Αξία έχουν μόνο τα απόλυτα κι αμοιβαία

Μπερδεμένα τα λες και πάλι. Μπερδεμένα ζεις, μπερδεμένα συλλογιέσαι, μπερδεμένοι οι δικοί σου άνθρωποι λόγω της δικής σου ανισορροπίας. Στη ζωή σου, μάλλον ζεις και πάλι μηχανικά. Όλα προχωρούν χωρίς προφανώς να σε ρωτούν, μα εσύ έμεινες και πάλι πίσω, κάπου  λαχανιασμένος στη στροφή. Σε μια στροφή που κραυγάζει από μακριά στασιμότητα, εσύ είσαι ανελλιπώς εκεί κι αναμένεις ακόμα κάτι.

Πιάστηκες για ακόμη μία φορά απ’ τα σημάδια, απ’ τις ενδείξεις, απ’ τις υποθέσεις που δημιουργεί το διχασμένο σου μυαλό και για ακόμη μια φορά απομακρύνθηκες απ’ την πραγματικότητα κι απ’ τα δεδομένα σου.

Είπες πως σε αγάπησες μα δεν μπορώ να διανοηθώ την αγάπη για τον εαυτό σου μέσα σε τόσες φανταστικές ιστορίες στις οποίες πιστεύεις κιόλας με μανία. Είπες πως συνειδητοποίησες την αξία σου μα πού να έρθει η αξία μέσα στην ασφυξία που έθεσες και πάλι τη ζωή σου;

Από μικρός ήσουνα για τα δύσκολα και δεν το μετάνιωσες ποτέ. Μα αυτό που κυνηγάς τα αδιέξοδα, κάποια στιγμή ίσως να πρέπει να το ψάξεις ενδελεχώς. Το βλέπεις απ’ την αρχή πως δεν είναι αμοιβαίο. Και μεταξύ μας, το ξέρεις απ’ την πρώτη στιγμή πως δε θα γίνει και ποτέ κι ακόμα κι αν γίνει, εσύ με τα συναισθήματά σου θα είσαι πάντα ένα βήμα πιο μπροστά! Εσύ ένιωσες, εσύ είδες, εσύ προέβλεψες. Μόνος σου! Σέρβιρες για ακόμα μία φορά το ζεστό φαγητό στο πιάτο με μια συνταγή καθ’ όλα γνωστή κι έτσι μετατράπηκες σε δεδομένο πριν καν το καταλάβεις.

Κι αυτό με τις σταδιακές βελτιώσεις και τα θετικά μέσα σε κάθε μέρα που περνάει, βγαλ’ τα απ’ το χτυπημένο σου κεφάλι! Ήσουν η εύκολη λύση στη μοναξιά τους, ήσουν η πανεύκολη αφορμή στο να ζήσουν με κάτι επιτέλους καλό. Και μετά μου λες πως σε αγαπάς. Και το χειρότερο είναι πως κολλάς επανειλημμένα με ανθρώπους που ουσιαστικά δεν τα πληρούν τα συνειδητά σου κριτήρια. Περιμένεις από ανθρώπους κενούς να ικανοποιήσουν όσα με ακρίβεια θες.

Δεν είναι που είσαι αφελής ή που η νοημοσύνη σου δεν ενδείκνυται για σωστές επιλογές. Είναι που τελικά, δε σε αγάπησες και τόσο όσο πίστευες. Είναι που δεν κατάλαβες πως σου αξίζει μόνο ένας έρωτας που θα δίνει πριν το ζητήσεις, ένας έρωτας που θα κραυγάζει μόνο σιωπηρά, ένας έρωτας στον οποίο θα επενδύουν δύο μαζί. Αλλιώς δεν έχει νόημα. Κανένα νόημα και καμιά ουσία.

Πρόλαβες κι ένιωσες χωρίς να έχει κερδίσει ο άλλος την οικειότητα, την αγάπη, τη δοτικότητά σου κι αυτό να ξέρεις θα σε αφήνει για πάντα ανικανοποίητο και πάντα βυθισμένο στην υπερβολή και στις παρεξηγήσεις. Μην το κουράζεις και μην το προσπαθείς καν. Προσπάθησε μόνο όσα έχουν ρίζες για να ψηλώσουν κι όσα έδειξαν πως αξίζουν να αναλώσεις και το τελευταίο κομματάκι της καρδιάς και της δύναμής σου.

Μόνο αυτό σου ταιριάζει, μόνο αυτό ανταποκρίνεται στο μπόι της αξιοπρέπειας του κάθε ανθρώπου. Μόνο αυτό θες κι εσύ ο ίδιος άλλωστε κι ας τοποθετείς κάθε λίγο σε έκπτωση τις σταθερές σου. Ξεκόλλα και φύγε. Μόνο όμορφα όνειρα να κάνεις και μόνο έτσι να λειτουργείς.Προλαβαίνεις άραγε να περισώσεις κάποια απ’ τα κομμάτια των αληθινών επιθυμιών σου και να δράσεις με γνώμονα μόνο αυτά;