Σε συνέχεια της στυγερής γυναικοκτονίας που έγινε κυριολεκτικά στη μέση του δρόμου στο Μενίδι, όλο και περισσότερες και πιο ανατριχιαστικές λεπτομέρειες έρχονται στο φως. Αυτή τη φορά, όπως και στην περίπτωση της γυναικοκτονίας στους Αγίους Αναργύρους, η 40χρονη γυναίκα τα είχε κάνει όλα σωστά. Και καταγγελίες έκανε (3 κατά σειρά) και το panic button προμηθεύτηκε, κι απομακρύνθηκε από τον κακοποιητή της, αλλά τίποτα από όλα αυτά δεν ήταν μάλλον αρκετό για να την κρατήσει στη ζωή.
Σήμερα, ερχόμαστε αντιμέτωποι με τα βαθιά αίτια αυτής της κοινωνικής κατρακύλας, τα οποία φαίνονται στην κατάπτυστη ομολογία του 50χρονου γυναικοκτόνου. Χαρακτηριστικά φέρεται να είπε: «Ξύπνησα το πρωί και πήγα στο συγκεκριμένο μέρος, γιατί ήξερα ότι περνάει από εκεί στις 5.30 το πρωί. Όταν την είδα, έβγαλα το μaχaίρι κι άρχισα να τη μaχaιρώνω. Στη συνέχεια, έφυγα με τα πόδια και πήγα σ’ ένα ξενοδοχείο. Έκατσα λίγο εκεί και μετά πήγα με τα πόδια στην οικοδομή κι ήπια κάτι μπίρες μέχρι που τελικά με συνέλαβαν.»
Ακόμα και στη ζούγκλα, μεταξύ των πιο άγριων ζώων, υπάρχουν κάποιες κόκκινες γραμμές που δεν ξεπερνιούνται. Εν αντιθέσει, στη ζούγκλα της πατριαρχίας δεν υπάρχει αυτό, υπάρχει μόνο η λογική του «ανήκειν».
Συνεχίζοντας την ομολογία του ο δράστης εξήγησε τους λόγους που προέβη σε αυτό το ειδεχθές έγκλημα και που όπλισε το χέρι του, σκοτwνοντας με 10 μaxaiριές στην κοιλιακή χώρα την πρώην γυναίκα του και μητέρα των παιδιών του, την οποία και κακοποιούσε συστηματικά και για πολλά χρόνια. Στην ερώτηση λοιπόν γιατί το έκανε, εκείνος απάντησε: «Δεν άντεχα να βλέπω τον γκόμενό της να οδηγά το αμάξι μου. Εγώ δούλευα κι εκείνη μου έτρωγε τα λεφτά.»
Τι να πρωτογράψει κανείς και τι να πρωτοπεί. Μέσα από αυτές τις σοκαριστικές και τόσο απλά ειπωμένες (λες και είναι τόσο φυσιολογικό) προτάσεις καταλαβαίνει κάποιος, το πόσο λάθος έχει μεγαλώσει αυτός ο άνθρωπος. Τη σκότwσε επειδή ανατράφηκε με το δόημα πως η γυναίκα πρέπει να είναι υποταγμένη στον άνδρα της, να λειτουργεί ως αναπαραγωγική μηχανή, να μην είναι πνεύμα αντιλογίας και να τον σέβεται ό,τι κι αν της κάνει. Αυτό είναι το προφίλ αυτών των ανθρώπων, γι’ αυτό τίθεται ζήτημα ευθυνών των φροντιστών τους και το ζήτημα πηγαίνει και πιο πίσω και πιο πίσω, από παιδιά σε γονείς και σε παιδιά ξανά.
Η ομολογία του αποτελεί μανιφέστο του πατριαρχικού φαλλοκρατικού μισαλλόδοξου δόγματος που κληρονόμησαν τόσες γενιές στην Ελλάδα κι όχι μόνο, που αισθάνονται ότι η τιμή τους και η υπόληψή τους προστατεύεται όταν έχουν τον έλεγχο, ασχέτως του πόσοι θα θυσιαστούν στην πορεία για να γίνει αυτό.
Δυστυχώς μια κόρη, μια μητέρα, μια γυναίκα δεν είναι κοντά μας, επειδή επέλεξε να φύγει μακριά από τη βία κι ο ίδιος ο καταπιεστής της δεν το δέχτηκε. Και κόντρα σε όσα λέγονται κι όσα φθηνά και ύπουλα προσπαθούν να υποβαθμίσουν τη σοβαρότητα της κατάστασης με κακή προπαγάνδα, ας γίνει επιτέλους σαφές πως ούτε η βία, ούτε η τοξική αρρενωπότητα, ούτε ασφαλώς και η πατριαρχία έχουν φυλή, ή εθνικότητα. Είναι ένα τεράστιο τέρας με πολλά χέρια και χωρίς πρόσωπο, που πρέπει επιτέλους να καταπατήσουμε και να εξαφανίσουμε από προσώπου γης.
Συντάκτης: Αμέλια Έβανς
