Από πού να αρχίσω και πού να τελειώσω; Μια γυναίκα που έχει σγουρό μαλλί είναι, λένε, πιο εντυπωσιακή και τραβάει πιο εύκολα το βλέμμα. Κι αυτό φυσικά γίνεται επειδή κουβαλάει πάνω της ένα θάμνο –μεγάλης ή μικρής έκτασης–, κάτι που δεν είναι και πολύ συνηθισμένο στις μέρες μας, μιας και τα περισσότερα κορίτσια εκτιμούν καλύτερα να έχουν ένα ολόισιο μαλλάκι! Γιατί ως γνωστόν το ίσιο μαλλί φαίνεται πιο μακρύ και δε μοιάζει με αυτό το αχανές τοπίο που νιώθεις πως κουβαλάς πάνω σου ολόκληρη ζούγκλα!
Ούσα λοιπόν φυσική αφάνα-μπούκλα θα σας μιλήσω σήμερα για τα βάσανά μου κι όλων των υπόλοιπων μπουκλοκοριτσιών που έχουν ζούγκλα μαλλί και χαίρονται, ρε παιδί μου, να ταλαιπωρούνται με την ιδιαιτερότητά τους! Θα ξεκινήσω να σας λέω τα βάσανα που αντιμετωπίζουμε απ’ την αρχή που θα ξυπνήσουμε μέχρι και το βράδυ που θα πάμε για ύπνο.
Ανατέλλει ο ήλιος, το ξυπνητήρι χτυπάει σαν τρελό και πρέπει να σηκωθούμε, να ετοιμαστούμε και να τρέξουμε στη δουλειά. Ρίχνουμε ένα σάλτο με βαριά καρδιά και βάζουμε μπρος για το μπάνιο. Εκεί θα ρίξουμε νερό στο πρόσωπό μας κι αφού πλέον θα μπορούμε να δούμε στον καθρέφτη, θα ακολουθήσει έκφραση τρόμου. Παναγιά μου, αυτό το μαλλί δε θα είναι πότε πρόθυμο για ένα φιλικό συμβιβασμό.
Νομίζω κάθε φορά που ξυπνάω και με αντικρίζω είναι λες και μαλλιοτραβιόμουν για κανένα δωδεκάωρο. Άντε λοιπόν να τα σουλουπώσεις, λίγο αφρό από εδώ, λίγο κι από εκεί κι αν δεις και δεν τα καταφέρνεις, μια κίνηση κι όλα πάνω κότσο. Γιατί ως γνωστόν το σγουρό μαλλί αν δεν είναι βρεγμένο, δε βουρτσίζεται και πες πως είμαστε βιτσιόζες και τα χτενίζουμε, αυτό που αντικρίζουμε πέρα από δάκρυα απελπισίας στα μάγουλα, είναι κι ένα απερίγραπτο αχανές υπερθέαμα.
Μας βλέπετε και κάνετε σχόλια τύπου: Τι γλυκά μαλλάκια, τι μαλακά που είναι, πόσο όμορφη μπούκλα έχουμε και ότι δε χρειαζόμαστε κομμωτήριο. Επιτρέψτε μου να γελάσω και μάλιστα δυνατά, τι να το κάνουμε, μαντάμ, το κομμωτήριο, που μόλις πατήσουμε την πόρτα για την έξοδο το καλοχτενισμένο μαλλί μας σε νανοσεκόντ έχει μετατραπεί σε άχυρα;
Δεν μπορώ να πω, έχουμε και τα καλά μας, είμαστε πάντα πιο οικονομικές γυναίκες, δεν πάμε κομμωτήριο για χτένισμα αλλά ούτε για κούρεμα – γιατί ακόμα και μισό πόντο να το κόψουμε, αυτό απ’ την τσατίλα του και μόνο θα μαζέψει πέντε πόντους.
Κατά βάθος μας αρέσει το μαλλί μας, αλλά ρε παιδί μου, πολύ μας ταλαιπωρεί. Όμως ποια γυναίκα με ίσιο μαλλί βγαίνει απ’ το μπάνιο κι απλά στεγνώνει τα μαλλιά της κι είναι έτοιμη; Καμία! Ε, εκεί κρύβεται η χαρά μας!
Συνεχίζω λοιπόν ακάθεκτη, πάμε στη δουλειά με πιεσμένο μαλλί κι όλοι νομίζουν πως έχουμε βάλει ένα γλαστράκι βασιλικό στο κεφάλι μας. Όχι παιδιά, όχι! Το μαλλί μας είναι, μην μπερδεύεστε. Πάλι πίσω στο σπίτι κι έρχεται η ώρα του ύπνου, εκεί δεν μπορούμε να βολέψουμε σε καμία περίπτωση και μαλλί και μαξιλάρι! Είναι λες και προσπαθούμε να κοιμηθούμε με δυο μαξιλάρια δηλαδή κάτι λιγότερο από 30 μοίρες κλήση!
Αποφασίζουμε να αλλάξουμε στάση και να πέσουμε μπρούμυτα, τα τοποθετούμε με μεγάλη δεξιότητα απ’ την αντίθετη πλευρά του προσώπου μας αλλά μερικές φορές αυτά δε γουστάρουν και πάλι να συνεργαστούν οπότε αποφασίζουν να μας τη σπάσουν και πέφτουν διαρκώς στα μούτρα μας γαργαλώντας μας σε σημείο φτερνίσματος. Παλεύουμε, παλεύουμε μέχρι που ή αυτά θα υποκύψουν με ένα λαστιχάκι ή που τα νεύρα μας θα γίνουν κρόσσια και θα μας πάρει ο ύπνος για να μην τα πάρουμε εμείς με την ψιλή!
Ναι, ναι ξέρω όλες θέλουμε αυτό που δεν έχουμε και δε θα ντραπώ να το πω, ζηλεύουμε τα κοριτσόπουλα με ολόισιο μαλλί που μπορούν να χτενίζονται ώρες μετά το μπάνιο, να κάνουν διαφορά πιασίματα αλλά τι να κάνουμε; Αυτά έχει η ζωή! Ζήτω οι σγουρομάλλες κι η υπομονή τους!
Επιμέλεια Κειμένου Ευγενίας Ζουμπεράκη: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Ευγενία Ζουμπεράκη
