Κυκλοφορούν ανάμεσά μας κι είναι από άλλο πλανήτη. Στην εποχή της βιασύνης και του αυτοματισμού, κάποιοι επιλέγουν το μεράκι των χεριών τους. Κάποιοι παραμερίζουν τη βιασύνη της βιομηχανοποιημένης μάστιγας και δημιουργούν αργά, με λεπτομέρεια, με αγάπη. Τι είναι εν τέλει η αγάπη; Ίσως απλά να ‘ναι η συνειδητή μας φροντίδα προς αυτό που μας ενδιαφέρει. Το focus στη λεπτομέρεια, που ποτέ δεν απαρτίζεται από αυτό που μπορεί κάποιος να δει με την πρώτη ματιά. Γι’ αυτό έχει τόσο μεγάλη αξία.

Αν τους παρατηρήσεις, μοιάζουν να διαλογίζονται. Μας μαθαίνουν πώς κινείται κάποιος που ακολουθεί το πάθος του. Αυτοί οι άνθρωποι γίνονται ένα με τα δημιουργήματά τους, καθότι ό,τι αγγίζουν σμιλεύεται απ’ τη χαμένη πόλη της ψυχής τους. Μέσα σ’ αυτή τη χαμένη πόλη κατοικούν οντότητες από άλλες διαστάσεις και μιλούν άλλες γλώσσες. Καθότι, λοιπόν, ζουν ανάμεσα σε δύο κόσμους, αποτελεί μέγιστη ανάγκη γι’ αυτούς να εκφράσουν αυτήν την υπέροχη περαντζάδα. Τη μία ως κοινοί θνητοί εκτελούν και διεκπεραιώνουν τα καθημερινά κι απαραίτητα καθήκοντά τους. Η δική τους πραγματικότητα, όμως, βρίσκεται στον άλλο κόσμο. Στον αόρατο και μαγικό κόσμο των αλχημιστών. Βλέπεις, εκεί, μπορούν να μετατρέψουν το οτιδήποτε σε ομορφιά. Κι αν δεν μπορούν πάντα, ξέρουν πως το θέλουν τόσο που θα το καταφέρουν.

Επιθυμούν διακαώς να χαμογελάσουν, τη στιγμή που τα ματάκια τους θα αντικρίσουν το έργο τους. Στόχος τους να αποτυπώσουν τη δική τους υποκειμενική αισθητική. Κι όχι, αυτό δε μοιάζει καθόλου εύκολο! Κάθε φορά που φτιάχνουν με μεράκι κάτι, νικάνε την έμφυτη τεμπελιά, συντρίβουν τον νου που κρίνει κάθε βήμα στη δημιουργία και φυσικά αγνοούν το μαγνήτη του comfort zone που κουβαλά συνήθως η ψυχή. Μέσα στις ζώνες ασφαλείας μας, όλα φυτοζωούν μέσα στη ξηρασία. Μέσα εκεί είναι που η ψυχή παραπαίει μεταξύ άγνοιας κι υποτιθέμενης βολής.

Ίσως η ταχύτητα της εποχής μας να μη βοηθά στο να εκτιμήσουμε όσο θα άρμοζε τη χειροτεχνία. Είναι, όμως, πιο επείγον από ποτέ να το κάνουμε! Το συλλεκτικό και το αυθεντικό αποσύρονται απ’ τις τωρινές αξίες μας. Τελικά, όμως, αν διεισδύσουμε, θα συνειδητοποιήσουμε πως αξίζει πολύ περισσότερο το σπιτικό φαγητό της γιαγιάκας μας, απ’ ό,τι πρόχειρο και γρήγορο. Την έχεις παρατηρήσει να ανοίγει φύλλο; Έχεις αντιληφθεί την τέχνη και την αγάπη της σε κάθε κίνηση; Η γιαγιάκα μας κάθε φορά μαγειρεύει με υπομονή και φροντίδα, σαν να το κάνει πρώτη φορά! Η νοστιμιά που προκύπτει απ’ το τελικό αποτέλεσμα μας γεμίζει ικανοποίηση. Γιατί ακόμα κι αν αντιγράψουμε πιστά τη συνταγή, δε βγαίνει ποτέ το ίδιο; Γιατί η ζεστασιά κι η στοργή πάντα προσθέτουν ανεξήγητα μαγικές ιδιότητες!

Η τέχνη είναι στάση ζωής που όλοι μας έχουμε την ικανότητα να αναπτύξουμε. Το μεράκι, λέξη που μόνο η ελληνική γλώσσα μπορεί να αποδώσει ως έννοια τα λέει όλα. Σύμφωνα με το λεξικό, μεράκι ίσον έντονη επιθυμία και πόθος για κάτι, έντονη αγάπη και φροντίδα για κάτι ή έντονα ευάρεστο συναίσθημα.

Ευχαριστούμε από καρδιάς όλους τους ανθρώπους που δημιουργούν με τα δυο τους χέρια και μας θυμίζουν έναν απ’ τους βασικούς σκοπούς μας: Τη δημιουργία με οδηγούς την υπομονή, την επιμονή και την αγάπη. Μακάρι ο κόσμος μας να ‘χε περισσότερους παθιασμένους χειροτέχνες!

Συντάκτης: Πάολα Ανδριωτάκη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη