Θα αφήσεις ένα χωρισμό να σε διαλύσει;

Ασφαλώς η κάθε σχέση και ο κάθε άνθρωπος στη ζωή μας έχει τη δική του μοναδική. Άλλοι σε υψηλότερα σκαλιά, διεκδικώντας την πρωτιά κι άλλοι στα πολύ κάτω, χωρίς να διατηρούν βέβαια και αυτοί μια κάποια δυναμική στη ζωή μας. Αλλά πάντα μας άγχωναν, μας πονούσαν και μας επηρέαζαν αυτά τα άτομα που κατάφεραν με τους δικούς τους ιδιαίτερους τρόπους να σκαρφαλώσουν εκεί ψηλά.

Κι αν επέλθει χωρισμός, είτε το αποφασίσουμε εμείς, είτε μας το ανακοινώσουν, είτε αφορά άτομα που ο έρωτάς μας γι’ αυτούς ακόμα καίει, είτε έχει σιγοσβήσει κάθε φλόγα, ο πόνος θα υπάρξει. Θα γεννηθεί ακόμα απ’ την ίδια τη σκέψη κι έπειτα θα κορυφωθεί και θα μας κατακλύσει με την αντιμετώπιση του άλλου. Εκεί θα ανοίξουν όλα τα χαρτιά, εκεί θα ειπωθούν και οι πιο βαριές κουβέντες, εκεί θα δούμε τον άλλον, αλλά και εμάς, όπως δεν τους έχουμε ξαναδεί. Το αποτέλεσμα βέβαια, το ίδιο σε κάθε περίπτωση.

Και το σημαντικότερο είναι όχι να μην πληγωθούμε, αυτό με μαθηματική ακρίβεια είναι αδύνατον. Μπαίνοντας σε μια σχέση και επιλέγοντας έναν άνθρωπο, ξέρεις απ΄ την αρχή ότι δεν πρόκειται η απουσία του να σου είναι αδιάφορη τόσο εύκολα. Όμως τουλάχιστον μετά από σκέψη, συνειδητοποίηση κι αποδοχή, να μη σου γίνει αυτή η απουσία αυτοκαταστροφική. Γιατί έναν άνθρωπο χωρίς δυναμική, μπορεί εύκολα να τον αποδυναμώσει ένας χωρισμός. Να τον κάνει να αμφισβητήσει την αξία του, να τον καταρρακώσει, να το φτάσει σε προσωπικό «πάτο».

Μα αυτά δεν ισχύουν για όλους. Δε μπορούν όλοι από ένα χωρισμό να αλλοιωθούν και να καταστραφούν. Παίζει μεγάλο ρόλο το ποσοστό που αφήνει ο καθένας στη διάθεση του άλλου. Και πιστέψτε με, οι πιο δυναμικοί άνθρωποι έχουν περιορίσει αυτό το ποσοστό, και το έχουν προσαρμόσει στη κάθε περίπτωση, ώστε να ξέρουν κατά πόσο αξίζει η στεναχώρια τους και αν.

Αυτοί για μένα, είναι οι πιο έξυπνοι άνθρωποι. Και μη νομίζετε ότι αυτοί αγαπούν λιγότερο απ΄ τους υπόλοιπους ή είναι σκληροί και αδιάφοροι. Αντίθετα, τα νιώθουν όλα στο έπακρο. Μα ξέρουν να αγαπούν τον εαυτό τους παραπάνω. Έχουν αναπτύξει μαζί του σχέση ζωής και δεν επιτρέπουν σε κανέναν τρίτο, ειδικά που δεν το αξίζει, να εισβάλει στη ζωή τους και στην ηρεμία του «είναι» τους και να τη διαταράξει μέχρι το τέλος. Όχι. Θα δώσουν την αξία που τους αρκεί, θα πονέσουν, μα θα σκεφτούν- και στιγμή δε θα θυματοποιηθούν. Δεν το ΄χουν ανάγκη, δε το θέλουν. Οι δυναμικοί και όμορφοι άνθρωποι, αυτοί οι φωτεινοί και δυνατοί, δε θα γίνουν κομμάτια από ένα χωρισμό- θα στεναχωρηθούν, θα κλάψουν, αλλά δε θα βρεθούν στο πάτο.

Γνωρίζουν καλά τι αξίζουν και κανένας που δεν τους τα προσφέρει δε θα μείνει στη ζωή τους. Κι αν αυτός επέλεξε την έξοδο, μόνος του, συνειδητά, είναι απορριπτέος. Αν μόνος τους επέλεξε την απουσία του, αυτοί θα τον ευχαριστήσουν κιόλας, που δεν έμεινε να τους εξαπατά. Δεν ελπίζουν σε νέες γνωριμίες, ξέρουν ότι θα έρθουν όποτε οι ίδιοι το θελήσουν, μα δεν τις έχουν και ανάγκη. Γίνονται σκληροί, μα είναι η άμυνα και η ασπίδα τους. Και εν τέλει αυτή η ασπίδα τους προστατεύει κάτι παραπάνω από καλά.

Όποιος φεύγει, ας τον να φύγει. Αν ήταν για σένα, αν ήθελε εσένα, αν επέλεγε εσένα, θα έμενε. Οπότε γι’ αυτόν το χωρισμό, μόνο να τον ευχαριστείς μπορείς. Και να δρας μόνο για να ξανά-επιστρέψεις εκεί που ήσουν. Όχι για να πέσεις άλλο, ούτε για να μείνεις πιο κάτω απ΄ ότι κάποτε υπήρξες. Από εδώ και πέρα αυτοί οι άνθρωποι αναζητούν τη χαρά και την αυτό-βελτίωση.Εσύ;