Δεν είναι όλα ο έρωτας. Ο έρωτας δεν είναι πάντα το μεγαλύτερο κίνητρο για να μείνεις σε μια σχέση. Είναι ο άνθρωπος που έχεις απέναντί σου. Είναι μια σπίθα δυνατής αγάπης που φυτρώνει μέσα σου. Αυτή αγάπη, λοιπόν, ποτίζεται καθημερινά, κλαδεύεται και λιπάζεται, προσφέροντας καρπούς. Όπως ακριβώς ένα δέντρο. Με την ίδια φροντίδα.

Τον άνθρωπο που διάλεξες να μείνει στη ζωή σου τον βλέπεις και τον θαυμάζεις. Δε σπαρταράει η καρδιά σου, δεν τρέμουν τα πόδια σου κάθε φορά που τον συναντάς, αλλά είναι αξιοθαύμαστος. Κι η ώρα κυλάει και ρέει σαν άνεμος. Γελάς κι είσαι ο εαυτός σου όταν είστε μαζί. Τι να κάνεις το αλατοπίπερο στη φρεσκάδα; Στα μάτια του βλέπεις μια λάμψη αλλιώτικη, συνειδητοποιείς πως διαφέρει. Διαφέρει όλο το συνολάκι. Μέσα σου ξέρεις. Δεν ερωτεύεσαι, αλλά αγαπάς. Όσο κι αν το μυαλό σου είναι αλλού, τον χορό θα τον χορέψεις με το πρόσωπο που λιώνει για πάρτη σου. Δεν το κάνεις αναγκάστηκα, το κάνεις με πλήρη αντίληψη της κατάστασης.

Ξέρεις πως δεν μπορείς, και δε θέλεις, να αλλάξεις γνώμη. Καθημερινά η επιβεβαίωση της σωστής επιλογής σου έρχεται να σε συγχαρεί και να σε εξιτάρει για να δώσεις ακόμα παραπάνω. Η επιβράβευση χωράει σε μια εσωτερική γαλήνη. «Εδώ είμαστε.» Στηρίζεις την επιλογή σου. Καμαρώνεις που η τύχη σου σού χαμογέλασε τόσο πλατιά.

Και παραμένει πάντα εκεί, σταθερά, στο πλάι σου. Κάθε βλέμμα ολόκληρο ευαγγέλιο. Μια αστραπή η αφή, ένα χάδι το φιλί. Μια αγκαλιά που δε μοσχοβολάει έρωτα, μα είναι τόσο σπάνια και τόσο μοναδική που σε εγκλωβίζει σε ‘κείνη την αγνώριστη ως τότε ασφάλεια. Νιώθεις σπίτι σου. Κι ας μην είναι το πατρικό σου. Η παρουσία είναι αναγκαία κι η ανάγκη της αμοιβαία. Η κουβέντα εγκυκλοπαίδεια σωστή. Μορφώνεσαι και διψάς για την επόμενη και την επόμενη. Μπαίνεις σε ένα παιχνίδι γνώσεων με προσωπική δουλειά στο σπίτι.

Οι αναμνήσεις κι οι στιγμές μεγάλες. Είσαι μια ανασκαφή που ψαχουλεύει ακούραστα. Δεν κωλώνει κι ας ξέρει πως δεν υπάρχει έρωτας. Δεν υπάρχουν όρια κι ανασφάλειες. Δεν υπάρχει πουθενά δείγμα εγωισμού, ζήλιας και συμφέροντος. Αντιθέτως, κι απ’ τις δύο μεριές υπάρχει η μέθοδος της ανιδιοτελούς αγάπης. Ξέρει πως εκεί γέρνει λίγο η ζυγαριά, κι αυτό δυναμώνει. Άνευ όρων. Ρουφάει κάθε λεπτό για να ‘ναι μαζί σου. Το αξίζει.

Τι κι αν η καρδιά σου στιγμιαία διαφωνεί και χάνει για λίγο τον ρυθμό; Δεν ερωτεύτηκες και δε θα ερωτευτείς ούτε στη συνέχεια. Τον έρωτα τον νιώθεις απ’ την πρώτη στιγμή. Ξέρεις καλά πότε κάνει αισθητή την παρουσία του με το τοξάκι του να βρίσκει κέντρο. Μα τι μ’ αυτό;  Και να υπήρχε, κάποια στιγμή θα έφευγε κι αυτό που θα έμενε είναι η αγάπη. Κι αυτήν την έχεις και τη νιώθεις να διαπερνά κάθε χιλιοστό στο κορμί σου. Δεν μπαίνεις σε αυτό το τριπάκι κι ούτε το επιδιώκεις. Είσαι ασφαλής τώρα. Θα ‘σαι και στο μέλλον.

Είναι ρίσκο. Αλλά στη ζωή δεν μπορείς να τα ‘χεις όλα. Ή το ένα ή το άλλο. Αν κι απέτυχες, πέτυχες το ιδανικό. Δε θέλει και πολλά ένας άνθρωπος για να ‘ναι ευτυχισμένος. Μικρά, απλά και σημαντικά. Μια μαγεία να σου λέει «καλημέρα» κι ένα ψιθύρισμα για «καληνύχτα». Μια μοναδική επικοινωνία. Ένα μέρος που να τρέφεται από ηρεμία και σιγουριά. Ό,τι κύμα και να περάσει, δε σε τρομάζει. Το άθλημα το ξέρεις καλά.

Αυτή τη φορά η ζωή σου είναι στα καλύτερα χέρια. Διεκδικεί ένα «έζησαν αυτοί καλά», χωρίς να ψάχνει το απόλυτο. Το έχεις. Δε σε τρομάζει ο έρωτας, είσαι σε μια μόνιμη ηδονή της αγάπης.  Ξέρεις πως το τέλος του δικού σου βιβλίου θα το ορίσεις εσύ. Κι οι τίτλοι τέλους λένε ευτυχία. Τα κατάφερες.

Συντάκτης: Θέκλα Πορτέσιη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη