Εχτές, 1/11/2023, πραγματοποιήθηκε πανευρωπαϊκό κάλεσμα- συνάντηση ακροδεξιών με αφορμή τη συμπλήρωση δέκα χρόνων από τη δ@λοφονία των φρουρών των τοπικών γραφείων της Χρυσής Αυγής, Γ. Φουντούλη και Μ. Καπελώνη. Το Δημοτικό Συμβούλιο του Νέου Ηρακλείου καταδίκασε ομόφωνα τη συγκέντρωση, ενώ φορείς και συλλογικότητες της περιοχής καθώς κι αντιφασιστικές συλλογικότητες κι οργανώσεις της Αριστεράς απεύθηναν κάλεσμα. Επιπλέον με εντολή της αστυνομίας, κλειστοί παρέμειναν από τις 2 το μεσημέρι οι σταθμοί «Ηράκλειο» της γραμμής 1 του Μετρό (ΗΣΑΠ) αλλά και του Προαστιακού, με τους συρμούς να διέρχονται από τους σταθμούς, χωρίς να πραγματοποιούν στάση.

Παράλληλα, αντισυγκέντρωση είχε διοργανωθεί από διάφορους φορείς αντιφασιστικών ομάδων στο Νέο Ηράκλειο Αττικής. Αφού τελείωσε το εν λόγω κάλεσμα, μέλη ακροδεξιάς οργάνωσης που γυρνούσαν εκείνη την ώρα, εισέβαλαν στο βαγόνι του τρένου στον σταθμό «Μοναστηράκι» και φωνάζοντας εθνικιστικά συνθήματα, επιτέθηκαν σε άτομα που επέστρεφαν από τη συγκέντρωση του Νέου Ηρακλείου, ρίχνοντας βενζίνη στο βαγόνι και προσπαθώντας να του βάλουν φωτιά, σύμφωνα με το in.gr.

 

 

Απόρροια αυτής της βάναυσης επίθεσης ήτο ο σοβαρός τραυματισμός δύο ατόμων εκ των οποίων το ένα μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο Γεννηματά προκειμένου να του παρασχεθούν οι πρώτες βοήθειες. Ο συρμός ακινητοποιήθηκε και δόθηκε οδηγία στους έντρομους επιβάτες να απομακρυνθούν. Αξίζει να σημειωθεί πως οι αστυνομικές αρχές, ενώ ήξεραν πως θα γίνει ένα τέτοιου είδους κάλεσμα, δεν έκαναν και σθεναρές προσπάθειες για αποτροπή των επεισοδίων. Όπως επίσης αξίζεςι να σημειωθεί ότι μετά τη δημοσιοποίηση δεκάδων βίντεο σχετικά με την παθητικότητα της αστυνομίας, το αρχηγείο της ΕΛ.ΑΣ διέταξε κατεπείγουσα διοικητική έρευνα για το περιστατικό.

 

 

Θεωρώ πως για να καταλάβει κάποιος για ποιο λόγο το «ιδεώδες» του φασισμού θεωρείται από τον πολιτισμένο κόσμο κτηνώδες, θα πρέπει να το γνωρίζει έστω ως έννοια κι επιγραμματικά. Ιστορικά, λοιπόν το κίνημα του φασισμού, αναπτύχθηκε την δεκαετία του μεσοπολέμου, προκειμένου να αντιταχθεί ενάντια στη νεωτερικότητα της σκέψης και του διαφωτισμού. Κύριοι εκφραστές του ήταν ο Μουσολίνι αλλά και ο Χίτλερ (με το λεγόμενο ναζιστικό κίνημα), οι οποίοι αιματοκύλησαν την Ευρώπη θάβοντας, ευτυχώς όχι βαθιά, τη δημοκρατία.

Το τέλος, τόσο του φασισμού όσο και του ναζισμού, ήρθε μετά από ηχηρή ήττα τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο (γεγονός μάλλον που δε φρόντισαν να χωνέψουν οι συμμετέχοντες του καλέσματος). Παρακλάδι ή καλύτερα ιδεολογικό μοναχοπαίδι αυτών των δύο είναι ο άκρατος εθνικισμός, όπου  κεντρικός άξονάς του είναι η ανωτερότητα της φυλής.

Στη βάση του φασισμού, επίσης, η εθνική πρόοδος σε οικονομικό επίπεδο είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ισχύ στρατιωτικής δύναμης. Ο φασισμός προάγει την αποδόμηση κάθε έννοιας προσωπικής και δημόσιας ζωής· αρκεί κάποιος να παρακολουθήσει την ταινία «Ο πιανίστας» και θα καταλάβει για ποιον λόγο συμβαίνει αυτό. Στον φασισμό, ο δικτάτορας απαιτεί από τον λαό του αφοσίωση. Σε αυτό το σημείο, ίσως βρίσκεται και η ειδοποιός διαφορά μεταξύ του ναζισμού, καθώς στη δεύτερη (ιδεολογία) ο λαός θεωρείται όχημα επεκτατικής πολιτικής. Ωστόσο, τόσο ο φασισμός, όσο και ο ναζισμός έχουν ως κύριο σκοπό τη διαμόρφωση της ανθρώπινης συνείδησης κι όχι τόσο την ανάπτυξη των κοινωνικών δομών.

Εν κατακλείδι, όταν μιλάμε για ιδεολογία μίσους, ναι, ξεκάθαρα νοούνται αυτές ακριβώς οι ιδέες. Εχτές έγινε μια προσπάθεια εξίσωσης των δύο γεγονότων χρησιμοποιώντας από τις ίδιες τις αστυνομικές αρχές (όπου τις περισσότερες φορές γνωρίζουμε τη συγκάλυψη που επιδεικνύεται στους ακροδεξιούς) τη θεωρία των δύο άκρων. Καμία ιδεολογία που στο όνομά της έχουν χτιστεί στρατόπεδα συγκέντρωσης κι έχουν εξοντωθεί χιλιάδες κόσμος με κάθε λογής απάνθρωπο τρόπο, δε θα έπρεπε να εξισώνεται με κάτι άλλο, προκειμένου να «ισοφαρίσει» την ανθρωπιά της. Καμία ιδεολογία που στο όνομά της έχουν σκοτωθεί άνθρωποι, επειδή θεωρούνται οι ίδιοι ανώτεροι από κάποιους άλλους, δεν μπορεί να μπει στο ζύγι με κάτι άλλο.

Το λιγότερο που μπορεί να ειπωθεί στον σύγχρονο κόσμο, προκειμένου να γίνει κατανοητό από όλους, είναι πως το να δηλώνει κάποιος αντιφασίστας είναι ανθρωπιά, διότι δηλώνει ενάντια σε αυτούς που -μάλλον- θα δούλευαν με χαρά στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Συντάκτης: Αμέλια Έβανς
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου