Ακούγεται συχνά σε παρέες, από φίλους και γνωστούς, το παράπονο ότι δεν μπορούν να στεριώσουν σε μια σχέση. Είναι γεγονός ότι αυτή η εποχή διακατέχεται από μια λογική fast food, του γρήγορου, του ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε.
Κοπέλες και παλικάρια σαν τα κρύα τα νερά, αξιόλογα, εμφανίσιμα, με όλο το πακέτο που λέμε, έχουν τη διάθεση να προσφέρουν σε κάποιον άλλον πολλά, τον ίδιο τον πολύτιμο εαυτό τους, να μοιραστούν και να δημιουργήσουν στιγμές, και είναι μόνα.
Ακούνε συνέχεια τους γύρω τους να τους λένε ότι τα καλύτερα έρχονται εκεί που δεν τα περιμένεις, όσα φέρνει η ώρα, δεν τα φέρνει ο χρόνος και κουνάνε το κεφάλι απογοητευμένα. Τα θεωρούν λόγια παρηγοριάς, επαναλαμβανόμενα κλισέ.
Πότε; αναρωτιούνται. Ο φόβος της μοναξιάς έχει κάνει την εμφάνιση του. Δε βοηθάει και ότι ο περίγυρος έχει αρχίσει να παντρεύεται, και να νοικοκυρεύεται, ενώ εκείνοι συνεχίζουν τη ζωή του ανέμελου νιάτου, και αυτό, όχι από επιλογή.
Είναι και αυτή η ηλικία που τους κάνει να μη θέλουν άλλα ταξίδια, χόρτασαν από αυτά, τώρα θέλουν να αράξουν σε ένα απάγκιο λιμάνι, να απολαύσουν τη σταβέντο πλευρά του.
Υπάρχουν άνθρωποι που είναι έτοιμοι για δέσμευση και άλλοι που δεν είναι. Το θέμα είναι ότι δεν ξέρουμε πού συχνάζουν οι μεν και οι δε. Καλώς ή κακώς όλοι πάμε παντού και αυτό το κάνει πιο δύσκολο.
Για αρχή, καλό θα ήταν να αποφεύγουμε να στεκόμαστε απ’ τη σοφράνο πλευρά του σκάφους… Όπου σκάφος, βλέπε, τα μέρη που συχνάζουμε. Ας αφήσω όμως τους ιστιοπλοϊκούς όρους, να τα πω πιο ξεκάθαρα.
Η θεά Τύχη παίζει μεγάλο ρόλο παντού και πάντα, το λέει και το γνωμικό, «αν έχεις τύχη διάβαινε και ριζικό περπάτει», όμως αυξάνουμε τις πιθανότητες να πετύχουμε αυτό που θέλουμε, αν διαδραματίζουμε και εμείς ενεργό ρόλο στη ζωή μας με τις αποφάσεις μας. Ποιες αποφάσεις; Απλά πράγματα, όπως το πού πάμε, πού συχνάζουμε, τι γνωριμίες κάνουμε –μερικά πράγματα φαίνονται από την αρχή- και τι αρχική εντύπωση κάνουμε στον άλλον άνθρωπο, πριν μας καταχωρήσει στα αρχεία του μυαλού του. Η πρώτη εντύπωση είναι καθοριστική λένε οι ειδικοί.
Βοηθάμε λοιπόν και εμείς να συμβεί αυτό που θέλουμε, κουνάμε το χεράκι μας! Συν Αθηνά και χείρα κινεί, έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, και κάτι θα ξέρανε, αυτοί όλοι ήταν σοφοί.
Δεν περιφερόμαστε απλά, περιμένοντας να μας φέρει τον/την one and only το σύμπαν επειδή το επιθυμούμε πολύ. Αυτό το διαβάσαμε όλοι, κρίνοντας και από τις πωλήσεις, σε μυθιστόρημα του Κοέλιο, στο οποίο δεν ήμασταν εμείς κεντρικοί χαρακτήρες.
Μια σοφή φίλη μου είχε πει κάποτε, ότι όταν περιφερόμαστε με την λαμπερή μας εικόνα, ειδικά τη νύχτα, διασκεδάζοντας μεν, έχοντας τα μάτια ανοιχτά δε, ενεργοποιείται ένας αόρατος πομπός, που φωνάζει «να, εγώ εδώ, ψάχνω και ψάχνομαι» και αυτό λειτουργεί αποτρεπτικά στους άλλους.
