Μεγάλωσες, σου λένε! Πρέπει να χαράξεις τη δική σου πορεία, να ανοίξεις τους ορίζοντές σου, να γίνεις μια ανεξάρτητη ψυχή! Και κάπως έτσι, αυτό έρχεται αυτόματα με την ενήλικη ζωή σου. Όντως, σιγά σιγά ξεφεύγεις από τα δεδομένα σου και ξεκινάει το ταξίδι σου.
Πολλά τα στάδια της ζωής τελικά, αναλογίζεσαι κάποια κυριακάτικα απογεύματα που, μέσα από την κούραση της ρουτίνας, αναπολείς λίγη από την ξενοιασιά του παιδικού σου εαυτού. Εκεί, κάπου αυθόρμητα, γεννιέται η ανάγκη να ακούσεις μια γνώριμη φωνή, να νιώσεις, να θυμηθείς, να εξιστορήσεις…
Φυσικά κι έχεις άλλο μισό! Και είναι η αδερφή σου. Όσο θυμάσαι τον εαυτό σου, είστε μαζί. Σε όλα μαζί: σχολείο, σπουδές, έρωτες, χαρές, λύπες, τσακωμοί. Όλα μαζί. Πέρασε, όμως, ο καιρός και άλλαξαν οι ζωές σας. Άλλες πόλεις, καινούργιες προτεραιότητες. Σου στοίχισε αρκετά όταν κατάλαβες πως τελικά δε θα είστε για πάντα εκείνα τα μικρά, ανέμελα παιδιά. Οι αγαπημένες σας γιορτές δεν είναι πια ίδιες, αφού δεν τις περνάτε μαζί. Τα Σαββατοκύριακα δεν έχουν την ίδια λαχτάρα, αφού τα ζείτε χώρια.
Ακόμα κι έτσι, όμως, στο τέλος, είναι εκεί. Κι εσύ είσαι εκεί. Να σε ακούσει, να σε συμβουλέψει, να σε «μαλώσει». Οι ψυχολόγοι μιλούν για “shared narrative”, δηλαδή για συναισθηματική μνήμη και τις κοινές εμπειρίες που ενώνουν δύο αδέρφια περισσότερο από κάθε άλλη σχέση. Κάπως έτσι και η αδερφή σου, είναι ένας άνθρωπος που πάντα έχεις στο μυαλό για όλα. Θα είναι πάντα η δύναμή σου, κι ας μην το ξέρει. Ούτε κι εσύ το καταλαβαίνεις πολλές φορές. Υπάρχει σχέση εξάρτησης, όσο κι αν δεν το παραδέχεσαι. Είναι πολλά τα χρόνια, βλέπεις. Τόσες αναμνήσεις δεν μπαίνουν στο συρτάρι. Δεν είναι μόνο το ότι είναι το αδερφάκι σου. Είστε κολλητοί, είναι μέντορας, και ψυχολόγος σου. Είναι παράδειγμα, καμιά φορά προς μίμηση κι άλλες προς αποφυγή, και πάντα μα πάντα λόγος για να συζητήσεις. Πώς, λοιπόν, να μην εμπλακείς συναισθηματικά τόσο, που η ζωή αλλιώς να φαντάζει άδεια;
Η σχέση με την αδερφή σου, δεν είναι κάτι που δεν εξηγείται και επιστημονικά. Έρευνα από το Brigham Young University διαπίστωσε ότι όσοι έχουν αδερφές είναι πιο προστατευμένοι από συναισθήματα μοναξιάς, ενοχής και φόβου, ανεξαρτήτως φύλου ή ηλικίας. Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι η συναισθηματική υποστήριξη που προσφέρει μια αδερφή μπορεί να λειτουργεί σαν “μαξιλάρι” στις δυσκολίες της ζωής. Κι όντως, ακόμα και τις μέρες που δεν είσαι καλά, σαν να το νιώθει. Κι όταν αισθάνεσαι την ανάγκη για μια πιο ανέμελη σκοπιά της ζωής, σε γυρίζει πίσω στα παλιά. Σαν εκείνες τις μέρες που, για ώρες, κρυβόσασταν στο παιδικό σας δωμάτιο και αναλύατε τα εφηβικά σας προβλήματα, κάνατε σχέδια για το μέλλον, γελούσατε και –άλλοτε– καβγαδίζατε για τα πιο ασήμαντα πράγματα.
Όσα χρόνια κι αν περάσουν, όπως και να τα φέρει η ζωή, όταν είστε μαζί θα είστε πάντα εκείνα τα δύο μικρά παιδιά. Όσο μακριά κι αν είστε, ποτέ και τίποτα δε θα σας χωρίσει. Είναι μια υπόσχεση που δώσατε χωρίς να το ξέρετε, μέσα από όλα αυτά τα χρόνια που περάσατε παρέα.
Συντάκτης: Χριστίνα Τσαβλίδου
