Καμιά φορά πρέπει ν' αντέχεις να μη σ' αγαπούν

Η αγάπη δεν είναι εγωιστική, δε ζητάει αντάλλαγμα τίποτα που δεν της δίνεις αυτοβούλως. Σε κοιτάζει στα μάτια λέγοντάς σου τα πάντα κι αν ποτέ σου κρύψει τίποτα, θα ‘ναι για να μη σε πληγώσει. Σου αφήνει χώρο να περάσεις. Σε φροντίζει, σου δίνεται ολοκληρωτικά όταν το έχεις ανάγκη. Είναι αυτόφωτη. Μεγαλώνει μέρα με τη μέρα καταλαμβάνοντας χώρο στην καρδιά σου κι εκείνη γίνεται το αποκούμπι της. Σε διαλέγει και σε αφήνει πάντα ελεύθερο να τη δεχθείς κι όταν το κάνεις σου υπόσχεται αιώνια πίστη κι αφοσίωση. Στη ζεστασιά της βρίσκεις άσυλο. Σε κάνει ευάλωτο για να μπορέσεις να της δοθείς ολοκληρωτικά κι όταν σε κατακτήσει σε αλλάζει, σου μαθαίνει να ζεις.

Η αγάπη όμως μπορεί να γίνει μία από τις μεγαλύτερες εξαρτήσεις. Σε μαγεύει με την αδιαφιλονίκητη επιβλητικότητά της, σε θαμπώνει με τη δύναμή και το μεγαλείο της. Γνωρίζοντάς την σε κάνει να τη θες κατάδική σου κουβαλώντας την στις πλάτες σου με τη διαφορά ότι μπορεί να γίνει ασήκωτη. Η ανάγκη σου γι’ ανταπόδοση της αγάπης είναι η πιο όμορφη και επικίνδυνη παγίδα του μυαλού σου. Αποτελεί προϋπόθεση για την ολοκλήρωση των συναισθημάτων σου, μα μπορεί να γίνει η ίδια σου η τιμωρία αν τα συναισθήματα αυτά δεν είναι αμοιβαία.

Είναι κάτι που δεν μπορείς να αποφύγεις. Δεν μπορείς ν’ αγαπιέσαι από όλους έτσι η αγάπη πολλές φορές είναι άδικα μονόπλευρη. Σε κατακλύζει με αδιάκοπες και παράλογες σκέψεις, σε κατακτά μ’ ένα βλέμμα ή δυο λέξεις μα αν το θέλει σου στερεί το δικαίωμα της ανταπόδοσης αφήνοντάς σε να κολυμπήσεις στα βαθιά χωρίς σωσίβιο. Δε φταίει όμως εκείνη. Αν εσύ δεν επένδυες ολοκληρωτικά τη δική σου ικανοποίηση στην επιβεβαίωση κάποιου άλλου, δε θα άφηνες την απώλειά της να σε επηρεάσει αρνητικά ώσπου να σε παραλύσει. Δε θα σε τρόμαζε η ιδέα του να μην σ’ αγαπούν. Θα άντεχες την αλήθεια κι ας σου έλεγαν πως δε σε ποθούν. Θα δεχόσουν την απόρριψη ως κάτι αναμενόμενο κι απολύτως φυσικό προχωρώντας παρακάτω απτόητος.

Εσύ λανθασμένα απογοητεύεσαι και σκύβεις το κεφάλι. Πιστεύεις αφελώς πως δεν είσαι άξιος ν’ αγαπηθείς. Η αυτοπεποίθησή σου εκμηδενίζεται. Είναι λες κι αν ο άλλος δεν τρέφει συναισθήματα για σένα, εσύ δεν είσαι αρκετός. Μέσα από την επιβεβαίωση τη δική του περιμένεις ν’ αγαπήσεις εσένα, να ξανά πιστέψεις στις δυνάμεις σου, να πατήσεις γερά στα πόδια σου. Αφήνεις να επηρεάσει την ψυχοσύνθεσή σου κάποιος που μπορεί να μη σημαίνει τίποτα αλλά ακόμα και να σήμαινε, θα πρέπει να σου αρκεί πως δεν μπορεί να νιώσει με το ζόρι όπως εσύ. Μας αγαπούν όταν πρώτα εμείς οι ίδιοι έχουμε αγαπήσει τον εαυτό μας. Κι αυτή η αγάπη θα πρέπει να είναι από μόνη της αρκετή για να αισθανόμαστε γεμάτοι κι ευτυχισμένοι ακόμα και χωρίς έρωτα.

