Καθώς πλησιάζει το Σαββατοκύριακο, every single time που λένε, κάθε φορά ξέρω πως θα μου πει να βρεθούμε και γνωρίζω ακριβώς το τι θα ακολουθήσει με το που ακούω τον τόνο της φωνής του. Αν έχει τα κέφια, θα μου προτείνει να βγούμε με κοινούς φίλους ή την παρέα του αν όχι θα πάμε κάπου οι δυο μας.
Τον έχω μάθει απ’ έξω τον κύριο «Μ». Θα τον ονομάσω κύριο «Μ» διότι πρέπει να μην αποκαλύψω το όνομα του και δε θα θελα να χρησιμοποιήσω κοσμητικά επίθετα για να τον χαρακτηρίσω. Ίσως το «Μ» να είναι το αρχικό του ονόματός του, ίσως και να είναι μια ευρύτερη λέξη που χαρακτηρίζει αρκετούς άνδρες.
Ως μια άλλη Κάρυ Μπράτσο εγώ, σαν ένας άλλος Μίστερ Μπιγκ εκείνος, μόνο που δε ζούμε στη χλιδή του Μανχάταν αλλά σε μια δύσκολη εποχή της χώρας μας.
Η σχέση μας θα μπορούσε να είναι μια συνεδρία σε ψυχαναλυτή μόνο που συμπεριλαμβάνει εξόδους και φυσικά σεξ. Συνάντηση μια φορά την εβδομάδα, δύο αν υπάρξει κάποιο σημαντικό- σοβαρό συμβάν με εμένα στο ρόλο της ερωμένης μα παράλληλα και της ψυχαναλύτριάς του. Στο τηλέφωνο μιλάμε ελάχιστα και περισσότερο για θέματα δουλειάς μιας και τυχαίνει να συνεργαζόμαστε. Όταν τα βρίσκει σκούρα με καλεί να τον σώσω.
Ξέχασα να αναφέρω ότι έχουμε επαφές και στα social media, συνήθως τις βραδινές ώρες πριν πέσουμε για ύπνο.
Δεν μπορώ να πω, στα φανερά σχολιάζουμε την επικαιρότητα, αλληλοπατάμε like και ότι άλλο κάνουν οι άνθρωποι που φλερτάρουν στο ίντερνετ μόνο που ο κύριος «Μ» δε με φλερτάρει πια. Ίσα-ίσα είναι σαν να σημαδεύει την περιοχή του με το να κάνει αισθητή την παρουσία του στο προφίλ μου (μη χάσει και το στανταράκι του).
Το πόσο με εξοργίζει η συμπεριφορά του δε λέγεται και προσπαθώ να του το δείξω, να του το πω αλλά κάθε φορά που παίρνω την απόφαση να γίνω σκληρή μαζί του αποτυγχάνω. Ο λόγος της αποτυχίας μου είναι το κάθε νέο μήνυμα του στο inbox μου που καλούμαι να απαντήσω. Τον φαντάζομαι σαν ένα κουτάβι που χρειάζεται την προστασία μου. Αρχίζει να μου μιλάει για τις δυσκολίες της καθημερινότητάς του, για τα προβλήματά του, περιμένοντας να τον καθησυχάσω και εγώ ενδίδω. Τον ακούω ή μάλλον τον διαβάζω (διότι εκφράζεται καλύτερα γραπτώς) και αυτό είναι που τον κάνει να πιστεύει πως είναι το κέντρο του κόσμου μου.
Ώρες- ώρες θέλω να του φωνάξω και να του πω : «Ασχολούμαι ακόμη μαζί σου γιατί δεν έχω βρει κάτι καλύτερο. Πάρ΄το χαμπάρι». Αυτή η σκηνή έχει παίξει πολλές φορές στο μυαλό μου αλλά στην πραγματικότητα δεν έχω τα κότσια να το κάνω ή κατά βάθος δε θέλω να χάσω το καλό σεξ και την παρουσία ενός αρσενικού στη ζωή μου.
Δεν είναι ανασφάλεια, είναι δικό μου λάθος εξ αρχής που περίμενα πως το να βγαίνεις ραντεβού με κάποιον χωρίς να έχεις πεταλούδες στο στομάχι, χωρίς να έχεις αυτή τη γλυκιά προσμονή να τον συναντήσεις μα το μόνο που επιδιώκεις είναι να περνάτε καλά μεθώντας και έπειτα να κάνετε σεξ θα μπορούσε να εξελιχθεί σε έρωτας ή αγάπη.
Ω! Θεοί πόσο έξω έχω πέσει; Τι πλύση εγκεφάλου έχω υποστεί από τα σκουπίδια που έβλεπα σε ταινίες και στην tv μεγαλώνοντας;
Το περασμένο Σαββατόβραδο έμεινα στο σπίτι μόνη με ένα ποτήρι κρασί, απαλή μουσική και ένα σύννεφο καπνού να σκεπάζει το δωμάτιο μου. Πόσο κλισέ σκηνικό αλλά έτσι ήταν. Θα αναρωτηθείτε, τι είχε γίνει και κάθισα μόνη μου, πως και δεν ήμουν μαζί του. Έχω τις μαύρες μου; Χώρισα μήπως από την υποτιθέμενη σχέση; Η απάντηση είναι ότι δεν έγινε τίποτα απολύτως. Απλώς ήθελα να τη βρω και λίγο μόνη μου. Μην πάει αλλού το μυαλό σας, πονηρά μυαλά. Σας μιλάω για μεγαλύτερη ηδονή και χαλάρωση. Ποια είναι αυτή; Μια φτηνή δικαιολογία στον κύριο «Μ» που με έπαιρνε τηλέφωνο, λέγοντας του ότι ήμουν κουρασμένη και ότι είχα να ξυπνήσω νωρίς το επόμενο πρωί για μια κοινωνική υποχρέωση. Τελικά ήταν πραγματικά χαλαρωτικό ένα βράδυ χωρίς αυτόν.
Ένα βράδυ χωρίς να μιλάω για πράγματα που δε με ενδιαφέρουν, να του χαϊδεύω τα αυτιά και να χαμογελάω δίχως λόγο. Θα αναρωτιέστε -και με το δίκιο σας- γιατί είμαι με αυτόν τον άνθρωπο αφού δε νιώθω έρωτα; Η απάντηση είναι ότι δεν είμαστε πάντα αυτό που θα θέλαμε να είμαστε. Όπως επίσης δεν είμαστε πάντα με τους ανθρώπους που θα θέλαμε να είμαστε. Κάποιες φορές είμαστε λίγο φθηνοί και ψωνίζουμε με εκπτώσεις.
Το ξέρω ότι μου αξίζει κάτι καλύτερο αλλά δεν ξέρω αν θα μπορούσα να διαχειριστώ κάτι άλλο αυτή τη στιγμή. Δεν έχω αυταπάτες. Ξέρω που βαδίζω.
Μπορεί στο μέλλον να χαϊδεύω έναν ανεξάρτητο γάτο, άσχετα αν αυτή τη στιγμή φροντίζω ένα κλαψιάρικο κουτάβι.
Συντάκτης: Αγγελική Κατσουλίδη
