Έφτασαν, για ακόμα μια χρονιά, οι γιορτινές μέρες, η περίοδος που κάθε άνθρωπος νιώθει ξανά παιδί που με τη γλυκιά του αθωότητα φωτίζει τις κάπως σκοτεινιασμένες μας ψυχές. Εκείνο το πιτσιρίκι μέσα μας, που αναλαμβάνει πια τις κινήσεις μας, ποθεί όλον τον κόσμο, βοηθάει όσο πιο πολύ μπορεί, συγχωράει τους εχθρούς του κι έρχεται κοντά με όλους εκείνους που ξέχασε μες στην καθημερινότητα.
Αφήνει στην άκρη, για λίγο, όλα τα προβλήματά του και προσπαθεί να βγάλει προς τα έξω όλες τις όμορφες πτυχές του χαρακτήρα του που δεν τους έδινε κι ιδιαίτερη σημασία, επειδή θεωρεί ότι ο ρόλος τους έχει σχετικά μικρή αξία στη ζωή του.
Μιλάει για αγάπη, καλοσύνη κι αλληλεγγύη. Εύχεται να ‘ναι όλοι ευτυχισμένοι και κανένας να μην υποφέρει. Η διάθεσή του θυμίζει τα φωτισμένα παράθυρα των σπιτιών. Αν κοιτάξεις μέσα τους θα δεις ανθρώπους να γιορτάζουν. Οι συζητήσεις τους αφορούν κυρίως καθετί επιφανειακό. «Μέρες που είναι δε χρειάζεται να επεκταθούμε σε κάτι άλλο» τους ακούς να λένε. Ίσως κι η ουσία των πραγμάτων να φοβίζει. Σαν να προγραμματίζουν αισιόδοξα τις ζωές τους.
Κι ύστερα από λίγο καιρό, όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν. Τα πολύχρωμα λαμπάκια, τα χριστουγεννιάτικα δέντρα και τα στολίδια μπαίνουν σε μια αποθήκη. Παρέα με την εορταστική διάθεση. Τίποτα δε θυμίζει τη χαρούμενη ατμόσφαιρα που βίωσαν. Απλά μετρούν μέρες μέχρι τις επόμενες αργίες και το πολυπόθητο καλοκαίρι.
Ανακυκλώνουν συνεχώς τις ίδιες καταστάσεις. Οι ευχές που μοίραζαν δύσκολα θα μετατραπούν σε πράξεις. Γιατί πρέπει να βάλουν κι αυτοί το χεράκι τους. Να ξυπνήσουν απ’ το λήθαργο της μιζέριας και του άκρατου κυνισμού για να βρουν και πάλι τη χαμένη τους ταυτότητα. Εκείνη της ανθρωπιάς. Να πετάξουν από πάνω τους οτιδήποτε τους κάνει να παραμένουν κομπάρσοι στο σανίδι του θεάτρου της ζωής τους.
Θα μου πεις τώρα ότι καλά είναι όλα αυτά που λες, αλλά δε βλέπεις τι γίνεται εκεί έξω; Κι όμως, βλέπω. Προτιμώ, όμως, να εστιάζω στη θετική πλευρά. Στα διδάγματα της αλήθειας που παραμένουν ζωντανά. Σ’ αυτά που παλεύουν για να έρθουν και πάλι στο προσκήνιο.
Άραγε, έχεις μπει ποτέ στη διαδικασία να σκεφτείς πώς θα ζούσες αν η κάθε μέρα ήταν και μια γιορτή χαράς; Τι θα σου κόστιζε; Απολύτως τίποτα. Δε θα έχανες, αντιθέτως θα κέρδιζες. Ξέρω ότι τα συναισθήματα δε γνωρίζουν από κέρδη και ζημιές. Αλλά προσπαθώ να στο κάνω πιο εύκολο, αφού έμαθες να ζεις μετρώντας τα όλα.
Και πώς μπορούν να συμβούν όλα αυτά; Είναι πολύ πιο απλό απ’ ό,τι φαντάζεσαι. Φροντίζοντας και κατανοώντας τους συνανθρώπους σου που πιστεύουν στο καλό, αφού προηγουμένως έχεις αγαπήσει ολοκληρωτικά τον εαυτό σου.
Αντιστάσου στις δικαιολογίες που βρίσκεις για να βολεύεσαι στην απάθεια. Φύγε από σχέσεις που δε σου προσφέρουν τίποτα. Ερωτεύσου όλες τις εποχές και καταπολέμησε την ανάγκη να αποφεύγεις την απόρριψη. Απόλαυσε το αποτέλεσμά των προσπαθειών σου, ακόμα κι δεν είναι αυτό που περιμένεις. Πάρε τα ρίσκα της καρδιάς. Δημιουργούν αντοχή και προκαλούν θαυμασμό. Παρακολούθησε τα όμορφα χρώματα που ζωγραφίζουν τον ουρανό όταν δύει ο ήλιος, αισθάνσου τη βροχή στο δέρμα σου.
Περιπλανήσου με ανθρώπους που σε παρακινούν να μη σταματάς να ονειρεύεσαι. Μ’ εκείνους που γιορτάζετε μαζί την κάθε επιτυχία σου, και κλείσε την πόρτα σε όλους όσοι προσπαθούν να σε πείσουν ν’ ακολουθείς πάντα το δρόμο του ρεαλισμού. Αυτοί δείλιασαν να αγγίξουν το ακατόρθωτο κι έτσι προσπαθούν να παρασύρουν κι άλλους στην αποτυχία και τη μιζέρια τους.
Να είσαι καλός άνθρωπος, όχι μόνο στα λόγια, όχι μόνο στις γιορτές. Βρες τις απαντήσεις που ζητάς κι απόφυγε αυτούς που πιστεύουν ότι τα ξέρουν όλα. Δείξε μου κάποιον που λέει ότι είναι παντογνώστης. Αν τον βρεις, τότε θα δεις πώς είναι και το πρόσωπό του ψεύτη. Υπερασπίσου το σωστό και το δίκαιο. Από εκεί αρχίζουν και τελειώνουν τα πάντα.
Θ’ αγαπάς δυνατά και θ’ αγαπηθείς απεριόριστα. Αυτό να θυμάσαι όταν αποφασίσεις να κάνεις την κάθε σου στιγμή ξεχωριστή. Στο χέρι σου είναι η κάθε μέρα να θυμίζει κι ένα ξέφρενο πάρτι.
Καλή χρονιά!
Συντάκτης: Δημήτρης Μπότης
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
