Πότε ήταν η τελευταία φορά που έκανες μια τρέλα;

Θα απορείς κι εσύ λογικά με αυτή την εποχή και τη μόνιμη απογοήτευση που πλανάται στον αέρα. Όχι τόσο απ’ την κατάσταση, αλλά απ’ τους ανθρώπους. Πότε άρχισαν οι άνθρωποι να είναι τόσο μίζεροι; Πότε έπαψαν να ζουν; Να κάνουν τρέλες, να χαίρονται και να μη φοβούνται.  Τι έπαθαν οι σημερινοί άνθρωποι; Τι τους συνέβη τόσο τραγικό που ξέχασαν να ζουν την κάθε στιγμή;

Έχουν αρχίσει πλέον όλοι να σκέφτονται κάθε κίνηση στρατηγικά. Οτιδήποτε έξω απ’ τα συνηθισμένα τους τους τρομάζει. Όμορφο πράγμα η ασφάλεια εν μέρει, σε μια μόνιμη κατάσταση όμως μπορεί να αποβεί καταστροφική. Όταν περνάς δυσκολίες η εύκολη λύση κι η σίγουρη είναι εκείνη που θα σε βοηθήσει να πας παρακάτω.

Τι γίνεται, όμως, με τη ζωή σου; Με αυτό το «ζω» κι όχι το «υπάρχω» ή το «επιβιώνω». Λέξεις και συμβουλές τετριμμένες, που θα έχεις ακούσει δεκάδες φορές και θα σου φαίνονται σαχλές. Αναρωτήσου, όμως, πότε ήταν η τελευταία φορά που έκανες μια τρέλα; Που έκανες κάτι που μια στιγμή πριν τα πόδια σου έτρεμαν και το στομάχι σου είχε δεθεί κόμπος; Πότε ήταν η τελευταία φορά που δε φοβήθηκες τι θα πει ο κόσμος, η οικογένειά σου ή οι φίλοι σου, αλλά έκανες εκείνο που πραγματικά λαχταρούσε η ψυχή σου; Κι ας σου βγει σε κακό κι ας το μετανιώσεις την επόμενη ή ακόμη και την ίδια ακριβώς στιγμή που θα το κάνεις.

Δε βλέπεις πως ο χρόνος δε γυρίζει πίσω; Δεν κατάλαβες ακόμα πως ο άνθρωπος χωρίς λάθη και πάθη είναι λειψός; Η καθημερινότητά σου μπορεί να αλλάξει απ’ τη στιγμή που θα το πάρεις απόφαση και θα επιλέξεις να βάλεις λιγάκι τρέλα στη ζωή σου. Σε ό,τι ηλικία κι αν είσαι μη σε νοιάζει αν οι πράξεις σου σε κάνουν για τους άλλους ανώριμο, αν θα σε σχολιάσουν ή αν θα βρουν κάτι κακό να πουν για σένα. Τίποτα από αυτά δεν έχει σημασία, θα ξεχάσουν εύκολα κι αύριο θα βρουν κάτι άλλο να ασχοληθούν.

Πώς αντέχεις να ζεις την κάθε στιγμή χωρίς να ρισκάρεις, χωρίς να τσαλακώνεσαι; Να μπεις στα βαθιά και να κολυμπήσεις κι αν σε βγάλουν σε θάλασσες άγνωστες, εσύ αντί να φοβηθείς να συνεχίσεις για όσο έχεις αντοχές. Να σε ρωτούν τι λάθη έκανες και να απαντάς «τα καλύτερα». Να κάνεις ξανά κι άλλα για να μάθεις, για να γίνεις καλύτερος. Να πηγαίνεις μέχρι εκεί που σε παίρνει κι αν θέλεις, καμιά φορά κι έχεις όρεξη, να πηγαίνεις και μέχρι εκεί που δε σε παίρνει.

Να βρίσκεις το θράσος να κοιτάς τη σοβαρότητά σου και να της βγάζεις τη γλώσσα. Δε γέρασες ακόμα για να είσαι τόσο ξενέρωτος. Καμία δικαιολογία δεν έχεις. Αν πιστεύεις πως γεννήθηκες για να δουλεύεις, μάθε όσο είναι νωρίς πως οι άνθρωποι εργάζονται για να ζουν κι όχι το αντίθετο. Ό,τι και αν είχες δεδομένο μέχρι τώρα στο κεφάλι σου είναι καιρός να το ξεχάσεις.

Είναι καιρός να κάνεις εκείνη την τρέλα που λες πως «αποκλείεται» να κάνεις.  Δεν πειράζει αν δεν πάει όπως έχεις σχεδιάσει, αν δεν έχει το αποτέλεσμα που περιμένεις ή ακόμα κι αν γίνεις λίγο ρεζίλι ή θίξεις λιγάκι την αξιοπρέπειά σου. Ό,τι κι αν γίνει, χαμογέλα στραβά, κλείσε το μάτι στη βαρεμάρα και τράβα επιτέλους να κάνεις κάτι που έλεγες πως ποτέ δε θα κάνεις.