Ποιος ήταν ο Ρούμπικ που έμεινε γνωστός για τον κύβο του

Μοναχικός σαν παιδί, με μεγάλη αγάπη για τα παιχνίδια και τελικά εφευρέτης ενός παιχνιδιού που έχει απασχολήσει χιλιάδες κόσμο με την πολυπλοκότητά του, τη δυσκολία να πετύχεις τους κατάλληλους συνδυασμούς χρωμάτων και να καταφέρεις να λύσεις μια αφηρημένη μαθηματική άλγεβρα βασισμένη στη θεωρία των ομάδων. Ο λόγος για τον Erno Rubik, γεννημένο στις 13 Ιουλίου του 1944, στην πανέμορφη πρωτεύουσα της Ουγγαρίας, τη Βουδαπέστη, με πατέρα μηχανικό στα αεροπλάνα και μητέρα ποιήτρια.

Ο Ρούμπικ ακολούθησε τα καλλιτεχνικά χνάρια των γονιών του σπουδάζοντας γλυπτική στο Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο της Βουδαπέστης και αρχιτεκτονική στην Ακαδημία Εφαρμοσμένων Τεχνών και Σχεδιασμού στην ίδια πόλη. Η αγάπη και το μεράκι που είχε ο πατέρας του για τις κατασκευές και το σχέδιο πέρασε και στον γιο του. Όπως αναφέρει ο ίδιος για τον πατέρα του «Τόσο μεταφορικά όσο και κυριολεκτικά ήταν ένας άνθρωπος που μπορούσε να μετακινεί βουνά». Τελειώνοντας το μεταπτυχιακό του και μετά την ενασχόλησή του με το επάγγελμα του αρχιτέκτονα για 4 χρόνια γίνεται καθηγητής Αρχιτεκτονικής στο Πολυτεχνείο της Βουδαπέστης και έπειτα καθηγητής Αρχιτεκτονικής και Διακόσμησης στο Κολλέγιο Εφαρμοσμένων Τεχνών. Η δουλειά του όμως δε στέκει εμπόδιο για την μεγάλη του αγάπη που δεν ήταν άλλη από την κατασκευή γεωμετρικών μοντέλων και έτσι μετά από ένα μήνα προσπάθειας και μαθηματικών γρίφων δημιουργεί το παιχνίδι που για τα επόμενα τρία χρόνια βρίσκεται στην κορυφή των εμπορικών πωλήσεων, με πωλήσεις περίπου 100 εκατομμυρίων κομματιών και με τη δημοτικότητά του να αυξάνει μέρα με τη μέρα.

Ήταν δύσκολο ακόμα και για τον ίδιο να λύσει το πανδαιμόνιου παζλ, αφού λέει χαρακτηριστικά σε μία από τις συνεντεύξεις του «Ήταν σαν να πήγες βόλτα στο δάσος και να πέρασες από πολλά σημεία, αλλά να μην μπορείς να θυμηθείς πώς να γυρίσεις πίσω, επειδή περιπλανήθηκες πολύ». Τελικά όμως τα κατάφερε. Αν και αισιόδοξος όπως δήλωνε ποτέ δε φανταζόταν την τεράστια απήχηση που θα είχε στον κόσμο αυτή η ανακάλυψη και πως θα απασχολούσε την κοινή γνώμη για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα μέχρι να έρθει η επόμενη εφεύρεσή του. Λόγω της δυσκολίας στη λύση, αλλά και για ευνόητους οικονομικούς λόγους εκδόθηκαν και βιβλία που περιγράφουν τον τρόπο λύσης του κύβου με τα αντίτυπα τους να φτάνουν στα 50 στον αριθμό. Το σημαντικότερο όμως όλων είναι πως αφετηρία και πηγή ανακάλυψης του παιχνιδιού αποτέλεσε η επιθυμία του να περάσει σαν καθηγητής στους φοιτητές του με έμμεσο τρόπο και εύκολη στην αφομοίωση τις ιδέες του στο μάθημα, παρουσιάζοντάς τους τρισδιάστατα μαθησιακά μοντέλα. Βλέποντας την τροπή που είχαν πάρει τα πράγματα και θέλοντας να εκμεταλλευτεί όσο ήταν νωρίς ακόμα τη δημοσιότητα που είχε αποκτήσει ο κύβος αποφάσισε να ανοίξει ένα στούντιο στο οποίο θα σχεδίαζε έπιπλα και παιχνίδια.

Μετά τον σάλο που προκάλεσε ο κύβος, ο Ρούμπικ έρχεται το 1986 να παρουσιάσει την επόμενη ανακάλυψή του, το Rubik’s Magic. Ένα μηχανικό παζλ που όχι μόνο θα αποσπάσει για λίγο τα μάτια από τον διάσημο κύβο του, αλλά θα του απονείμει διπλώματα ευρεσιτεχνίας τόσο στην Ουγγαρία όσο και στις Η.Π.Α φέρνοντας τον για ακόμα μια φορά στην κορυφή και στο επίκεντρο του επιστημονικού ενδιαφέροντος. Εκτός από τον κύβο και το μαγικό του Ρούμπικ, κυκλοφόρησε και το περίφημο ρολόι του Ρούμπικ, αλλά σύμφωνα με πηγές δεν ήταν ο ίδιος ο αρχικός σχεδιαστής, αλλά αγόρασε το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας από τους Christopher C. Wiggs και Christopher J. Taylor για να εμπορευθεί τελικά το προϊόν με την επωνυμία. Πρωτοκυκλοφόρησε το 1988 κερδίζοντας πολλούς οπαδούς, όπως και τα άλλα δύο μηχανικά παζλ. Το 1990 ο Ρούμπικ γίνεται πρόεδρος της Ουγγρικής Ακαδημίας Μηχανικών, ενώ παράλληλα έχοντας αποκτήσει κάποια κέρδη, νιώθοντας την ανάγκη να μοιραστεί τις γνώσεις που είχε αποκτήσει όλα αυτά τα χρόνια και θέλοντας να υποστηρίξει νέους ταλαντούχους μηχανικούς και βιομηχανικούς σχεδιαστές δίνοντάς τους υποτροφίες, ιδρύει το Διεθνές Ίδρυμα Ρούμπικ. Σήμερα, μόνιμος κάτοικος της Βουδαπέστης, διδάσκει αρχιτεκτονική στο Πολυτεχνείο της Βουδαπέστης και εργάζεται παράλληλα και για την ανάπτυξη βιντεοπαιχνιδιών.

Ο Erno Rubik αποτελεί περίτρανο παράδειγμα πως η θέληση και η επιμονή σε ό,τι επιδιώκουμε να πετύχουμε πρέπει να είναι συνεχείς. Ο κύβος του Ρούμπικ σίγουρα δεν είναι η μοναδική του ανακάλυψη, είναι αυτή όμως που έχει παραμείνει στη μνήμη όλων, ενώ ο ίδιος υποστηρίζει πως ο κύβος του δίνει ελπίδα ότι στο τέλος παρά τα τόσα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα, θα καταφέρουμε να λύσουμε ένα τόσο δύσκολο παζλ και να πάνε όλα καλά.