Η απόρριψη είναι ένα από τα πιο ζόρικα συναισθήματα που μπορεί να βιώσει ένας άνθρωπος, κι ένα από τα πιο καταστροφικά όταν έχει δυνατά συναισθήματα για το άλλο πρόσωπο.
Απόρριψη δεν είναι μόνο «θέλω κάποιον αλλά εκείνος δε με θέλει». Την απόρριψη μπορεί να τη βιώσεις μέσα σε μία σχέση, σε ανυποψίαστο μάλιστα χρόνο. Εκεί που νομίζεις πως όλα πάνε καλά και που θεωρείς τον άλλον λίγο-πολύ δεδομένο, σκάει η βόμβα, και το πρόσωπο που μέχρι πριν λίγο είχε μπει για τα καλά μέσα στη ζωή σου, το βλέπεις ξαφνικά να φεύγει.
Αν είσαι από τους τυχερούς, αυτό το πρόσωπο θα σου μιλήσει, και μάλιστα από κοντά. Δεν έχει σημασία αν θα τα λέει ωραία ή όχι, προσεγμένα ή χύμα. Σημασία έχει ότι αποφάσισε να σε αντιμετωπίσει, να μη σε κοροϊδέψει, να είναι ξεκάθαρο μαζί σου και να μη σε γεμίσει αμφιβολίες.
Αν πάλι είσαι από τους λιγότερο τυχερούς, το πρόσωπο αυτό δε θα είναι ξεκάθαρο. Ή θα εξαφανιστεί χωρίς λόγο κι αιτία κι άντε να το βρεις, ή θα σου πει μία φράση του στιλ «θέλω λίγο χρόνο και χώρο», κι ενώ εσύ θα του τα δώσεις απλόχερα, μία βδομάδα μετά θα μάθεις ότι είναι ήδη αλλού.
Και περνάνε οι μέρες σε ανεξέλεγκτα γρήγορο ρυθμό, και πια έχουν περάσει μήνες από τότε που χώρισες με την πρώην σου σχέση, ίσως και χρόνια. Όσο κι αν πόνεσες κι όσο κι αν έλεγες πως δε θα ξαναερωτευτείς, φυσικά και ερωτεύτηκες ξανά, και ξανά, και ξανά. Άλλες φορές πιο έντονα, άλλες όχι.
Αυτό το αγκαθάκι μέσα σου όμως παραμένει όλο αυτό το διάστημα, σε οποιαδήποτε αναφορά στο όνομα της πρώην σου σχέσης. Γιατί παρ’ όλο που ξέρεις πως δε θες πια κάτι από αυτόν τον άνθρωπο, δε θες να γυρίσει και να είστε μαζί, πάντα θα σε βαραίνει το ότι δεν έμαθες ποτέ τον ουσιαστικό λόγο που έφυγε.
Όλο αυτό το διάστημα λοιπόν, σίγουρα έχεις γνωρίσει κι άλλους ανθρώπους, και σίγουρα άλλοι σου άρεσαν περισσότερο, άλλοι λιγότερο, κι άλλοι καθόλου.
Μάλιστα, σου συνέβη και το άλλο. Γνώρισες έναν άνθρωπο, κι ενθουσιάστηκες από την πρώτη στιγμή μαζί του. Είχατε τόσα κοινά, και γενικά είχατε πολύ καλές προδιαγραφές για να προχωρήσει η όλη κατάσταση. Κι ενώ ένιωθες μεγάλη τύχη που γνώρισες κάτι τόσο καλό, ξαφνικά έβλεπες με τον καιρό ότι δεν ένιωθες όπως στις αρχές. Αν έκανε κάτι το άλλο πρόσωπο που ήταν λάθος; Τίποτα απολύτως. Γνώρισες κάτι άλλο και σου άρεσε περισσότερο; Ούτε.
