Άνθρωποι-καθρέφτες: Τι σημαίνει όταν κάποιος στη δίνει αφόρητα στα νεύρα

Έχεις βρεθεί ποτέ απέναντι σε ένα άτομο το οποίο χωρίς να σου έχει κάνει απαραίτητα κάτι κακό σε ενοχλεί αφόρητα; Ίσως είναι ο τρόπος που μιλάει, που κοιτάζει ή που κάθεται. Ίσως να είναι αυτή η σιγουριά που πηγάζει από μέσα του κάθε φορά που θα πει κάτι σε εσένα ή σε κάποιον άλλον. Το άτομό του, σου προκαλεί μια ενόχληση, μια εσωτερική δυσφορία η οποία δεν εξηγείται με λογικά επιχειρήματα. 

Σκέφτηκες ποτέ όμως πως ίσως τα άτομα αυτά να σου “καθρεφτίζουν” κάτι;  Πως ουσιαστικά δεν είναι πως σε ενοχλούν, αλλά κάτι σου αποκαλύπτουν;

Ο καθένας μας κουβαλάει μέσα του έναν εσωτερικό καθρέφτη, φτιαγμένο από απωθημένα, έντονα συναισθήματα και παιδικές αναμνήσεις. Ο καθρέφτης αυτός δε φαίνεται εύκολα και κρύβεται πολύ καλά μέσα μας. Τα άτομα λοιπόν τα οποία εμείς θεωρούμε “ανυπόφορους’ και “ενοχλητικούς” προκαλώντας μας αυτό το δυσάρεστο συναίσθημα, φωτίζουν τον εσωτερικό μας καθρέφτη, καθρεφτίζοντας πτυχές μας που είτε δε θέλαμε, είτε δεν τολμήσαμε ακόμα να κοιτάξουμε και να αντιμετωπίσουμε.

Από μικρή ηλικία έχουμε μάθει να αποφεύγουμε τα πράγματα τα οποία μας ενοχλούν. Μάθαμε να είμαστε καλοσυνάτοι, να μην ενοχλούμε αλλά προπαντός να μη μας ενοχλούν. Έτσι λοιπόν πρέπει να κάνουμε κάτι καινούριο για να καταφέρουμε να ξεφύγουμε από παλιές συμπεριφορές που δεν οδήγησαν πουθενά και αυτό το καινούριο είναι να καταφέρουμε την επόμενη φορά που κάτι μας ενοχλήσει αντί να αντιδράσουμε και να το απορρίψουμε, να ανακαλύψουμε τι ήταν αυτό που μας ξύπνησε μέσα μας.

Στην ψυχολογία υπάρχει η έννοια της “προβολής’ η οποία είναι η φυσική άμυνα του μυαλού μας με την οποία αποδίδουμε στους άλλους όσα δεν μπορούμε να δεχτούμε για εμάς.Έτσι, εκεί που νομίζουμε πως ενοχλούμαστε από κάτι “έξω” από εμάς, στην πραγματικότητα έρχεται στην επιφάνεια κάτι από το “μέσα” μας ένα απωθημένο κομμάτι το οποίο ζητά προσοχή. Μπορεί να είναι μια πλευρά μας που έχουμε αρνηθεί, μια ανάγκη που δεν εκπληρώθηκε ποτέ, ή μια πληγή που παραμένει ακόμη ανοιχτή.

Και κάπως έτσι κάνουν την εμφάνιση τους οι “άνθρωποι- κάθρεφτες” οι οποίοι αν και φαίνεται να έρχονται τυχαία, στην πραγματικότητα ο ρόλος τους είναι να βγάλουν στην επιφάνεια με φωτεινό ή και σκοτεινό τρόπο όσα τόσο καιρό έκρυβες στα σκοτάδια της ψυχής σου.

Ίσως λοιπόν τελικά τα άτομα αυτά που σου τη σπάνε τόσο πολύ, να έρχονται στη ζωή σου για να σε ξυπνήσουν και όχι για να σε πληγώσουν. Να σου υπενθυμίσουν τι είναι αυτό που φοβάσαι να εκφράσεις, τι είναι αυτό που έχεις μέσα σου που ζητάει βοήθεια να εκφραστεί. Το δύσκολο κομμάτι δεν είναι να καταλάβεις γιατί κάνει έτσι εκείνο το άτομο, αλλά γιατί κάνεις έτσι εσύ ο ίδιος. Αν έχεις το θάρρος να σταθείς απέναντι στον εαυτό σου και να αναρωτηθείς γιατί εσύ ο ίδιος επηρεάζεσαι. Τότε η ενόχληση μεταμορφώνεται σε πρόκληση και η απέχθεια μεταμορφώνεται σε καθοδήγηση και αυτά ανοίγουν το δρόμο για την πλήρη κατανόηση.

Κι αν κάποτε νιώσεις ξανά την καρδιά σου να σφίγγεται δίπλα σε κάποιον, πριν υψώσεις τείχη, θυμήσου: ίσως να μην ήρθε για να μείνει, μα για να σου δείξει.Και κάπου, μέσα σε αυτή την τυχαία συνάντηση ίσως γεννηθεί μια μικρή αποκάλυψη, ένα καινούργιο βλέμμα προς τον εαυτό σου. Γιατί ακόμα κι οι πιο θολές αντανακλάσεις, αν τις κοιτάξεις με ανοιχτή καρδιά, μπορούν να γίνουν παραθυράκια στο φως. Και τότε, θα συνεχίσεις το ταξίδι σου λίγο πιο ελαφρύς, λίγο πιο εσύ, λίγο πιο ελεύθερος.