Οι δείκτες της ανεργίας αυξάνονται. Η δική μας χώρα συχνά πυκνά βρίσκεται -δικαίως- σε γενικές απεργίες. Η βία κι η αδικία πλέον έχουν γίνει τρόπος ζωής. Η αλληλεγγύη έχει πάει περίπατο κι οι νόμοι της ζούγκλας την έχουν αντικαταστήσει. Ψάχνουμε ένα Θεό, για να μας σώσει απ’ όλα αυτά και βλέπουμε παιδιά να πνίγονται στο Αιγαίο και στ’ άλλα πέλαγα.
Ακόμα κι οι πιο αισιόδοξοι έχουν αρχίσει να βλέπουν το ποτήρι μισοάδειο. Όλοι μας αντιστεκόμαστε στην παραίτηση και κάνουμε φιλότιμες προσπάθειες για να μην καταντήσουμε μίζεροι.
Εξαιτίας αυτού του χάους, έχεις βγει μια βόλτα ν’ αδειάσει το μυαλό σου. Ενώ περπατάς, κοντοστέκεσαι και διαβάζεις ένα τοίχο που λέει -ναι λέει, δε γράφει, οι τοίχοι μιλάνε- «μας κυνηγάνε, αλλά ο έρωτας μας κάνει αόρατους». Αιώνια ρομαντικά Εξάρχεια.
Αυτό ακριβώς συμβαίνει όταν ερωτεύεσαι, γίνεσαι αόρατος απ’ όλα τ’ άσχημα. Είναι σαν να φοράς ένα προστατευτικό περίβλημα.
Όταν είσαι ερωτευμένος, καταναλώνεις όλη τη φαιά ουσία σου στο πρόσωπο που σ’ ελκύει. Έχεις βάλει παρωπίδες και βλέπεις μόνο το στόχο σου, που δεν είναι άλλος απ’ αυτόν που έχει κάνει κατάληψη στο μυαλό σου. Δε σ’ απασχολεί το καινούργιο ασφαλιστικό, σ’ απασχολεί το κινητό σου που δε χτυπάει.
Γιατί όμως ο έρωτας ευδοκιμεί σ’ αντίξοες συνθήκες; Για να μπορέσεις να μείνεις αλώβητος απ’ αυτές. Να γλιτώσεις μόνο με λίγες γρατσουνιές. Απ’ αυτόν παίρνεις δύναμη κι αυξάνονται τα όριά σου. Λειτουργεί σαν τα κρυμμένα χρώματα που έχουν οι τσιμεντουπόλεις. Σου προκαλεί ένα αυτόματο μειδίαμα κάθε φορά που τον βλέπεις.
Ό,τι κι αν συμβαίνει γύρω σου το μυαλό έχει την ανάγκη να ξεφύγει. Να βρεθεί στο δικό του κόσμο και δεν υπάρχει καλύτερο μεταφορικό μέσο απ’ τον έρωτα. Το πάθος κι η έλξη, αυτά που συντελούν τον έρωτα, δεν ξέρουν από ανεργία, φτώχεια κι αδικία. Είναι εγωιστικό κι εγωκεντρικό ταυτόχρονα, αλλά κι έρωτας, έτσι δεν είναι; Δεν έχει ροζ σύννεφα και μπαλόνια που αιωρούνται. Άγριο πράγμα είναι ο έρωτας, μ’ εγκλήματα να ‘χουν γίνει στο όνομα του.
Δεν μπορούν να τον φθείρουν καθημερινά προβλήματα. Οι σχέσεις, η συγκατοίκηση κι οι οικογένειες φθείρονται απ’ τη ρουτίνα και γκρινιάζουν για τους λογαριασμούς της Δ.Ε.Η και του Ο.Τ.Ε. Όσο άσχημα κι αν πηγαίνουν τα πράγματα ένα φιλί στα κλεφτά, μέσα σ’ ένα στενό, είναι ικανό να σε κάνει να ξεχάσεις για λίγα δευτερόλεπτα όλα τ’ άδικα του κόσμου.
Δε σου προσφέρει μόνο παροδική αμνησία, σου γεννά κι ένα ακόμα συναίσθημα, την ελπίδα. Όταν όλα γύρω σου γκρεμίζονται και δε βλέπεις φως στην άκρη του τούνελ, αυτό που έχεις ανάγκη είναι να πιστέψεις σε κάτι καλύτερο. Όταν είσαι ερωτευμένος αυτόματα γίνεσαι και περισσότερο αισιόδοξος απ’ ό,τι είσαι συνήθως. Αρχίζεις να πιστεύεις σ’ ένα καλύτερο μέλλον.
Δεν είναι λίγες οι φορές που ο έρωτας αποτέλεσε την κινητήριο δύναμη για να ορθώσουν οι άνθρωποι το ανάστημά τους απέναντι στις προκαταλήψεις που ‘χει η κοινωνία. Πόσα αντισυμβατικά ζευγάρια γνωρίζετε; Ζευγάρια που έχουν διαφορετικό θρήσκευμα και διαφορετικό χρώμα ή που προέρχονται από διαφορετικές κοινωνικές τάξεις. Αυτοί αποφάσισαν να κάνουν τη δική τους επανάσταση να εναντιωθούν στην οικογένεια και στον κοινωνικό τους περίγυρο. Να ξεφτιλίσουν έναν πλανήτη που καταρρέει.
Άυλος, άπιστος κι ανυπότακτος είναι λοιπόν ο έρωτας. Πώς ν’ αλλοτριωθεί απ’ τους εξωτερικούς παράγοντες; Ίσα-ίσα, αυτοί τον ενδυναμώνουν. Γιατί τους ερωτευμένους δεν τους φοβίζει το μέλλον, νιώθουν ατρόμητοι κι ανίκητοι. Πιστεύουν ότι μπορούν να κυβερνήσουν τον κόσμο κι έχουν κίνητρο για να το κάνουν. Θέλουν έναν καλύτερο πλανήτη, που θα στεγάσει όλα τα συναισθήματα που χορεύουν πεντοζάλη στο κεφάλι τους. Θέλουν ένα πλανήτη ισάξιο αυτών που νιώθουν.
Άλλωστε, θυμήσου το εξής: «Δεν ξέρει ο κόσμος να ζει, κατέβα να πάμε πεζοί».
Επιμέλεια Κειμένου Αγγελικής Κοτσόβολου: Ιωάννα Κακούρη
Συντάκτης: Αγγελική Κοτσόβολου
