Η μητέρα σου κάποτε είχε την ηλικία σου. Μπορεί τώρα να έχει μεγαλώσει λίγο, όμως, κάποτε ήταν ακριβώς όπως εσύ. Ο ίδιος άνθρωπος, ακόμη κι αν το αμφισβητείς, ακόμη κι αν προσποιείσαι πως δεν της μοιάζεις. Κατά βάθος ξέρεις πως μοιάζετε αρκετά και περηφανεύεσαι γι’ αυτό. Δεν είναι λίγες πια οι φορές που πιάνεις τον εαυτό σου να ταυτίζεται μαζί της και κρυφά αποδέχεσαι πως όντως έχει δίκιο σε όσα σου λέει για το καλό σου, πως έχει δίκιο σε όλα, τελικά.

Κάποιες στιγμές αντιλαμβάνεσαι πως οι κινήσεις σου, οι μορφές που παίρνει το πρόσωπό σου, οι λέξεις σου, είναι σχεδόν ίδιες με της μαμάς σου. Ακόμη κι αν εξωτερικά δεν της μοιάζεις, της μοιάζεις εσωτερικά. Η μητέρα σου, απ’ την άλλη, βλέπει σε εσένα τον παλιό της εαυτό. Όπως κι εκείνη αντικατοπτρίζει τον χαρακτήρα της γιαγιάς σου. Κάποτε γίνεσαι όσα κατέκρινες σε εκείνες. Γίνεσαι πιο αυστηρή, πιο επιφυλακτική. Όλα ένας κύκλος είναι, η νέα γενιά δανείζεται χαρακτηριστικά των προηγούμενων. Είναι φυσιολογικό. Είναι φύση. Ούτως ή άλλως, το μήλο κάτω απ’ τη μηλιά δε θα πέσει; Κι ας υπάρχουν λίγες εξαιρέσεις.

Έχεις και το ίδιο γούστο με τη μητέρα σου. Τα πράγματά της για εσένα είναι θησαυρός. Σε σώζουν τις πιο κρίσιμες στιγμές. Μέσα στην ντουλάπα της βρίσκεις παλαιότερα, συλλεκτικά κομμάτια, τα οποία εκείνη δε φοράει πια. Κλασικά κομμάτια που η αξία τους μένει αναλλοίωτη στον χρόνο.

Η μόδα κάνει κύκλους διαρκώς κι έτσι πολλές φορές βρίσκεις τα πιο μοδάτα ρούχα, καταχωνιασμένα σε μια γωνιά που κανείς θα νόμιζε πως δεν έχει κανένα ενδιαφέρον. Κι όμως το παλιό σχεδόν πάντα είναι καλύτερο απ’ το καινούργιο. Γιατί διαφέρει σε ποιότητα. Vintage, κλασικά κομμάτια, που θέλουν χαρακτήρα για να φορεθούν κι εσύ τον έχεις.

Με λίγη αυτοπεποίθηση αυτά παίρνουν ξανά ζωή κι εσύ λάμπεις μέσα τους. Νιώθεις μοναδική, γιατί διαφέρεις απ’ το πλήθος κι έτσι ξεχωρίζεις. Κι η μαμά σου καμαρώνει να σε βλέπει μες στα παλιά αγαπημένα της κομμάτια, σαν να ζει ξανά τα νιάτα της μέσα από σένα, αφού εσύ είσαι η συνέχειά της. Νοσταλγεί τις μέρες που τα φορούσε εκείνη, χωρίς όμως να μελαγχολεί. Χαίρεται να βλέπει τον εαυτό της σε σένα, είναι ευτυχισμένη, πλήρης.

Πίσω από κάθε κομμάτι υπάρχει και μία ιστορία, πότε, από πού αγοράστηκε και για ποιο λόγο, πού φορέθηκε και πότε. Κάθε φορά ανυπομονείς να ακούσεις την ιστορία που τα συνοδεύει. Κάπως έτσι, φαντάζεσαι τα γεγονότα και τα βάζεις σε σειρά. Το παρελθόν γίνεται παρόν και παίρνει ξανά μορφή μπροστά στα μάτια σου. Χίλιες εικόνες περνούν απ’ το μυαλό σου, δεκάδες πρόσωπα, μυρωδιές, φωνές, μουσικές, γιατί και τα ρούχα έχουν ζωή, τη ζωή αυτών που τα φόρεσαν. Ξέρεις πως αυτό που φοράς τώρα κάποτε το θαύμασαν, κάποτε έγινε αφορμή για κομπλιμέντο κι αιτία που απρόσμενα τα μάγουλα της μητέρας σου κοκκίνισαν. Το ίδιο θα συμβεί και σε εσένα, όταν οι αγαπημένοι σου σε δουν να λάμπεις και να ξεχωρίζεις.

Νιώθεις μοναδικά καθώς τα φοράς. Τον χειμώνα σε ζεσταίνει η αγάπη που κουβαλούν και το καλοκαίρι σε περιλούζει ένα δροσερό αεράκι. Είναι αλήθεια πως όταν αισθανόμαστε όμορφα, όταν είμαστε χαρούμενοι, αυτό βγαίνει και στην εμφάνισή μας. Το χαμόγελό σου λάμπει και γίνεται αιτία να προκαλέσει κι άλλα χαμόγελα.

Πάντα να φοράς τα ρούχα της μαμάς σου, να καμαρώνεις για το γούστο της και τις επιλογές της. Κι όταν σε ρωτάνε «από πού το πήρες αυτό;» να απαντάς πως στις μέρες δε βρίσκεις δυστυχώς τέτοια ποιότητα, σε ρούχα κι ανθρώπους.

Συντάκτης: Ευαγγελία Μικέ
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη