Και έρχεται η στιγμή που πιάνεις τον εαυτό σου να γουστάρει απίστευτα κάτι που μπορεί να μην έχει όλες τις προδιαγραφές μιας τέλειας σχέσης, αλλά εσύ θέλεις να το ζήσεις σαν τρελός. Ε και; Τι σε εμποδίζει. Ζήσε το και όπου πάει. Είδαμε και τις τέλειες-ιδανικές σχέσεις που όλα ήταν προγραμματισμένα.

Έχουν τη δική τους μαγεία να ξέρεις αυτές οι σχέσεις. Έχουν μια δική τους μορφή και μια δική τους οντότητα.
Ήρθαν στη ζωή σου χωρίς φανφάρες. Χωρίς μεγάλες δηλώσεις. Χωρίς υποσχέσεις. Ζουν στο τώρα. Το αύριο είναι αμφίβολο. Δε το γνωρίζεις. Δε το γνωρίζει. Περνάτε απλά τη μέρα σαν να είναι κάθε μέρα η τελευταία σας μέρα μαζί. Μα ξέρεις πόσο όμορφο μπορεί να είναι αυτό. Μπορεί να γίνει ακόμα και εθιστικό. Τι σε φοβίζει λοιπόν να το ζήσεις; Η έλλειψη δήλωσης του για πάντα; Έπαθες αλλά ακόμα δεν έμαθες μου φαίνεται.

Γιατί σε φοβίζει το να βγεις έξω από τα νερά σου; Γιατί σε φοβίζει το να ζήσεις έξω από τα όρια του προγραμματισμένου. Γιατί σε φοβίζει το αμφίβολο; Αφού όλα είναι αμφίβολα. Ακόμα και αυτά που παρουσιάζονται σαν μοναδικά και ασύγκριτα με κάθε τι που έχει πάρει πνοή στο παρελθόν σου. Γιατί ένα για πάντα να σου προσφέρει την αίσθηση ασφάλειας και ένα ζήσε το να σε κάνει να τρέμεις; Γιατί τρέμεις όταν σου λένε να ζήσεις;
Κάποιες φορές ξέρεις αυτά τα εφήμερα έχουν και από τις πιο ωραίες καταλήξεις.

Με γοήτευαν ανέκαθεν οι άνθρωποι που δεν έλεγαν πολλά. Οι άνθρωποι που βαδίζουν με πράξεις. Που μπορεί να σου πετάξουν μια ατάκα εκδήλωσης πάθους μέσα σε ένα διάστημα 2 μηνών αλλά όταν σου πετάξουν αυτή την ατάκα ξέρεις πως εκείνη τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή την εννοούν και την νιώθουν παντού μέσα τους. Δε θα έμπαιναν καν στη διαδικασία να στην πουν αλλιώς.

Δεν είναι φαν των δηλώσεων. Δεν τους αρέσει να εκδηλώνονται. Μένουν σιωπηλοί και είναι σαν να σε παρατηρούν. Πρέπει να είσαι πολύ μοναδικός για να σπάσεις αυτή τη σιωπή. Και εκεί είναι που καταλαβαίνεις για τα καλά πως κάτι έχεις καταφέρει να κερδίσεις μέσα τους. Σε αντίθεση με εκείνους τους προγραμματισμένους που έχουν τις εκδηλώσεις αγάπης ψωμοτύρι με αποτέλεσμα όταν έρθει η στιγμή να μπορούν με ευκολία να τις πάρουν πίσω καθώς αυτά που σου είχαν πει δεν ήταν παρά μόνο κάτι που παρουσιάζουν με μεγάλη ευκολία σε κάθε «τέλεια» σχέση τους.

Μα ακόμα και αν δεν καταλήξει καλά, ακόμα και αν αυτό το εφήμερο δεν έχει μεγάλη διάρκεια ζωής τότε σίγουρα το αίσθημα προδοσίας θα είναι πολύ μικρότερο. Καθώς κανείς δεν σου υποσχέθηκε τίποτα που να μην τήρησε. Σου ζητήθηκε απλώς να το ζήσετε. Και όσο πάει. Το ζήσατε! Όσο πήγαινε. Όσο καλύτερα μπορούσατε.  Κανείς δεν είπε ψέμματα. Κανείς δεν έβαλε προσωπείο διαφορετικού. Διάφανα όλα από την αρχή.

Να μη φοβάσαι τους διαφανείς ανθρώπους. Τους ανθρώπους που έχουν μορφή ριζόχαρτου να φοβάσαι.  Είναι επιρρεπής στη σχεδίαση ξεπατικωτούρας του τέλεια ιδανικού έρωτα.

Ζήσε λοιπόν το σήμερα όσο καλύτερα μπορείς και άσε το για πάντα για τους πολυφορεμένα μοναδικούς.

 

Συντάκτης: Ελπίδα-Μαρία Κουτσοπούλου
Επιμέλεια κειμένου: Κατερίνα Καλή