Η αρρώστια πάει παρέα με την γκρίνια

Ένα απ’ τα πράγματα που σταθερά προσπαθούμε με κάθε δυνατό τρόπο, κάθε φορά, να αποφύγουμε, είναι η γρίπη. Όπως έχει, όμως, πολλές φορές αποδειχτεί, αν κι ακούγεται εύκολο, είναι πολύ πιο δύσκολο απ’ όσο νομίζαμε. Εξάλλου, πώς να μην είναι;

Καταρχάς, δεν μπορούμε να πούμε πως ο καιρός μας ευνοεί ιδιαίτερα, παρά μόνο μας δυσκολεύει ακόμα περισσότερο. Μια κρύο, μια ζέστη, μια κάτι ενδιάμεσο. Οι περισσότεροι από μας, φτάνουμε στο σημείο να μην ξέρουμε τι να φορέσουμε, με αποτέλεσμα να ξεγελιόμαστε, να αψηφούμε την κατάσταση και να το συνειδητοποιούμε όταν έχουμε ήδη καταλήξει στο κρεβάτι, παρέα με τον πυρετό. Μετά από κάτι τέτοιο, πως να μη σου χαλάσει η διάθεση; Δεν είναι κι ό,τι πιο ευχάριστο.

Ένα απ’ τα χειρότερα επακόλουθα της γρίπης είναι ο πονόλαιμος. Δε φτάνει που δεν μπορείς να καταπιείς, αλλά και να `θελες, χάνεις τη γεύση σου και σου κόβεται η όρεξη. Ας μην ξεχνάμε βέβαια και τα υπόλοιπα. Πονοκέφαλοι, πυρετοί που συνοδεύονται από ρίγη, μυξούλες κι όλα τα σχετικά.

Η φωνή σου αλλάζει δραματικά, δεν μπορείς να αναπνεύσεις και δυσκολεύεσαι μέχρι και να κοιμηθείς. Ακόμα κι αν είναι ένα μικρό κρυωματάκι, νιώθεις λες και θα πέσεις κάτω απ’ την κούραση. Πιάνεσαι παντού, δυσκολεύεσαι να κουνηθείς κι ενώ απ’ τη μία θες κάποιον να σταθεί στο πλάι σου και να σε φροντίσει, απ’ την άλλη δε θες κανέναν, γιατί πολύ απλά σε ενοχλούν όλοι κι όλα.

Η ιδιοτροπία φτάνει στα ύψη, χωρίς να μπορείς να προσδιορίσεις ακριβώς το γιατί. Ίσως γιατί ένα κομμάτι σου δε θέλει κανέναν να σε βλέπει συνεχώς να φυσάς τη μύτη σου και να διαμαρτύρεσαι σαν μικρό παιδάκι για το πού πονάς και το πόση κούραση νιώθεις. Ίσως, όμως, ένα άλλο κομμάτι σου, μέσα απ’ όλη αυτή την ιδιοτροπία και την προσπάθειά του να διώξει τους πάντες μακριά, απλά να θέλει μια αγκαλιά και λίγη ακόμα φροντίδα. Φτάνει αυτός που είναι απέναντί σου να έχει υπομονή και να μη σ’ αφήνει με την πρώτη ευκαιρία, μόνο και μόνο γιατί εσύ προσπάθησες να τον διώξεις με την ιδιοτροπία σου.

Σίγουρα, παίζει πολύ μεγάλο ρόλο η ξεκούραση. Ακόμα μεγαλύτερο ρόλο, όμως, παίζει η καλή παρέα, που οδηγεί σε καλύτερη και πιο ανεβασμένη ψυχολογία, κάτι που σίγουρα χρειάζεσαι σε μια τέτοια περίπτωση. Το να μείνεις μόνος και να κλειστείς στον εαυτό σου μέχρι να νιώσεις καλύτερα θα σου κάνει μεγαλύτερο κακό.

Ναι, θα φτάσει κάποια στιγμή, που σίγουρα θα νιώσεις καλύτερα. Μπορεί, όμως, η στιγμή αυτή ν’ αργήσει περισσότερο λόγω της άσχημής σου ψυχολογίας. Εννοείται πως δε θες να κολλήσεις κανέναν και να τον φτάσεις στα ίδια χάλια με τα δικά σου. Αλλά με παρέα, ακόμα κι αν κάθεστε μακριά, με μια καλή κουβέντα και μια ωραία ταινία, η ώρα περνάει πιο ευχάριστα.

Έτσι, λοιπόν, ξαφνικά το να είσαι άρρωστος δε φαντάζει και τόσο τραγικό. Το να είσαι ιδιότροπος σε μια τέτοια περίπτωση δεν είναι απλά μια κακή συνήθεια που δεν μπορείς να κόψεις απ’ τη μια στιγμή στην άλλη. Θα συνεχίσουν να υπάρχουν στιγμές που φωνάζεις χωρίς λόγο. Στιγμές που δε θες ούτε να ακούς μα ούτε και να βλέπεις κανέναν. Θα υπάρξουν άλλες στιγμές, ακόμα χειρότερες, που δε θα δέχεσαι ούτε καν να σε αγγίξει ο άλλος, έστω κι αν το κάνει για να σε φροντίσει και να σε βοηθήσει να νιώσεις καλύτερα.

Μετά, όμως, όταν συνειδητοποιήσεις και σκεφτείς το πώς φέρθηκες, το πιο πιθανό είναι πως θα το μετανιώσεις. Κράτα το, λοιπόν, καλά στο μυαλό σου. Με μια καλή συντροφιά όλα ξεπερνιούνται. Η απόλυτη σιωπή κι η απομόνωση δε βοήθησαν ποτέ κανέναν.