοποίηση, γιατί ποιος θα την πιστέψει; Κι έπειτα, αν χρειαστεί, να το ξεπεράσει. Αν ζήσει.

Η μόρφωση, η ουσιαστική μόρφωση και η κοινωνική παιδεία θα πρέπει να μπουν στη φαρέτρα της κοινωνίας ως κύριο μηχανισμό εξάλειψης βίας. Αυτό θα πρέπει να γίνει σε όλο το εύρος της χώρας, προκειμένου να εξαλειφθούν οι κοινωνικές και οι γεωγραφικές ανισότητες. Επίσης, μια εκστρατεία σε όλες τις γειτονιές για τα εν λόγω ζητήματα αλλά και την ευθύνη που φέρουν οι γονείς στη μετέπειτα ζωή των παιδιών τους, κρίνεται απαραίτητη. Τέλος, θα πρέπει να ανοίξουν περισσότεροι φορείς για ψυχολογική υποστήριξη των κακοποιημένων γυναικών και το κυριότερο, να γίνει αναβάθμιση της αστυνομικής αντίληψης στα ζητήματα αυτά.

Η βια δεν εξαλείφεται με ευχολόγια κι όμορφα κειμενάκια, παρά μόνο όταν περάσει ουσιαστικά στη συνείδηση της κοινωνίας και των όντων που συμβιώνουν μέσα σε αυτή, πως σε κανέναν δεν αξίζει η οποιαδήποτε μορφή κακοποίησης.