Άσε που κάποιοι, από υπερβολικό ζήλο, κάνουμε το λάθος, να δείχνουμε μια εικόνα που δεν είναι ακριβώς εμείς. Αυτή του πολύ άνετου και cool. Αυτά είναι καλά και ελκυστικά στοιχεία βέβαια, αλλά να έχουμε στο νου μας, ότι το πολύ cool καταντάει coolαμάρα. Να είμαστε ο εαυτός μας και τίποτα πέρα από αυτόν, για να μη δίνουμε λάθος σήματα.
Στα μπαρ και στα ξενυχτάδικα είναι δύσκολο να ξεδιπλώσουμε τις πτυχές του εαυτού μας. Εκεί κύριο λόγο παίζει η εικόνα και γι’ αυτό έχουν χαμηλό δείκτη επιτυχίας, όσον αφορά στη σύναψη σχέσεων, γιατί μόνο η εικόνα, όσο λαμπερή και να είναι δεν αρκεί.
Πόσες φορές γνωρίσαμε κόσμο εκεί, που φαινόταν πολλά υποσχόμενος, αλλά τελικά μέλι – μέλι και από τηγανίτα τίποτα; Πόσες φορές έπρεπε να επαναληφθεί το σκηνικό για να καταλάβουμε ότι αυτές οι γνωριμίες, οι βραδινές, υπό την επήρεια του ποτού και του λικνίσματος στη δυνατή μουσική, είναι βραχείας διάρκειας, συγκεκριμένης δυναμικής και όχι αυτό που θέλουμε;
Άλλωστε, τα τσιγάρα, τα ποτά και τα ξενύχτια, δεν ξέρω να έχουν ανοίξει κανένα σπίτι, τουναντίον, έχουν κλείσει μπόλικα.
Μην περιμένουμε να κερδίσουμε τον πόλεμο επιλέγοντας καταδικασμένες μάχες. Την σχέση μας, αυτή που θα έχει διάρκεια, τη γνωρίζουμε μέρα και νηφάλια. Κάνοντας κάποια ομαδική δραστηριότητα, ένα χόμπι, ένα άθλημα, ένα σεμινάριο, μία εθελοντική εργασία. Κάτι που θα βοηθήσει να μας γνωρίσουν σαν άνθρωπο, να δούνε πέρα από την εικόνα.
Βρίσκουμε κάτι που απολαμβάνουμε να κάνουμε, που μας ταιριάζει και εντασσόμαστε στην ομάδα, σύλλογο, ό,τι έχει. Αν κάνουμε αυτό που μας αρέσει και είμαστε ο εαυτός μας, αυτό από μόνο του είναι τρομερά ελκυστικό για όλους. Και ερωτική σχέση να μην κάνουμε, θα κάνουμε φίλους. Και αν κάνουμε νέους φίλους, μπορεί να γνωρίσουμε κάποιο άτομο μέσω αυτών.
Άλλωστε, πάντα παίζει να γνωρίσουμε κάποιον μέσω των ήδη γνωστών μας. Απλά διευρύνοντας τον κύκλο μας, παίρνουμε τις πιθανότητες με το μέρος μας. Μην απορρίπτουμε γρήγορα, αν με την πρώτη ματιά, θεωρήσουμε ότι δε μας κάνει ο άλλος. Με την δεύτερη ματιά, πολλοί ερωτεύτηκαν. Κάτι που αρχικά είδαμε ως αδιάφορο εμφανισιακά, μπορεί να μας κάνει να κολλήσουμε άσχημα με το χιούμορ και το μυαλό.
Το μυαλό είναι το πιο ισχυρό όργανο. Είναι σημαντικό και καθοριστικό το κλικ εκεί. Αν του κάνουμε εκεί κλικ, τα υπόλοιπα όργανα ακολουθήσουν πειθήνια!
Ένα τελευταίο τίπ, ας αποφεύγουμε να επενδύουμε συναισθηματικά σε γνωριμίες των καλοκαιρινών διακοπών. Εκεί που όλοι είμαστε χαλαροί, φοράμε λιγότερα ρούχα και «λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και το αγόρι μου». Το περιβάλλον δεν είναι το κατάλληλο, το νηφάλιο, που λέμε παραπάνω. Οι καλοκαιρινοί έρωτες έχουν ημερομηνία λήξεως, όπως τα παγωτά.
Στα παραπάνω, όπως και σε όλα στη ζωή, υπάρχουν εξαιρέσεις, αλλά ο πιο γρήγορος και σίγουρος τρόπος να πετύχουμε, είναι να παίζουμε σύμφωνα με τους κανόνες!
Επιμέλεια Κειμένου Έφης Φωτεινού: Κατερίνα Κεχαγιά.