Είναι η φάση που παθαίνεις ένα τρελό mindfuck, και ίσως να νιώθεις και τύψεις. Προσπαθείς να καταλάβεις πώς γίνεται από τη στιγμή που ένας άνθρωπος δεν έκανε το παραμικρό λάθος και σου έχει συμπεριφερθεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, εσύ να μη νιώθεις όπως πρώτα. Με λίγα λόγια, να ξενέρωσες.
Βλέπεις λοιπόν ότι αυτό το πρόσωπο όχι μόνο εξακολουθεί να είναι ενθουσιασμένο μαζί σου, αλλά αρχίζει να νιώθει και πράγματα. Κι επειδή δε θες να το πληγώσεις ούτε να το κοροϊδεύεις, αποφασίζεις να το κόψεις τώρα που είναι νωρίς. Οι πιθανές αντιδράσεις ποικίλλουν, κι εξαρτάται καμιά φορά και με τον άνθρωπο που έχεις να κάνεις.
Και κάπου εκεί, λίγο μετά τα μεσάνυχτα, ενώ ξαπλώνεις κι έχεις πάλι αϋπνίες, κάνεις ένα τρελό συνειρμό: Πας πάλι στο παρελθόν, σε εκείνη την πρώην σου σχέση που έφυγε έτσι ξαφνικά από σένα, και συνειδητοποιείς πως αν το δεις από άλλη οπτική, κι εσύ έκανες ακριβώς το ίδιο πράγμα. Αυτή τη φορά όμως δεν ήσουν εσύ το θύμα, αλλά ο θύτης.
Δεν είναι ότι πληγώθηκες τόσο από εκείνο το πρόσωπο, ώστε να θες τώρα να πληγώνεις άλλους ανθρώπους που δε σου φταίνε σε τίποτα. Ποτέ δεν ήσουν τέτοιος άνθρωπος και τους κορόιδευες όσους έβρισκαν πάτημα μέσα σε μία τόσο ηλίθια δικαιολογία. Το τελευταίο πράγμα που θες να κάνεις είναι να πληγώσεις έναν άνθρωπο, που μάλιστα δε σου έφταιξε σε τίποτα.
Και να που τώρα όλα σιγά-σιγά αρχίζουν να βγάζουν νόημα. Τώρα που το έπαθες κι εσύ, είναι που αναρωτιέσαι: Mήπως τελικά αδίκησες την πρώην σου σχέση; Μήπως τελικά δεν ήταν τόσο μαλάκας, ή τόσο καριόλα, όσο πίστευες ότι ήταν;
Σκέψου πως όπως εσύ είχες το δικαίωμα να ξενερώσεις με έναν άνθρωπο χωρίς να γίνει κάτι το ουσιαστικό, έτσι κι οι υπόλοιποι άνθρωποι.
Καμιά φορά υπεραναλύουμε τόσο μία κατάσταση, κι αυτό επειδή δε θέλουμε να χωνέψουμε ότι η αλήθεια μπορεί να είναι τόσο απλή. Είναι αδύνατο να διανοηθούμε ότι τόσα ξενύχτια, τόσα μεθυσμένα μηνύματα, τόσες μέρες πάνω από ένα τηλέφωνο που δε χτύπησε ποτέ, ήταν ουσιαστικά χαμένος χρόνος.
Καλό είναι λοιπόν να αναλύεις τα πράγματα μέχρι το σημείο που σου θέτει ο άλλος να τα αναλύεις. Όσο πιο άλυτο μυστήριο φαίνεται μία κατάσταση, όσο γεννιούνται όλο και περισσότερες αμφιβολίες, τόσο πιο γρήγορα να αρχίσεις να τρέχεις. Να διαλέγεις την πιο απλή και σκληρή πιθανότητα ως δεδομένο, και να προχωράς.
Μη χαραμίζεσαι στο παρελθόν, γιατί χάνεις κάτι πολύ πιο όμορφο κι αληθινό: το παρόν σου.
Επιμέλεια Κειμένου Ειρήνης Μανουσαρίδου: Κατερίνα Κεχαγιά.
Συντάκτης: Ειρήνη Μανουσαρίδου
