Ανάμεσα στους πολλούς κυριλέ και πάντα προσεγμένους θα βρεις κι εμάς που ανήκουμε στο κλαμπ εκείνων που φοράνε πάντα φόρμες και φούτερ -κι είμαστε πολλοί, πιστέψτε μας. Ερωτευμένοι με το άνετο και χαλαρό που μας προσφέρουν, τη βολική ασφάλειά μας, θα θέλαμε για πάντα, αν γινόταν, να ζούμε μέσα σε ένα φούτερ, να χωνόμαστε στην κουκούλα μας όποτε δε θέλουμε να δούμε άνθρωπο και να πατάμε παύση στον κόσμο όταν δεν τον αντέχουμε.

Ο μόνος λόγος να βγάλουμε τις απίστευτα βολικές φόρμες μας είναι κανένας γάμος κι αυτός πολύ συγγενικός (ποιος τα βάζει με το σόι και την γκρίνια της μάνας;), αλλιώς ούτε λόγος για επίσημη ενδυμασία. Στα δύσκολα και στα εύκολα τα άνετα ρουχαλάκια μας θα ‘ναι εκεί, να μας συντροφεύουν και με την ίδια ευκολία που μπαίνουν, να βγαίνουν χωρίς να μας ταλαιπωρούν, για να μας φιλοξενήσουν πια τα μαλακά πιτζαμάκια μας. Γιατί δε θέλουμε τίποτα να περιορίζει την ελευθερία μας, τόσο στις κινήσεις μας όσο και στην ανάσα μας, ακόμα και στα ρούχα.

Ποιος είπε ότι τα φούτερ κι ό,τι άλλο υπάρχει σε άνετο αθλητικό στιλ είναι μόνο για το γυμναστήριο ή, τέλος πάντων, για αθλητικές δραστηριότητες; Αν μας δει θα καταλάβει πόσο λάθος κάνει. Μπορεί να μην αποχωριζόμαστε στιγμή τη φορμίτσα μας και τα αθλητικά παπούτσια μας, αλλά παράλληλα να πρέπει να μας κυνηγήσουν για να τρέξουμε. Ξεκολλάτε απ’ τις ταμπέλες, τα αθλητικά ρούχα δεν απευθύνονται μόνο σε καλογυμνασμένους αθλητές, αλλά σε όλους όσοι αισθάνονται όμορφα μέσα σε αυτά.

Μια ματιά στην καθημερινότητα και θα προσέξεις ηθοποιούς, τραγουδιστές και παρουσιαστές να κυκλοφορούν –τις ώρες που δε δουλεύουν προφανώς– στην πιο απλή εκδοχή τους, με φόρμες και φούτερ, άνετα παπούτσια και κανένα περιττό μπιχλιμπίδι. Απολαμβάνουν χαλαρά τον καφέ ή τα ψώνια τους. Τι σημαίνει αυτό; Ότι δεν έχουν κάτι πιο επίσημο να βάλουν (ενώ οι γκαρνταρόμπες τους στραφταλίζουν) ή μήπως απλά ότι προτιμούν κι επιλέγουν την άνεσή τους;

Δηλαδή, σε τι διαφέρετε όλοι εσείς που θα τρέξετε να αγοράσετε το πιο στενό, ξεβαμμένο και με τις περισσότερες τρύπες τζιν που υπάρχει, από εμάς που θα αγοράσουμε με τον ίδιο ενθουσιασμό ένα σετ φόρμας; Πουθενά απολύτως! Απλά αλλιώτικα γούστα. Όσο ποιοτικό είναι ένα τζιν τόσο ποιοτική μπορεί να ‘ναι και μια φόρμα. Όσο ψηλά μπορεί να φτάσει σε τιμή ένα τζιν, το ίδιο μπορεί να φτάσει κι ένα φούτερ ανάλογα με την επωνυμία του. Όλα ρούχα είναι, το θέμα είναι τι προσφέρει το καθένα και σε ποιο βρίσκει καταφύγιο ο εαυτός σου.

Αν θέλουμε να το τραβήξουμε κι άλλο, ίσως οι τύποι που προτιμούν τις φορμίτσες τους (όχι εκείνες τους κέικ) να ‘ναι πιο χαλαροί με την εικόνα τους, άρα και πιο ακομπλεξαριστοι ως χαρακτήρες. Αυτά, όμως, είναι μόνο εικασίες. Η αυτοπεποίθησή μας δεν έχει να κάνει με τα ρούχα μας αλλά με το βλέμμα μας και το χαμόγελό μας. Δεν είμαστε το περιτύλιγμα αλλά το περιεχόμενο.

Όσο για την προσοχή των άλλων, με την ίδια ευκολία μπορεί να την τραβήξει κάποιος εντελώς απεριποίητος όσο και κάποιος φουλ προσεγμένος. Όλα είναι θέμα προσωπικότητας κι αύρας, και για να ‘μαστε ειλικρινείς αυτός που δεν προσπαθεί είναι συνήθως εκείνος που κερδίζει τις εντυπώσεις, μες στην απλότητα και την αυθεντικότητά του.

Συν ότι όλοι εμείς οι κάπως πιο χύμα ετοιμαζόμαστε και σε πολύ λιγότερη ώρα, κάτι που μας κερδίζει μερικά λεπτά ύπνου το πρωί και κάμποσο απ’ το άγχος του «τι φοράμε πάλι;». Φόρμες, φυσικά!

Τα ρούχα πάντα θα είναι το εξώφυλλο κι εσύ η ιστορία. Στο χέρι σου είναι αν θα γοητεύσεις τον απέναντί σου με τον χαρακτήρα σου κι όχι με την εικόνα σου. Γιατί μέσα απ’ τα φούτερ και τα τζιν είμαστε όλοι ψυχές γυμνές που ψάχνουν αποδοχή κι αγάπη.

Συντάκτης: Ειρήνη Καμπανού
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη