«Αγάπη, τι δύσκολο πράγμα», που λέει και το λαϊκό άσμα. Η αγάπη είναι το ανώτερο συναίσθημα, είναι αυτό που αποζητούμε από παιδιά και συνεχίζουμε να ψάχνουμε ως ενήλικες. Από τη μέρα που ένας άνθρωπος γεννιέται και αντικρίζει πρώτη φορά τον κόσμο, αυτό που επιζητά είναι η αγάπη. Τα βρέφη κλαίγοντας προσπαθούν να κερδίσουν μια αγκαλιά και να βιώσουν το αίσθημα της ασφάλειας. Ως ενήλικας ξέρεις πως αν ζητήσεις κλαίγοντας μια αγκαλιά από τον σύντροφό σου ή τους γονείς σου μπορεί να σε κρίνουν, να το θεωρήσουν αδυναμία ή να σε κάνουν να ντραπείς. Παρ’ ολ’ αυτά το βράδυ στο κρεβάτι αγκαλιάζεις σφιχτά το μαξιλάρι γιατί σου λείπει κάτι ή τουλάχιστον έτσι νομίζεις.
Μήπως ψάχνουμε αυτό που μας λείπει με λάθος τρόπο ή σε λάθος μέρη; Σύμφωνα με τον Λακάν -που οι απόψεις του συμπίπτουν αρκετά με του Φρόιντ- οι άνθρωποι συχνά αποζητούμε να καλύψουμε τα κενά μας και να νιώσουμε ολοκληρωμένοι στην αγκαλιά κάποιου άλλου, κυρίως του συντρόφου μας, ενώ αυτό μπορεί να συμβεί και με φίλους ή συγγενείς. Η κλινική ψυχολογία μάς ενημερώνει πως αυτό που θέλουμε βρίσκεται μέσα μας. Σίγουρα έχετε ακούσει τη φράση «ψάχνω το άλλο μου μισό». Με βάση τη θεωρία του Λακάν «αγάπη είναι να δίνεις κάτι που δεν έχεις σε κάποιον που δεν το θέλει». Επί της ουσίας δεν υπάρχει το άλλο μας μισό. Είμαστε από μόνοι μας ολόκληροι.
Πόσες φορές έκανες πίσω για να μην πληγώσεις κάποιον επειδή σε αγαπά; Αναρωτήθηκες ποτέ γιατί; Η στάση αυτή προέρχεται από το υποσυνείδητο επειδή κάπου στην παιδική ηλικία δημιουργήθηκε ένα κενό συνήθως από τους γονείς, το οποίο με τα χρόνια κουβαλάς, το ξεχνάς αλλά συνεχίζει να υπάρχει. Γι’ αυτό λοιπόν θέλεις και απαιτείς όχι μόνο από τον σύντροφό σου αλλά και από τον κοινωνικό περίγυρο να σ’ αγαπούν, να σε φροντίζουν και να σου παρέχουν ό,τι θεωρείς εσύ σημαντικό.
Σίγουρα θα έχεις ακούσει αρκετές φορές ή μπορεί να έχεις βιώσει κι εσύ ο ίδιος ακραίες συμπεριφορές ανθρώπων που δικαιολογούμε λέγοντας πως έγιναν από αγάπη ή ακόμα και τρομερά εγκλήματα πάθους που γίνονται κατά καιρούς. Όλα αυτά συμβαίνουν επειδή δε δουλεύουμε με τον εαυτό μας και δεν προσπαθούμε να καλύψουμε εμείς τα τραύματά μας, να αγαπήσουμε τον εαυτό μας, να τον φροντίσουμε και να του δώσουμε ό,τι ζητά. Κανένας δε σε ξέρει καλύτερα από σένα και κανένας δεν είναι ικανός να σε αγαπήσει περισσότερο απ’ όσο μπορείς να σε αγαπήσεις εσύ. Εσύ πρέπει να φροντίσεις τον εαυτό σου, να καταλάβεις τι είναι εκείνο που σου λείπει και σε κάνει να στριφογυρνάς στο κρεβάτι τα βράδια και να μην μπορείς να κοιμηθείς. Όλοι βαθιά μέσα μας ξέρουμε τι είναι εκείνο που μας πλήγωσε και μας έκανε να σηκώσουμε άμυνες. Η αγάπη είναι ένα συναίσθημα που πρέπει να προσφέρεται με ανιδιοτέλεια, όπως ακριβώς την προσφέρουν οι περισσότεροι γονείς στα παιδιά τους.
Δεν παίρνουμε αγάπη για να καλύψουμε κανένα κενό και κανένα κενό δεν καλύπτεται με αγάπη. Παίρνουμε και δίνουμε αγάπη για να είμαστε ευτυχισμένοι και επειδή πραγματικά θέλουμε να δώσουμε κάτι από το δικό μας ολόκληρο σε κάποιον άλλον που μπορεί εκείνη τη στιγμή να μη το θέλει και να μη το χρειάζεται! Γι’ αυτό δεν έχει σημασία να απαιτήσουμε να πάρουμε κάτι πίσω!
Συντάκτης: Αγγελική Μαλιόρα
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