Όλες σου οι αμφιβολίες γεννιούνται από μέσα σου. Νιώθεις μειονεκτικά γιατί στην πραγματικότητα δεν είσαι σίγουρος για το ποιος είσαι. Όσους κι αν έχεις κοντά σου, αισθάνεσαι πάντα μόνος. Κλείνεσαι, γεμίζοντας με αμφιβολίες για το τι μπορείς να κάνεις. Η ανασφάλειά σου σε τυφλώνει, απογοητεύεσαι κι αυτή σου η ανησυχία σε οδηγεί σε επόμενες λάθος επιλογές. Η παρορμητική σου λαχτάρα διαλέγει ανθρώπους που μπορεί να μη σου ταιριάζουν αλλά παλεύεις να εξιδανικεύεις κυριευόμενος από την ανάγκη σου για συντροφικότητα. Γίνεσαι ολιγαρκής, άδικος με τα θέλω σου. Καθοδηγείσαι ασκώντας πίεση να σου δώσουν περισσότερα απ’ όσα θέλουν ή μπορούν. Φτάνεις να χορταίνεις τελικά με ψίχουλα.

Ουσιαστικά τιμωρείς τον εαυτό σου για κάτι που δεν ευθύνεται ο ίδιος. Του επιτρέπεις να αισθανθεί ανεπαρκής και να επηρεαστεί από την αρνητική αλληλεπίδραση που του προκαλεί κάποιος που στο κάτω-κάτω έχει διαλέξει να θέλει οτιδήποτε δε συμπεριλαμβάνει εσένα. Κι εκείνοι όμως που θέλουν πραγματικά να σ’ αγαπήσουν ακόμα κι αν έχουν τη διάθεση να μείνουν κοντά σου πνίγονται από τις παράλογες απαιτήσεις σου. Έχεις τόση ανάγκη να πάρεις με τον τρόπο που εσύ θες που γίνεσαι απαιτητικός, εγωιστής κι αυταρχικά παράλογος. Θες να είσαι το κέντρο του κόσμου. Κάθε συμπεριφορά μοιάζει απογοητευτική στα δικά σου μάτια. Κάθε τσακωμός μοιάζει με προσωπική απόρριψη. Αγεφύρωτες αποστάσεις, συναισθηματικές ανεκπλήρωτες προσδοκίες επισκιάζουν κάθε σου νέα σχέση.

Ν’ αγαπάς και ν’ αγαπιέσαι χωρίς να περιμένεις ανταπόκριση. Να αφήνεις τα συναισθήματα να εκδηλώνονται αβίαστα χωρίς να προσπαθείς να τα ορίσεις και να εκμαιεύσεις το ενδιαφέρον. Να εξελίσσεσαι μέσα από το μοναδικό ταξίδι της αγάπης ανεξαρτήτως του τι κάνουν οι άλλοι· αυτό που έχεις μέσα σου εκβάλει ανεξάρτητα από όσα συμβαίνουν γύρω. Να μην αγαπάς συγκριτικά όσο κι αν το χρειάζεσαι και να αφήνεσαι και καμιά φορά στη μοναξιά.

Να αντέχεις να μη σ’ αγαπούν. Να χαίρεσαι που έχεις το χάρισμα να αγαπάς. Ξέχνα πως χρειάζεσαι την αγάπη των άλλων και δέξου πως το φταίξιμο δεν είναι δικό σου αν δεν είναι αμοιβαίο, συμβαίνει και πάμε παρακάτω. Γίνε συναισθηματικά ανεξάρτητος κι αυτόφωτος. Κι η αγάπη θα έρθει. Όταν πια δε θα τη φοβάσαι.