“I’m flying Jack!” Μία από της ατάκες κινηματογραφικών επιτυχιών που στο άκουσμά τους ένα τραπέζι γεμάτο ανθρώπους διαφορετικών γενεών και γούστων, μπορούν να κάνουν relate σύσσωμοι. Ο Τιτανικός, είναι αναμφισβήτητα μια παραγωγή που προσέλκυσε εκατομμύρια θεατές όχι μόνο λόγω παράθεσης αληθινών γεγονότων ενός τραγικού ναυαγίου, αλλά επειδή ο σκηνοθέτης, Τζέιμς Κάμερον, εστίασε σε μια ιστορία αγάπης που γεννήθηκε μέσα στην κακουχία και μας έδωσε το απόλυτο dramatic romance, δίνοντας ελπίδα πως μέσα από στάχτες μπορεί να αναγεννηθεί κάτι αλλοπρόσαλλα όμορφο.
Η Kate Winslet του σήμερα, όμως, και πρωταγωνίστρια, έρχεται και μας χαλάει το όνειρο, θυμούμενη την περιβόητη σκηνή στο κατάστρωμα του πλοίου όπου αντικρίζει τον Λεονάρντο Ντι Κάπριο ως Jack. Η Kate, λοιπόν, πατάει το play σε ένα βίντεο στο youtube και μας αφήνει να δούμε τις αυθόρμητες αντιδράσεις της βλέποντας το φιλί που έκανε τις καρδιές μας να πεταλουδίζουν σκεπτόμενοι: «Μπας και δε γίνονται μόνο στα παραμύθια αυτά;»
Μας προσγειώνει, λοιπόν, απότομα, λέγοντας πως ο Ντι Κάπριο είχε περισσότερο κυνισμό παρά ρομαντισμό σε αυτή τη σκηνή. Εξηγεί πόσο δυσκολεύτηκαν να γυρίσουν τη ρημάδα, εφόσον εκείνος έχει πάθει εκείνο το νευρικό γέλιο που μας έπιανε 2η ώρα στα φιλολογικά. Εκτός αυτού, υπήρχαν και τεχνικές δυσκολίες διότι η πλώρη ήταν τόσο ψηλά που δεν μπορούσε να φτάσει το συνεργείο μακιγιάζ, με αποτέλεσμα η Κέιτ να έχει κρύψει μέσα στον ήδη ασφυκτικό κορσέ της, από τη μια πλευρά τα πινέλα του Λεονάρντο, από την άλλη τα δικά της.
Σε αυτό το σημείο, να θυμίσουμε πως η Ρόουζ έπρεπε να διατηρήσει το αριστοκρατικό αλαβάστρινο λευκό της επιδερμίδας που μαρτυρούσε την υψηλή της τάξη, ενώ ο Τζακ καλούνταν να δείχνει ηλιοκαμένος, αφού προερχόταν από κατώτερο κοινωνικό στρώμα. Σε κάθε μια από τις τέσσερις λήψεις που χρειάστηκαν, η Winslet επιμελούνταν το μακιγιάζ και των δύο, καθώς μετά το φιλί έμοιαζαν σαν πρωταγωνιστές του Τζόκερ αμφότεροι. Κάμερον, μας κατέστρεψες.
Η Kate Winslet, μιλώντας στο Vanity Fair, δε φαίνεται να αναπολεί το πόσο την πίεζε ο κορσές της, ούτε τον ρομαντισμό του παρτενέρ της ο οποίος προς απογοήτευσή μας, ήταν catfish. Δεδομένου ότι ο σκηνοθέτης ήθελε έναν πολύ συγκεκριμένο φωτισμό για τη σκηνή του φιλιού στην πλώρη του πλοίου, και το ηλιοβασίλεμα διαρκώς άλλαζε χρώματα, είχαμε άλλο ένα ξενερωτικό στοιχείο στην υπόθεση, αφού φαίνεται περισσότερο να κυνηγούν το καλό το φως, παρά το ρομάντζο.
Μπορεί, όμως, η αγαπημένη Ρόουζ του Τιτανικού να μας προσγειώνει απότομα σε μια ρεαλιστική πραγματικότητα που πάντα έχει το παρασκήνιο μιας ταινίας, αλλά σαφώς δηλώνει πως μέχρι σήμερα νιώθει περηφάνια που υπήρξε μέρος του Τιτανικού, γιατί γενιές και γενιές εξακολουθούν να μεγαλώνουν με αυτή την ταινία που καταφέρνει να εντυπωσιάζει στο πέρασμα των χρόνων. Έτσι, δε χαλάει χατίρι στους θαυμαστές της που της ζητούν να αναβιώσει μέρος της σκηνής όποτε βρεθεί σε πλοίο, όπως δηλώνει με ένα γοητευτικό στραβό χαμογελάκι.
ΥΓ: Ηθικό δίδαγμα· όταν βλέπεις αψεγάδιαστα ρομαντικά ποστ σκρολάροντας στα σόσιαλ και σιχτιρίζεις τη σινγκλοσύνη σου, υπάρχει περίπτωση να μην είναι αυτό που νομίζεις. Όχι, δεν το λέω με ύφος Μάνθου Φουστάνου.
