Το πιο βαρετό πράγμα στη ζωή μας είναι να κάνουμε συνεχώς τα ίδια πράγματα, καθημερινώς κι αδιαλείπτως. Εντάξει, καλή είναι η ρουτίνα μας, καλό και το βασικό πρόγραμμα αλλά είναι πολλές οι φορές που πιάνεις τον εαυτό σου να νιώθει τον βάλτο να έρχεται! Κάθεσαι σπίτι, σκέφτεσαι αυτά που έχεις να κάνεις και πάντα βρίσκεις μια αλλαγή που θεωρείς σημαντική στη διακόσμησή του. Μήπως, να, αυτός ο καναπές θα ήταν καλύτερα εκεί, ή αυτός ο πίνακας θα ταίριαζε περισσότερο σε εκείνον τον τοίχο, αυτή η πολυθρόνα σίγουρα εκεί φαίνεται πιο όμορφη, και κάπως έτσι καταλήγεις να ‘χεις αλλάξει διαρρύθμιση στο σαλόνι μέσα σε λίγες ώρες!

Εκείνη ακριβώς τη στιγμή αναρωτιέσαι πόσο ωραία θα ήταν να είχες δυο φτερά και να πετάς εδώ κι εκεί, αλλάζοντας φωλιά, γειτονιά, περιοχή, μη σου πω ακόμη και χώρα. Συνειδητοποιείς πόσο τυχερά πλάσματα είναι τα πουλιά και πόσο άτυχα τα κακόμοιρα τα δέντρα που δε μετακινούνται ούτε εκατοστό απ’ τον προκαθορισμένο χώρο που οριοθετούν οι καλές τους, κατά τα άλλα, ρίζες.

Εσύ, όμως, είσαι δέντρο; Να μου πεις δεν είσαι και πουλί, αλλά μήπως να σκεφτείς και να θαυμάσεις λίγο εκείνους, τους ανεξάρτητους κι ασυμβίβαστους τύπους που επιλέγουν να ζουν μόνιμα στο ενοίκιο, αντιστεκόμενοι στη διαχρονική μάστιγα του «Βάλε ένα δικό σου κεραμίδι πάνω απ’ το κεφάλι σου»; Γυρίζουν την πλάτη στην ασφάλεια, την κανονικότητα και τον περιορισμό του ενός και μοναδικού σπιτιού, που όσο κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν των ονείρων σου και να το κάνεις, σίγουρα θα ‘ρθει η στιγμή που θα πεις «Φτάνει!». Γιατί να μπεις στη διαδικασία να αλλάξεις διακόσμηση, όταν μπορείς να αλλάξεις εντελώς σπίτι; Αλλάζεις παραστάσεις, γειτονιά, συναναστρέφεσαι διαφορετικούς ανθρώπους και γνωρίζεις καθημερινά νέες συνήθειες.

Το να μένεις σε ένα συγκεκριμένο σπίτι, και να ξέρεις πως αυτό θα είναι το μοναδικό σου αποκούμπι, για κάποιους αποτελεί την πιο πληκτική ιδέα, αφού αισθάνονται εγκλωβισμένοι να ζήσουν μια ζωή προκαθορισμένη και σε μεγάλο βαθμό χωρίς ανατροπές κι εκπλήξεις. Η μετακόμιση αποτελεί γι’ αυτούς ένα restart, μια επαναφορά στις εργοστασιακές τους  ρυθμίσεις, που τους αναζωογονεί και τους χαρίζει αυτό το αίσθημα ελευθερίας που γεμίζει την ψυχή τους. Αυτοί, οι νομάδες της πόλης, οι μετακινούμενοι αστοί, που όμως κατά βάθος δεν είναι αστοί αλλά αναρχικοί απέναντι στο σκεπτικό της βολεμένης ζωής, έρχονται να μας αποδείξουν πως αυτό που μετράει είναι η κάθε μέρα.

Αυτό το νέο ξεκίνημα μπορεί να φέρει και πολύ καλά αποτελέσματα στην ανανέωση της σχέσης με τον σύντροφό μας, αφού και για τους δύο αποτελεί μια νέα αφετηρία και νιώθουν πως τα πράγματα εξελίσσονται και πηγαίνουν παρακάτω. Ο αέρας της αλλαγής είναι πάντα θετικός κι επιδρά ανακουφιστικά στη φθορά μας απ’ την καθημερινότητα.

Τι νόημα έχει να χτίζεις τέλεια σπίτια, με τα πιο ακριβά υλικά και τα καλύτερα πόμολα, όταν σε μερικά χρόνια δε θα σημαίνουν για ‘σένα τίποτα απολύτως; Αν είσαι κι εσύ ένα ανήσυχο πνεύμα, που η ανάγκη σου για περιπέτεια δε σταματά μπροστά σε ένα κατώφλι, δοκίμασε να κάνεις μια αλλαγή σαν αυτή, ίσως να μην είναι τόσο εύκολη όσο ακούγεται, κι επίσης να μην είναι το ίδιο απλό όταν υπάρχει ολόκληρη οικογένεια, αλλά –αν το σκεφτούμε– τίποτα δεν είναι απλό! Δεν αξίζει τον κόπο να τολμήσουμε να δώσουμε στην ψυχή μας την ανάσα που ζητάει;

Συντάκτης: Μαρία Αθανασοπούλου
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη