Με το που βγαίνουν απ’ τηn ντουλάπα τα πρώτα κοντομάνικα μπλουζάκια, ξέρεις πως ήρθε η περίοδος που εσύ κι όλοι μας περιμέναμε για να ανασάνουμε. Το καλοκαιράκι μας, ρε! Και δε μιλάω για τη ζέστη του. Μιλάω για όλες τις αποδράσεις που οργανώνουμε μαζί με το άλλο μας μισό ή την τρελοπαρέα. Νησιά, Ευρώπη, κάμπινγκ∙ δεν έχει σημασία ο προορισμός, μα μόνο ο διαφορετικός αέρας που θα μπει στα πνευμόνια μας!

Γιατί ανάμεσα στη τόση σοβαροφάνεια που μας επιβάλλει η ζωή γύρω μας, ανάσα πια βρίσκουμε σ’ αυτές τις λίγες μέρες που κλέβουμε για εμάς. Που χαμηλώνουμε τις άμυνες, που καρφώνουμε ένα μόνιμο χαμόγελο στα χείλη. Κι αλήθεια πόσο διαφορετική θα ήταν η ρουτίνα γύρω μας, αν αυτό το χαμόγελο μας έμενε όλο το χρόνο στα χείλη.

Αυτές οι καλοκαιρινές διακοπές είναι για όλους μας η αγαπημένη περίοδος της χρονιάς. Δεν έχει να κάνει με την ηλικία ή την οικονομική μας κατάσταση. Και να πάμε λίγο –ή και πολύ– πίσω στο χρόνο, σαν μαθητές ακόμα περιμέναμε πώς και πώς να κλείσουν τα σχολεία, να πάμε να αράξουμε με την οικογένειά μας στο εξοχικό στο νησί ή έστω στο χωριό. Γιατί μάθαμε από μικρά πως αυτές τις πολύτιμες ηλιόλουστες μέρες δεν υπάρχουν υποχρεώσεις. Δεν κουβαλάμε μαζί μας σκοτούρες και «πρέπει». Δε χωράνε στις αποσκευές μας κανόνες παρά μόνο ένας: Χαλάρωση!

Κι είναι κι εκείνα τα βράδια που μας μαγεύουν. Που μας κάνουν να ψηλώνουμε το κεφάλι στον ουρανό και να χαζεύουμε τα αστέρια, τραβώντας τζούρες ηρεμίας. Που, ευτυχώς για μας, υπάρχουν αυτές οι μέρες κι οι νύχτες που καταφέρνουμε να απολαύσουμε όσα δεν έχουμε χρόνο ή διάθεση να εκτιμήσουμε μέσα στη ρουτίνα.

Κι έπειτα είναι αυτή η στροφή της καρδιάς μας. Που σε σπρώχνει να ζήσεις. Να μην κλειστεί σε τέσσερις τοίχους, αλλά να φορέσεις αέρινα ρούχα και να μπλεχτείς ανάμεσα στον κόσμο, να εξερευνήσεις στενάκια, ακρογιαλιές κι ανθρώπους. Να χαθείς ανάμεσα σε όμορφες παρέες, να γελάσεις, να ανταλλάξεις αστείες ατάκες και να κλέψεις κι εσύ λίγη απ΄ τη χαρά τους. Γιατί αυτήν την περίοδο τα σκοτάδια μένουν στην πόλη, μαζί με τη ρουτίνα μας.

Ο ύπνος αυτά τα ξέγνοιαστα καλοκαιρινά βράδια είναι σχεδόν ανύπαρκτος. Ποιος από μας δεν ξενύχτησε σε βεράντες, με καρπούζι και καλή παρέα, μιλώντας μέχρι το πρωί καθώς βγάζαμε τα εσώψυχά μας και γελούσαμε μέχρι δακρύων; Ποιος μετά από βραδινή έξοδο δεν έφαγε μέχρι σκασμού σε ‘κεινο το ταβερνάκι μπροστά απ’ τη θάλασσα, αποχαιρετώντας τον ύπνο και καλωσορίζοντας την καούρα; Το φαγητό κι οι διακοπές έχουν σχεδόν ερωτικό δεσμό μεταξύ τους. Γιατί η καλή διάθεση ζητάει και γεμάτο στομάχι. Θέλουμε να γευτούμε τα πάντα γύρω μας. Κι ειδικά εκείνα τα λαχταριστά χρωματιστά παγωτά, που εξαφανίζουν όλη τη μουντάδα της ρουτίνας μας.

Κι όταν περνούν αυτές οι μαγικές μέρες κι επιστρέφουμε πίσω στη ζωή μας, αναπολούμε νοσταλγικά κάθε στιγμή που ζήσαμε. Και κάθε που μας παίρνει από κάτω αυτή η ρουτίνα, σαν ενέσιμο γιατρικό τις φέρνουμε στο μυαλό μας για να παίρνουμε δύναμη μέχρι το επόμενο ραντεβού με την ξεκούραση.

Γιατί οι καλοκαιρινές διακοπές, η αύρα που υπάρχει κάτω από τους ξάστερους βραδινούς ουρανούς, θα μας σπρώχνουν να ζούμε κάθε στιγμή σαν να μην υπάρχει αύριο.

Συντάκτης: Χριστιάνα Παν
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη