«Να μάθουν να χωρίζουν οι άνθρωποι», η αρχή ενός άρθρου που έγινε σταθμός, καθώς ήταν το πρώτο άρθρο που διάβασα στο Pillowfights, έτσι έμαθα το site, κάπως έτσι άρχισα να το αγαπώ, ταυτίστηκα και παράλληλα μ’ έβαλε σε σκέψεις. Ό,τι διάβαζα σ’ εκείνο το κείμενο εξιστορούσε το τότε παρόν μου, την τότε ερωτική μου περιπέτεια. Ομολογώ πως ήταν η αρχή του τέλους των συναισθημάτων δυο ανθρώπων ή έστω το δικό μου τέλος σε μια ακόμα σχέση. Με λόγια απλά, μου έδειχνε την πραγματικότητά μου. Ίσως όσα διάβαζα να τα γνώριζα ήδη ή να μου τα ‘λεγαν οι φίλοι με τον τρόπο τους, αλλά η ξεροκεφαλιά μου και το θολωμένο μου μυαλό άλλα έπρατταν.
Αν έβλεπα εκείνη την εποχή το συγκεκριμένο poll πραγματικά δεν ξέρω τι θ’ απαντούσα, αν θα έδινα σημασία ή αν θα ‘μουν έτοιμη να παραδεχθώ πως ήταν η στιγμή να χωρίσω.
Χωρίζω, όταν τι; Πόσο εύκολη απάντηση μπορείς να δώσεις όταν είσαι καλά και με τον εαυτό σου, γύρω σου όλα κυλούν ομαλά και περνάς όμορφα με τον σύντροφό σου; Όταν όμως δεν είσαι; Με ποια κριτήρια απαντάς;
Ας αφήσουμε τις φιλοσοφίες και το τυχόν μελόδραμα στην άκρη κι ας εξετάσουμε τις τέσσερις επιλογές του poll με τα ποσοστά των δικών σας απαντήσεων, με αλήθειες που ίσως να μην τολμάτε να πείτε ούτε στους κολλητούς σας. Έχουμε και λέμε. Το 72% από σας είναι ντόμπρο και χωρίζει όταν του φύγει ο έρωτας, το 7% μόλις βρει καινούριο υποψήφιο ταίρι, το 18% περιμένει να φύγει πρώτα ο συντροφός τους κι ένα 3% αποφασίζει το χωρισμό, με το που μπει η άνοιξη!
Πάμε στους παρατημένους που με 18% είναι αρκετοί. Αν λοιπόν σε παρατήσουν, αναγκαστικά φεύγεις, διότι είσαι ήδη μόνος σου στην υποτιθέμενη σχέση. Τι άλλο θα μπορούσες να κάνεις; Δεν έχεις καθόλου εγωισμό; Ακόμη κι αν δεν έχεις, δε θα μπορούσες να κάνεις οτιδήποτε άλλο σε λογικά πλαίσια κι ούτε να προσπαθήσεις να διεκδικήσεις τον άνθρωπο που ποθείς. Να διεκδικήσεις τι; Ό,τι και να κάνεις δε σε θέλει, όσο πιο γρήγορα το κατανοήσεις τόσο το καλύτερο για σένα.
«Χωρίζω μόλις βρω κάτι νέο». Αλήθεια, 7%; Αν είσαι ερωτευμένος με το ταίρι σου, αν αγαπάς τις ατέλειές του, αν βρίσκεις χαριτωμένα τα ελαττώματά του, αν τον βλέπεις και κατουριέσαι πάνω σου από τη χαρά σου, θα χώριζες αν έβρισκες κάτι νέο; Δε νομίζω. Αν είσαι στην κατηγορία όπου τα προτερήματα είναι περισσότερα από τα μειονεκτήματα, θα ‘πρεπε να είχες απαντήσει κάτι άλλο. Αν είσαι ντεμί, έτσι κι έτσι, δεν ξέρω και θα δούμε, ξέρεις τι πρέπει να κάνεις άμεσα. Πέτα σ’ άλλο λουλουδάκι να ζουζουνίσεις.
Πάμε στην απάντηση-έκπληξη, «χωρίζω, μόλις μπει η άνοιξη». Γνωρίζουμε όλοι, πως η άνοιξη είναι περίοδος αναπαραγωγής των θηλαστικών, ο γάτος θέλει να κάνει μάνα τη γάτα, ο σκύλος να ζευγαρώσει με τη σκυλίτσα και λογικά όλο το υπόλοιπο ζωικό βασίλειο λειτουργεί περίπου κατ’ αυτόν τον τρόπο, για τη γνωστή αναπαραγωγή του είδους. Σαφώς κι οι άνθρωποι είναι θηλαστικά, αλλά έχουμε μια μπόνους δύναμη, έχουμε τη λογική και τη συνέπεια των πράξεών μας. Επίσης, πριν από πολλά-πολλά χρόνια αναπτύξαμε πολιτισμό, σου λέει κάτι αυτό ή δε βάζεις τίποτα πάνω απ’ το ένστικτο;
«Μου φεύγει ο έρωτας, τότε και χωρίζω». Ναι, ρε κόσμε. Αυτό θα πει συνειδητοποιημένη πραγματικότητα. Η ταύτιση των περισσοτέρων. Το 72% είναι τεράστιο ποσοστό. Θυμήσου πώς είναι να βιώνεις τον έρωτα. Πώς ένιωθες όταν ήσουν φρέσκο-ερωτευμένος. Όλα έντονα. Όλα πρωτόγνωρα. Η κάθε μέρα ξεχωριστή. Λαχταρούσες να τον δεις. Δεν άντεχες να είσαι μακριά του. Ήθελες να ζήσεις μαζί του. Ήταν η έννοια σου. Ο άνθρωπός σου.
Όταν κάποιος παύει να νιώθει όλα τα παραπάνω οφείλει να χωρίσει, να το τελειώσει. Εσύ, τώρα που τα ξανασκέφτεσαι, σε ποιο ποσοστό ανήκεις;
Επιμέλεια Κειμένου Αγγελικής Κατσουλίδη: Ιωάννα Κακούρη
Συντάκτης: Αγγελική Κατσουλίδη
