Τα ζευγάρια δεν επικοινωνούν με λέξεις

Κάθε άνθρωπο μπορούμε να τον παρομοιάσουμε με έναν μικρόκοσμο ιδεών, συναισθημάτων, μειονεκτημάτων και προτερημάτων, απόψεων κι αντιφάσεων. Τον καθορίζει σε έναν πολύ μεγάλο βαθμό ο τρόπος που μεγάλωσε, τα βιώματα που απέκτησε μέσα στο κοινωνικό σύνολο, οι φίλοι του, η οικογένειά του κι όλες οι εμπειρίες του παρελθόντος του -άσχημες κι όμορφες εξίσου.

Καθένας από εμάς έχει καλλιεργήσει κι αναπτύξει μέσα στο χρόνο τη δική του μοναδική προσωπικότητα. Ακριβώς για αυτό το λόγο, οι ανθρώπινες σχέσεις για να καρποφορήσουν απαιτούν προσπάθεια, απαιτούν υπομονή καθώς και την ικανότητα να αντιλαμβανόμαστε πως κάθε άνθρωπος είναι τελείως διαφορετικός από όποιον έχουμε συναντήσει μέχρι εκείνη τη στιγμή.

Καθένας, λοιπόν, έχει το δικό του –όλοδικό του– τρόπο. Τον τρόπο που αγαπά, τον τρόπο που ερωτεύεται. Τον τρόπο που απαιτεί, τον τρόπο που απογοητεύεται και τον τρόπο που ενθουσιάζεται με καθετί. Τον τρόπο που παραχωρεί ένα κομμάτι του προσωπικού του χώρου στον σύντροφο που έχει επιλέξει. Είναι πολύ σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε πως δεν πρέπει να προσπαθούμε να αλλάξουμε το σύντροφό μας έτσι ώστε να επικοινωνεί με τον ίδιο τρόπο που το κάνουμε εμείς. Το ιδανικό για μια επιτυχημένη σχέση είναι να κατανοήσουμε τον τρόπο του άλλου και να τον αποδεχτούμε όπως είναι. Εφόσον πάντα μας καλύπτει και κατανοεί εξίσου τις ανάγκες μας.

Για αυτό κάθε σχέση χαρακτηρίζεται απ’ τη λεκτική και τη μη λεκτική επικοινωνία. Στο φάσμα της μη λεκτικής επικοινωνίας συμπεριλαμβάνεται κάθε επικοινωνία που δεν περιλαμβάνει λέξεις. Πρόκειται για μεταφορά κάποιου μηνύματος χωρίς οι λέξεις να είναι απαραίτητες. Η μη λεκτική επικοινωνία αποκρυπτογραφεί όσα δεν μπορούν να ειπωθούν και μας βοηθάει να γνωρίσουμε πολύ περισσότερο ο ένας τον άλλον. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που δυσκολεύονται αρκετά να μετατρέψουν τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους σε λόγια κι ο δρόμος της μη λεκτικής επικοινωνίας είναι ο μόνος που τους βοηθάει να εκφράσουν τον εσωτερικό τους κόσμο.

Όπως αναφέρει κι ο David Hargreaves, «Όταν επικοινωνώ προσπαθώ να προκαλέσω μία αντίδραση σε κάποιον άλλον. Ταυτόχρονα προκαλώ στον εαυτό μου εκείνη ακριβώς την ανταπόκριση που προσπαθώ να αποσπάσω από εκείνον».

Με πιο απλά λόγια, το σώμα ζητάει ό,τι αδυνατεί να ζητήσει το στόμα. Όλες οι ανάγκες που προκύπτουν απ’ τη σύναψη μίας σχέσης μετατρέπονται σε γκριμάτσες, σε νεύματα, σε χαμόγελα κι αγκαλιές. Σιγά-σιγά, με το πέρασμα του χρόνου, δημιουργούμε έναν κώδικα επικοινωνίας ανάμεσα σε εμάς και τον σύντροφό μας που αφορά μόνο εμάς τους δύο.

Μαθαίνουμε να αναγνωρίζουμε χαμόγελα χαράς και λύπης, να εντοπίζουμε βλέμματα ενθουσιασμού κι απογοήτευσης και να δείχνουμε την αγάπη μας χρησιμοποιώντας μόνο ένα άγγιγμα. Μαθαίνουμε πως κάποιες φορές οι λέξεις ίσως είναι περιττές όταν μπορούν να αντικατασταθούν από κινήσεις και νεύματα. Μπορούμε να πούμε πως η επίτευξη μίας επιτυχημένης μη λεκτικής επικοινωνίας είναι ένα βήμα παραπάνω στη σχέση μας. Αλλάζει το επίπεδό της, αποκτά περισσότερο βάθος και χαρακτηρίζεται πλέον απ’ τις δικές της ιδιαιτερότητες.

Τα λόγια είναι όμορφα και πάντα θα είναι γιατί γεμίζουν τις ψυχές μας με ασφάλεια κι εμπιστοσύνη -εφόσον πάντα ειπωθούν σωστά. Αλλά δεν πρέπει να υποτιμάμε την αξία των κινήσεων που δε συνοδεύονται απ’ τα λόγια που ίσως επιθυμούσαμε να ακούσουμε.

Ίσως αξίζουν πολύ παραπάνω από όσο πιστεύουμε. Αρκεί μόνο να ενεργοποιήσουμε τις αισθήσεις μας για να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να τα υποδεχτεί.