Ρε Σουσού,
Διαβάζω εδώ και πολύ καιρό τη στήλη σου, και αναρωτιέμαι συνεχώς «μα καλά, σε τι κόσμο ζούμε τέλος πάντων;!» Αυτά είναι τα προβλήματα που βασανίζουν τους ανθρώπους; Θα μου πεις, δικαίωμά τους, ό,τι μπορεί ο καθένας. Αλλά γιατί να τα πουν σε μια άγνωστη; Τι είδους συμβουλή περιμένουν από μια γυναίκα που ούτε γνωρίζουν ούτε θα συναντήσουν ποτέ; Γιατί δεν προσπαθούν να λύσουν μόνοι τους τα προβλήματά τους; Καλά, εσύ μια χαρά περνάς, πρέπει να ρίχνεις πολύ γέλιο με την κάθε παλαβή να σου λέει ότι την έπαιρναν με ζαρτιέρες στο Φάληρο! Αλλά γιατί ρε παιδί μου να μεγιστοποιούμε τόσο τα «προβληματάκια» μας! Εκεί έξω υπάρχει πόλεμος, δυστυχία, πείνα, και η άλλη αγωνιά για το τι θα κάνει με το τριολέ που έμπλεξε. «Παράτα τους, κούκλα μου και γίνε καλόγρια!» τι να σου πω και σένα! Γελοιοποίηση μόνο… Αναρωτιέμαι γιατί τύπισσες σαν αυτές κυκλοφορούν ελεύθερες…
Τα φιλιά μου Μαντάμ Σουσού!
Αγαπημενότατη, πολυαγαπημένη μου, αγαπημενούλα Τσαούσα,
(αποφάσισα αν δεν υπογράφετε, να σας αποκαλώ εγώ όπως θέλω, δε σας πειράζει να φανταστώ;)
Βάζεις στο τραπέζι ερωτήματα βαθιά, που θέλουν πρώτα κάμποσα ποτά για να καταφέρουμε να τα απαντήσουμε. Εγώ τα έχω ήδη τσούξει λίγο, οπότε σε συμβουλεύω αν δεν έχεις πιει καθόλου, σταμάτα να διαβάζεις εδώ, χτύπα 2-3 τσιπουράκια, και ξαναπιάσε να με διαβάζεις για να πάρεις τις απαντήσεις σου.
Ζούμε σε έναν κόσμο όμορφο αλλά γερασμένο σαν τσατσά της Τρούμπας, που γυρίζει καίγοντας καύλα, μιζέρια και αμόλυβδη. Μη μου μπερδεύεις τη μιζέρια με τη δυστυχία όμως. Εδώ είναι ολόκληρος κύκλος. Ο δυστυχισμένος θέλει να γίνει ευτυχισμένος και ο ευτυχισμένος θέλει να γίνει μίζερος. Τα προβλήματα του κόσμου είναι σχετικά. Ο πεινασμένος θέλει ψωμί, ο πρόσφυγας στέγη, κι όποιος έχει στέγη και ψωμί, ασχολείται με του μουνιού του το χαβά, κι η Δημουλίδου με το να γίνει συγγραφέας. Σε αυτή την τσατσόγρια, τη Ζωή λέω, μπορούμε να ασχολούμαστε με το να είμαστε ή με το να προσπαθούμε να μάθουμε ποιοι είμαστε. (Μου τα είπε αυτά μια ξαδέρφη μου η Αφρούλα που βγάζει τα φρύδια της με ρέικι και που βρωμάνε οι μασχάλες της τόσο, που για κάνα δυο χρόνια, τα αεροπλάνα που ψεκάζουν την περιοχή της, ψεκάζανε Ρεξόνα.) Αν τα συνδυάσεις όλα αυτά με την τάση του ανθρώπου να παίρνει τον χαβά που έχει στον κεφάλι του, να μπερδεύει μύθια, μύδια, θύμησες, θυμικά και θυμήδια και να τα κάνει ιστορίες που λέει κάπου, ανεξάρτητα αν έχουν σχέση με την πραγματικότητα, έχεις την απάντησή σου για τα «προβληματάκια» του κόσμου. Αυτά που βλέπεις δηλαδή. Κι έτσι καίγεται η μιζέρια, σνιφάρεται η αμόλυβδη και ακολουθείται η καύλα.
Κοίτα να δεις πού είναι η πουτανιά τώρα. Αυτή η παρλαπίπα που όλοι κάνουμε έχει δυο πιθανούς σκοπούς. Αν ο σκοπός είναι το αυτό-χάιδεμα, γράφεις και μιλάς για να επεκτείνεις τη μιζέρια ή την καύλα σου. Αν το κάνεις σαν σωστή αρτίστα για να χαϊδευτούν κι άλλοι και να προσβληθούν άλλοι τόσοι, έχεις πλάκα. Κι η Ζωή θέλει πλάκα. Οι περισσότεροι άνθρωποι παίζουν στάνταρ άσσο. Στέλνουν τα προβλήματά τους. Θέλουν προσοχή. Όλοι θέλουμε. Θέλουν να μιλήσουν και νομίζουν ότι μπορούν να ακούσουν. Χαϊδεύουν το γατάκι τους, πώς να το πω; Για μένα, σημειώσατε δύο. Εγώ μανάρι μου, ρώτησα τη ζωή και τώρα απαντάω. Μου το σύστησε και ο παπά Νεκτάριος από την Αγία Ειρήνη τη Χρυσοβαλάντου (μεγάλη η χάρη της), μου είπε να μιλάς για να μη σκάσεις. Να βγεις έξω (μου είπε) και να βοηθήσεις τον κόσμο με την εμπειρία σου και να τους δείξεις τις σωστές ατραπούς (άκου τώρα) για να βλέπει ο κόσμος τη μιζέρια των άλλων και να συμφιλιώνονται με τη δική τους. Αν 5-10 νοματαίοι γελάσουν κιόλας στη διαδικασία, κέρδος είναι κι αυτό.
Ανώνυμή μου τσαούσα, μου γράφεις γιατί θες να σε ακούσει κάποιος (όχι εσύ, όποιος ή όποια μου γράφει). Κι εγώ διαβάζω και ακούω και παρατηρώ. Και σας απαντάω για να ξεχνιέστε και για να θυμάστε ότι δεν υπάρχει μόνο ο δικός σας χαβάς, δεν υπάρχει μαλάκας, δεν υπάρχουν καριόλες, δεν υπάρχει Μπάτμαν (εκτός από το μαγαζί, που οι κολώνες του ξέρουν ότι το έχω χτίσει από τα μπετά). Υπάρχουν μόνο κλειστά μυαλά, περιορισμένες αντιλήψεις και η θρησκευτική ευλάβεια που οι άνθρωποι δείχνουν στις εμμονές τους και στις αυταπάτες τους. Δεν υπάρχει καλό και κακό, παρά μόνο κουτοπονηριά και ανικανότητα να μπεις στη θέση του άλλου. Ορισμοί και προτεραιότητες. Επειδή ο καθένας νομίζει ότι τα δικά του είναι τα σωστά, θα σου πουν να προσέχεις γιατί η ηθική που τους μάθανε θέλει να αποκαλεί διάφορα πράγματα μπανανόφλουδα.
Εγώ θα σου πω ότι Ζωή είναι αυτό που συμβαίνει όταν την πατάς.
Φιλιά στα μούτρα
Η Σουσού σου
ΥΓ. Δεν είναι και λύση όμως μάνα μου τα μοναστήρια. Πόσο να σε κρατήσει κι αυτός ο ψαλμός 37 στην παρθενία;
Συντάκτης: Μαντάμ Σουσού
